Dus overhandigde een geëmotioneerde Van Ruiten de voorzittershamer dit jaar tijdens de jaarvergadering in Avifauna aan Van Laar. ‘Het is de hamer die in 1904 werd aangeboden aan de eerste voorzitter, Hortensius. Deze hamer is bijna honderd jaar in handen geweest van een beurtvaarder, waarmee we toch een stukje geschiedenis achter ons laten’, zei Van Ruiten.
‘Deze hamer heeft een typisch geluid. Ik denk niet dat je dat geluid moet overnemen, dat kun je toch niet, jij hebt je eigen geluid. Maar ik hoop dat de hamer je af en toe herinnert aan het ontstaan en de geschiedenis van deze afdeling.’

Van Ruiten bood Van Laar, die hij twee jaar geleden in het bestuur haalde als beoogd opvolger, ook een exemplaar van de statuten uit 1948 en een huishoudelijk reglement uit 1911 aan. ‘Het is vanwege de goedkeuring van het nieuwe reglement op deze vergadering misschien wel leuk even te vertellen dat daar tien artikelen in staan. Al vind ik het elfde het mooist. In alle gevallen waarin niet is voorzien, beslist het bestuur.’

Goed geïnformeerd

Van Laar opende de lange rij sprekers die Van Ruiten in het zonnetje zetten. Hij prees zijn jarenlange inzet en altijd nadrukkelijke aanwezigheid. ‘Dat hoort ook bij een belangenbehartiger. Veertig jaar lid en 21 jaar voorzitter. Hij zit nog steeds in het BVB-bestuur, het Nederlandsch Binnenvaartbureau en van daaruit in het Deelorgaan Binnenvaart, dus Siem is altijd goed geïnformeerd.’

Van Laar bood Van Ruiten en zijn vrouw Riet een spiegel aan waarin alle schepen van zijn bedrijf zijn gegraveerd. Jan Terlouw speldde Van Ruiten namens het hoofdbestuur een gouden dasspeld op. ‘Mensen als jij zijn het zout in de pap voor een vereniging. Voortdurend kritisch en alert. Dat is goed, anders slaapt een vereniging in’, zei Terlouw.

Voormalig gedeputeerde Ted Jansen van de provincie Zuid-Holland, zijn opvolger Rinus Houtman en Sjoerd de Vries van de gemeente Alphen prezen Van Ruiten voor de heldere wijze waarop hij de problemen van de binnenvaart wist te verwoorden. ‘De aandacht voor de binnenvaart in dit gebied komt door de wijze waarop mensen als Van Ruiten het onder de aandacht brengen’, zei Houtman. ‘Hij gaat niet weg voor duidelijk is dat een probleem serieus wordt opgepakt, maar heeft er als bestuurder ook begrip voor dat niet alles direct kan worden gerealiseerd.’

Ook oud-landelijk en nu erevoorzitter Klaas van Dorsten wuifde Van Ruiten veel lof toe en zijn vriend Leen Verhey, oud-voorzitter van de afdeling Werkendam, benadrukte vooral de overeenkomsten. ‘Wij zijn mensen die nooit zwijgen omdat ze bang zijn voor wat anderen ervan zullen zeggen.’

Schip komt zo

De Amsterdamse afdelingssecretaris Andries de Weerd vroeg de zaal of ze wisten hoe de schepen van Van Ruiten toch altijd weer op tijd in Alphen kwamen. ‘Hij rijdt met z’n auto mee en vraagt elke brugwachter nog éven te wachten met naar huis gaan, want zijn schip komt er zo aan!’

De Weerd zei zich zo langzamerhand een beetje Schuttevaerwees te voelen. ‘Van Ruiten, Verhey, Van Dorsten, zijn toch een beetje m’n co-ouders. Jullie hebben me een beetje mee opgevoed, me binnen Schuttevaer leren lopen en vorige week heb ik ook m’n Schuttevaer-opa Geurt Dijk al zien vertrekken. Al ben ik ervan overtuigd dat ik, mocht ik verdwalen, altijd nog bij ze terecht kan.’

In zijn dankwoord stelde Van Ruiten dat het besluit eind jaren tachtig geen vaarweg om Alphen aan te leggen, wat hem betreft de misser van de vorige eeuw was. ‘Net als de afwijzing van het kanaal om de west bij Amsterdam.’ Hij drukte het hoofdbestuur van Schuttevaer op het hart niet door te schieten bij het samenvoegen van kleinere afdelingen. ‘Juist de haarvaten, het vechten tegen spitssluitingen en problemen oplossen bij bruggen, sluizen en ligplaatsen is zó belangrijk. Daarom ben ik ook trots op al het overleg dat we daar de afgelopen jaren over hebben gevoerd en trots op deze afdeling.’ (LvH)