Door Kees Wiersum
Maar een blik op de ECDIS vertelt me dat we halverwege de reis zijn. Tijd om de nodige contacten te leggen met de agent te Kao Hsiung. In de scheepvaart is het namelijk niet gebruikelijk om zomaar voor een haven te verschijnen en de loods te vragen ons naar binnen te helpen. Het is niet zoiets als een dorp in, laten we zeggen, West-Friesland, waar je bij de buren langsgaat, keihard ‘Vólk!’ roept en voor je het weet aan de koffie zit. Nee, voordat je een buitenlandse haven aanloopt dien je dit aan te melden bij de autoriteiten, het liefst ruim van tevoren, via de agent, met CC naar nog veel meer ‘belangrijke’ mensen.
Dus typ ik mijn standaardmailtje beginnende met ‘Dear agent’, de ETA en nog een paar zaken.
Al de volgende dag krijg ik antwoord. Het is algemeen bekend dat de meeste Aziaten uitermate vriendelijk en zeer beleefd zijn. Maar ook een ietwat vreemde manier hanteren met betrekking tot het gebruik van de Engelse taal. Onze agent in Taiwan is geen uitzondering. ‘A very Good Day to Dear Captain’, zo begint de mail, alsof mijn roepnaam Dear en mijn familienaam Captain is. Nou, erg vriendelijk hoor, dat gebeurt vaak véél onpersoonlijker, denk ik een beetje gemeen (wie de schoen past…).
Hij laat me in het bericht weten dat ‘we are in safe receipt your below instruction of your nice vessel’.
Mijn leuke scheepje, hmmm, veilig ontvangen, oké.
Hij gaat verder met ‘Please kindly arrange your nice proceeding to Kaohsiung…’
Nice proceeding? We slingeren ons uit de naad op dit moment.
Na nog wat informatie betreffende de haven vervolgt de vriendelijke agent met: ‘We now need your kind assist to provide and scan below Certificare (?) and documents for your nice vessel entering Berth required.’
De mail wordt afgesloten met een werkelijk hartverwarmende groet: ‘Thank you and wishing you are in good health always.’
Kijk, dat vind ik nu fijn. Het is vast een ‘nice person’, al heb ik nog nooit een agent ontmoet die zo begaan is met mijn gezondheid. Nice!