Schipper G. Smeding is met vrachtschip Vitesse (110 x 11,45 meter) met negenhonderd ton aan mineralen onderweg van Düsseldorf naar Keulen. Normaal gesproken is dat drieduizend ton. De situatie geeft hem – ondanks de economische voorspoed – wel zenuwen. ‘De droogte heeft zeker invloed op mijn werk. We hebben het eigenlijk verschrikkelijk druk, door de marktwerking zijn de prijzen opgelopen, maar het wordt wel billenknijpen. Stations zijn onbereikbaar geworden. Als het zo blijft, en dat ziet er wel naar uit, wordt het voorbij Koblenz zeker moeilijk. Voor de grote duwvaart al helemaal. Gelukkig is het Ruhrgebied voorlopig wel bereikbaar.’
Schipper J. Dooge voer langs Bad Breisig met zijn motorschip Janienke (85,8 x 9,50 meter). Aan boord heeft Dooge 380 ton aan cellulose. Vanwege de vakantieperiode varen ook nog vijf kinderen mee. De droogte is voor Dooge geen groot probleem: ‘Zolang we kunnen blijven varen, varen we, en daar hebben we kennis genoeg voor. De droogte is niet iets waar ik mee zit. We zijn professionals. We proberen zo goed mogelijk alles weg te brengen. Ik heb ook niet het idee dat de wereld vergaat. Nee, ik blijf nuchter.’
Schipper Van der Lang is met zijn Gerard Albert (135 x 15 meter) onderweg van Rotterdam naar Basel. Normaal gesproken neemt hij tweeduizend tot drieduizend ton erts mee naar Basel. Door het lage water is dit slechts éénderde daarvan geworden en zit hij in een pendeldienst. Hij blijft stoïcijns doorwerken. Van der Lang: ‘Ik lig te diep, dat is een feit. En feiten nemen wij zoals ze komen. Kijk, boeren, schippers, politici: iedereen wil water. Laten we eerlijk zijn, je doet er verder niets aan. Als het water niet komt, komt het niet. Aan de natuur kunnen we toch niets veranderen.’
Schipper S. Steneker vervoert normaal gesproken met de Replay (69,5 x 7,23 meter) tussen de 1000 en 1200 ton aan bluklading. Nu is dat nog 441 ton. Ondanks dat maakt hij zich totaal geen zorgen. ‘Het is een jaarlijks terugkerend ding. De ene keer is er meer water, een andere keer minder. Bovendien kunnen we vrij vlot varen, al zou iets meer water zou fijner zijn. Misschien dat grotere schepen iets meer problemen hebben. Voor kolenschepen lijkt de situatie me wel erg lastig. Zij hebben al een ruimtetekort, dat is nu nog erger. Om het milieu, de natuur, maak ik me niet zo druk. Dat maakt me weinig uit. Ik denk dat het allemaal wel meevalt.’
Schipper Drebovski werkt op het tankschip Stolt Neckar (86 x 11,40 meter). Normaal gesproken vervoert de tanker tussen de 1000 en 1200 ton aan vracht. Nu is dat nog 200. De droogte baart hem veel zorgen. ‘Natuurlijk maak ik me zorgen. Het is een gevaarlijke situatie. Op dit moment is het voor ons nog mogelijk om te varen, maar het geeft veel onrust. Er is gewoon te weinig water en ik verwacht dat het de komende weken alleen maar erger wordt. We hebben het er ook de hele tijd over aan boord. Je kunt het nu zo duidelijk zien, de oevers zijn te goed zichtbaar. Ik ga ermee om door extreem voorzichtig te werk te gaan. Ik wil nu echt geen ongelukken veroorzaken.’
Schipper Johan Jünger vaart met zijn tanker Nesselande (85 x 9 meter) – beladen met Adblue – van Wesel naar Datteln. De vracht aan boord is aanzienlijk gedaald. Jünger: ‘Normaal gesproken vervoer ik dertienhonderd ton, maar op dit moment vervoer ik nog maar zeshonderd ton.’ Toch maakt hij zich geen zorgen: ‘Laagwaterperiodes, daar hebben we ieder jaar mee te maken. Soms duren ze iets langer, net zoals nu. Maar ik ben ervan overtuigd dat we net als ieder jaar na zon ook weer regen krijgen. Voor we het weten staat het water weer hoog, en kunnen we varen. Zo denk ik erover.’
Lees ook: