Geen spijt van verlaten duwvaart

Jacko en Jolinda Liemberg-De Baan varen op het duwstel Christine-Thiann. Ze hebben zowel de boot als de bak in eigendom en beide worden net zo goed verzorgd als een vrachtschip. Het echtpaar kocht de bak in 2008, nadat ze jarenlang een bak huurden. Qua werk hebben ze er geen spijt dan dat ze de echte duwvaart hebben verlaten.

-

Geen spijt van verlaten duwvaart
  • Jacko en Jolinda Liemberg exploiteren duwstel als motorschip
  • Familie van schippers en winkeliers

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

‘Dit werk is vele malen leuker dan de duwvaart. We zijn naar Düsseldorf, Duisburg en zelfs Wenen geweest’, vertellen ze. Momenteel varen ze meestal op de Beneden-Rijn en het ARA-gebied, omdat hun kinderen intussen op het internaat zitten. Ze opereren in de vrije markt. ‘Contractwerk is er momenteel zo goed als niet. Bovendien ben je in de vrije vaart het meeste eigen baas.’

Jacko en Jolinda groeiden beiden op aan de wal. Jolinda: ‘De vader van Jacko voer wel, maar ging aan de wal toen Jacko in 1974 naar school moest. Hij ging toen werken in een winkel in ‘s Gravendeel. De familie van zijn vaders kant kwam uit de vaart. Van zijn moeders kant waren het winkeliers. De opa van Jacko had een winkel in ‘s-Gravendeel, waar zijn vader dus ging werken. Maar na twee jaar werd duidelijk dat het een echte varensman was. En hij ging weer varen.’

Geen spudpaal

Jacko kon goed leren en ging naar de HAVO. Hij wilde graag gaan varen en was van plan om na de HAVO naar de zeevaartschool te gaan. ‘Maar op een gegeven moment kocht zijn vader een duwboot en was de keuze snel gemaakt. In 1986 is Jacko op de eerste Christine begonnen als matroos.’

De huidige Christine is de tweede duwboot en werd in 1987 aangeschaft. Ze is afkomstig van de Seine en kwam achter een sleper naar Nederland. ‘Van 1986 tot 2001 zijn we in de duwvaart werkzaam geweest. Toen kwam daar, na 10 jaar te zijn verhuurd, een einde aan. We zijn toen een goede bak met boegschroef gaan huren en functioneren sindsdien als motorschip. Eind 2007  besloten we de duwbak te kopen, na een jarenlange goede samenwerking met de Belgische eigenaren.’

De aankoop van de bak had nog net in de goede tijd plaats. Toen werd er anders tegen investeringen aangekeken dan nu. ‘Ook ik vraag me weleens af of het echt een goede beslissing was, want de tijd heeft ervoor gezorgd dat alles te duur is. De tijd zal het uitwijzen’, zegt Jacko. Het enige wat hij echt jammer vindt is, dat zijn combinatie geen spudpaal heeft, want dat heeft erg veel voordelen.

Hoogtijdagen

Jacko bracht de Christine onder SI voor de Rijnvaart, om zijn vaargebied uit te breiden. Jolinda: ‘Dit hebben we nog gedaan voordat we met de vaste bak zijn gaan varen. Zijn vader had geen belang bij SI, want de duwvaart speelde zich hoofdzakelijk af in Nederland en België.’

Dat was vroeger wel anders, herinnert Jacko zich. ‘De CFNR had in hoogtijdagen 37 duwboten op de Rijn. Het is steeds minder geworden, omdat de vrachtvaart goedkoper werd dan de duwvaart. Op de Rijn had je vroeger ook havenboten, maar die zijn weg. De omloopsnelheid is ook hoger geworden.’

Jolinda komt ook van ‘s Gravendeel. Ze deed de kappersopleiding, maar is door omstandigheden gestopt en daarna bij De Marskramer en Intertoys in ‘s Gravendeel gaan werken. ‘Varen vind het leuk. In 1996 kwam ik aan boord.’

Scheepsgegevens

Boot: Christine. Lengte: 23 meter. Breedte: 8 meter. Diepgang: 2 meter. Tonnage: 59. Europanummer: 02318397. Motor: 2 x Caterpillar, 800 pk. Thuishaven: ’s Gravendeel. Bouwjaar: 1963. Eigenaar: VOF Liemberg.
Bak: Thiann. Lengte: 105,30 meter. Breedte: 11,40 meter. Diepgang: 4,27meter. Tonnage: 4200. Europanummer: 06003807. Motor: DAF kopschroef, 320 pk. Thuishaven : ’s Gravendeel. Bouwjaar: 1986. Eigenaar: VOF Liemberg.

Geen spijt van verlaten duwvaart | Schuttevaer.nl

Geen spijt van verlaten duwvaart

Jacko en Jolinda Liemberg-De Baan varen op het duwstel Christine-Thiann. Ze hebben zowel de boot als de bak in eigendom en beide worden net zo goed verzorgd als een vrachtschip. Het echtpaar kocht de bak in 2008, nadat ze jarenlang een bak huurden. Qua werk hebben ze er geen spijt dan dat ze de echte duwvaart hebben verlaten.

-

Geen spijt van verlaten duwvaart
  • Jacko en Jolinda Liemberg exploiteren duwstel als motorschip
  • Familie van schippers en winkeliers

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

‘Dit werk is vele malen leuker dan de duwvaart. We zijn naar Düsseldorf, Duisburg en zelfs Wenen geweest’, vertellen ze. Momenteel varen ze meestal op de Beneden-Rijn en het ARA-gebied, omdat hun kinderen intussen op het internaat zitten. Ze opereren in de vrije markt. ‘Contractwerk is er momenteel zo goed als niet. Bovendien ben je in de vrije vaart het meeste eigen baas.’

Jacko en Jolinda groeiden beiden op aan de wal. Jolinda: ‘De vader van Jacko voer wel, maar ging aan de wal toen Jacko in 1974 naar school moest. Hij ging toen werken in een winkel in ‘s Gravendeel. De familie van zijn vaders kant kwam uit de vaart. Van zijn moeders kant waren het winkeliers. De opa van Jacko had een winkel in ‘s-Gravendeel, waar zijn vader dus ging werken. Maar na twee jaar werd duidelijk dat het een echte varensman was. En hij ging weer varen.’

Geen spudpaal

Jacko kon goed leren en ging naar de HAVO. Hij wilde graag gaan varen en was van plan om na de HAVO naar de zeevaartschool te gaan. ‘Maar op een gegeven moment kocht zijn vader een duwboot en was de keuze snel gemaakt. In 1986 is Jacko op de eerste Christine begonnen als matroos.’

De huidige Christine is de tweede duwboot en werd in 1987 aangeschaft. Ze is afkomstig van de Seine en kwam achter een sleper naar Nederland. ‘Van 1986 tot 2001 zijn we in de duwvaart werkzaam geweest. Toen kwam daar, na 10 jaar te zijn verhuurd, een einde aan. We zijn toen een goede bak met boegschroef gaan huren en functioneren sindsdien als motorschip. Eind 2007  besloten we de duwbak te kopen, na een jarenlange goede samenwerking met de Belgische eigenaren.’

De aankoop van de bak had nog net in de goede tijd plaats. Toen werd er anders tegen investeringen aangekeken dan nu. ‘Ook ik vraag me weleens af of het echt een goede beslissing was, want de tijd heeft ervoor gezorgd dat alles te duur is. De tijd zal het uitwijzen’, zegt Jacko. Het enige wat hij echt jammer vindt is, dat zijn combinatie geen spudpaal heeft, want dat heeft erg veel voordelen.

Hoogtijdagen

Jacko bracht de Christine onder SI voor de Rijnvaart, om zijn vaargebied uit te breiden. Jolinda: ‘Dit hebben we nog gedaan voordat we met de vaste bak zijn gaan varen. Zijn vader had geen belang bij SI, want de duwvaart speelde zich hoofdzakelijk af in Nederland en België.’

Dat was vroeger wel anders, herinnert Jacko zich. ‘De CFNR had in hoogtijdagen 37 duwboten op de Rijn. Het is steeds minder geworden, omdat de vrachtvaart goedkoper werd dan de duwvaart. Op de Rijn had je vroeger ook havenboten, maar die zijn weg. De omloopsnelheid is ook hoger geworden.’

Jolinda komt ook van ‘s Gravendeel. Ze deed de kappersopleiding, maar is door omstandigheden gestopt en daarna bij De Marskramer en Intertoys in ‘s Gravendeel gaan werken. ‘Varen vind het leuk. In 1996 kwam ik aan boord.’

Scheepsgegevens

Boot: Christine. Lengte: 23 meter. Breedte: 8 meter. Diepgang: 2 meter. Tonnage: 59. Europanummer: 02318397. Motor: 2 x Caterpillar, 800 pk. Thuishaven: ’s Gravendeel. Bouwjaar: 1963. Eigenaar: VOF Liemberg.
Bak: Thiann. Lengte: 105,30 meter. Breedte: 11,40 meter. Diepgang: 4,27meter. Tonnage: 4200. Europanummer: 06003807. Motor: DAF kopschroef, 320 pk. Thuishaven : ’s Gravendeel. Bouwjaar: 1986. Eigenaar: VOF Liemberg.