Dus loop ik hier, het avondeten net achter de kiezen, aan dek te zweten met zwaar gereedschap. En toen kwam dat moment: wat dóe ik hier eigenlijk? Niet lang geleden vond ik een dokking van een schip reuze interessant. Je liep dan op de dokvloer en onder het schip door. Pas dan besefte je dat de schepen van nu geen coasters meer zijn. Maar na tientallen keren in dok te zijn geweest is de lol er wel af. Hoezo ‘nog even door’ tot negen uur vanavond? En morgen weer om zeven uur aan dek! Waarvoor? Ik kan het toch ook niet helpen dat mijn aflosser een week is vertraagd?
Ik zou normaal gesproken al thuis moeten zitten (‘Je moet alleen dat schip naar de werf brengen, daarna ga je metéén naar huis.’).
Kijk toch eens, daar aan de rand van het werfterrein. Daar beginnen de eindeloze bossen. Hoe rustig zou het zijn een uurtje, één uurtje maar, daar in volslagen stilte te kunnen rondlopen. Geen pneumatisch gereedschap, verfdampen, schreeuwende mensen, orders en opdrachten. Helemaal niks, behalve geruis van de wind in de toppen van de bomen, de frisse geur van dennennaalden, het getjirp van vogels…
Plotseling neem ik een besluit. Ik smijt mijn gereedschap in een hoek, been de gangway af en steven naar de poort van de scheepswerf, de verwonderde blikken van omstanders negerend.
Even later vind ik een bospad en loop in de koelte tussen de bomen. Ergens in de verte klinkt nog het geronk van een motor, het gehamer van pneumatisch gereedschap, maar naarmate ik verder ga nemen de geluiden af. Op een open plek ga ik zitten, in het zachte mos. Wat een verschil.
Nu, bijna vijf jaar later, kan ik gaan en staan waar en wanneer ik wil. Geen varen meer, geen zwaar werk 14 uur per dag. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ikzelf en mijn bemanning werden gepushed om almaar meer uren te maken en nog sneller te werken. Ik voelde me zelfs schuldig toen ik daar in het bos even afstand van het werk nam. Na een uur kwam ik terug. Nog steeds liepen de matrozen aan dek. Ik hoop dat er iets is veranderd, maar betwijfel het…
Meer Zware Kees op: zwarekeesartenstories.jouwweb.nl