Column

Zware Kees: Wacht wordt gelopen!

Zuidkust van Engeland, zojuist vertrokken met een ‘bakkie graan’. Rustig zeetje en haast geen verkeer. Aangezien ik de hele dag door het ruim heb gekropen om samen met de matrozen de lading onder het crossdek te trimmen, ben ik toe aan een rustige wacht. Ik werp een blik op de radar: niks in de weg. Met een zucht plof ik in de stuurstoel.

Hier moet ik even onderbreken om het begrip stuurstoel uit te leggen.

Aangezien bovenstaand verhaal zich ongeveer 30 jaar geleden afspeelt is de stuurstoel van toen niet te vergelijken met de hedendaagse. De stuurstoel van toen werd meestal vervaardigd door een vlijtige machinist die geheel ongemerkt een stoel jatte uit de messroom. (Dat viel toch niet op, want reders waren destijds druk doende bemanningen te reduceren tot een zielig minimaal groepje die-hards. Hierdoor werd een stoel die plotseling verdween niet gemist; ze werd toch niet meer gebruikt) .

De aldus illegaal verkregen stoel werd verhoogd met een uit ruw materiaal gelast frame, waardoor de stuurman van de wacht een goed overzicht hield.

Om te voorkomen dat de stoel met verhoging en al door de brug zou vliegen tijdens slecht weer, stond deze meestal ergens in een hoek gesjord.

Terug naar het verhaal.

‘Zo’, zucht ik, ‘een sterke vent die mij hier weg krijgt…’

Helaas laat die sterke vent niet lang op zich wachten: de kapitein. Even is er een voelbare stilte, dan brult hij: ‘Uit die stoel! DE WACHT WORDT GELOPEN!’

Dat laatste wordt in hoofdletters geschreeuwd, waardoor ik verschrikt opspring. Met een diep paars gezicht begint kappie aan het weerbarstige touw te rukken dat de stoel op zijn plek houdt. Onder het uiten van bij mij onbekende krachttermen, lukt het hem de stoel los te krijgen. In één beweging vliegt de stoel door de deur over de muur. Daarna beent hij woest weg.

Dat was vroeger. Tegenwoordig is het mogelijk een nieuwe stuurstoel te bestellen als de oude jammerlijk is versleten. De stoelen van tegenwoordig hebben een verstelbare leuning en armleuningen en een hoofdsteun. Helaas, bij mijn laatste poging een nieuwe te bestellen, herleefde oude tijden.

Omdat de stuurstoel geen leuningen meer had en onder het gewicht van een zwaarlijvige collega was afgebroken, bestelde ik een nieuwe. Wat aan boord geleverd werd, had nog het meest weg van de stoel van vroeger: een hoog buizenframe als een groot uitgevallen kinderstoel. Alleen het tafeltje voor het bordje pap ontbrak. Ik heb dat ding retour gestuurd. Dan maar een versleten stoel, want tegenwoordig wordt de wacht echt niet meer (volledig) gelopen.

Zware Kees: Wacht wordt gelopen! | Schuttevaer.nl
Column

Zware Kees: Wacht wordt gelopen!

Zuidkust van Engeland, zojuist vertrokken met een ‘bakkie graan’. Rustig zeetje en haast geen verkeer. Aangezien ik de hele dag door het ruim heb gekropen om samen met de matrozen de lading onder het crossdek te trimmen, ben ik toe aan een rustige wacht. Ik werp een blik op de radar: niks in de weg. Met een zucht plof ik in de stuurstoel.

Hier moet ik even onderbreken om het begrip stuurstoel uit te leggen.

Aangezien bovenstaand verhaal zich ongeveer 30 jaar geleden afspeelt is de stuurstoel van toen niet te vergelijken met de hedendaagse. De stuurstoel van toen werd meestal vervaardigd door een vlijtige machinist die geheel ongemerkt een stoel jatte uit de messroom. (Dat viel toch niet op, want reders waren destijds druk doende bemanningen te reduceren tot een zielig minimaal groepje die-hards. Hierdoor werd een stoel die plotseling verdween niet gemist; ze werd toch niet meer gebruikt) .

De aldus illegaal verkregen stoel werd verhoogd met een uit ruw materiaal gelast frame, waardoor de stuurman van de wacht een goed overzicht hield.

Om te voorkomen dat de stoel met verhoging en al door de brug zou vliegen tijdens slecht weer, stond deze meestal ergens in een hoek gesjord.

Terug naar het verhaal.

‘Zo’, zucht ik, ‘een sterke vent die mij hier weg krijgt…’

Helaas laat die sterke vent niet lang op zich wachten: de kapitein. Even is er een voelbare stilte, dan brult hij: ‘Uit die stoel! DE WACHT WORDT GELOPEN!’

Dat laatste wordt in hoofdletters geschreeuwd, waardoor ik verschrikt opspring. Met een diep paars gezicht begint kappie aan het weerbarstige touw te rukken dat de stoel op zijn plek houdt. Onder het uiten van bij mij onbekende krachttermen, lukt het hem de stoel los te krijgen. In één beweging vliegt de stoel door de deur over de muur. Daarna beent hij woest weg.

Dat was vroeger. Tegenwoordig is het mogelijk een nieuwe stuurstoel te bestellen als de oude jammerlijk is versleten. De stoelen van tegenwoordig hebben een verstelbare leuning en armleuningen en een hoofdsteun. Helaas, bij mijn laatste poging een nieuwe te bestellen, herleefde oude tijden.

Omdat de stuurstoel geen leuningen meer had en onder het gewicht van een zwaarlijvige collega was afgebroken, bestelde ik een nieuwe. Wat aan boord geleverd werd, had nog het meest weg van de stoel van vroeger: een hoog buizenframe als een groot uitgevallen kinderstoel. Alleen het tafeltje voor het bordje pap ontbrak. Ik heb dat ding retour gestuurd. Dan maar een versleten stoel, want tegenwoordig wordt de wacht echt niet meer (volledig) gelopen.