Vergaderdruk varend bestuurslid neemt toe

Bert en Dinie van Zwol-van Strien varen op de 3000-tonner Deo Volente. Varen was niet hun eerste beroepskeuze. Bert had andere toekomstplannen en de familie van Dinie is van de wal. Bert is bestuurslid van Koninklijke Schuttevaer-afdeling De Amer en van onderlinge verzekeringsmaatschappij Oranje.

-

Bert en Dinie van Zwol

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

‘Ik ben al 21 jaar bestuurslid bij afdeling De Amer. Toen ik begon was ik een van de jongsten. In de loop van de jaren is het bestuurswerk inhoudelijk veranderd. Schuttevaer was 20 jaar geleden een vereniging die zich bezighield met tonnetjes en paaltjes. Tegenwoordig worden we betrokken bij de hele infrastructuur.’

  • Varen niet eerste beroepskeuze van Bert en Dinie van Zwol
  • ‘Fusieplannen Oranje vragen meer tijd’

Ook het bestuurswerk van Oranje veranderde flink. De toekomstplannen van de schepenverzekeraar zijn daar de oorzaak van. ‘Als bestuurslid bepaal je mede het beleid van een verzekering. Wij hebben een controlerend bestuur, het controleert in feite het management. Oranje is bezig met een fusie, dat maakt het bestuurswerk uitgebreider.’

Onwetendheid

Bij beide verenigingen is de vergaderdruk opgelopen blijkt uit wat het echtpaar vertelt. Zo is het aantal vergaderingen bij Oranje vanwege de fusie met 7 toegenomen tot 13. Als Bert van boord gaat, vaart Dinie het schip met Bert’s broer. Bert heeft weleens getwijfeld of hij het allemaal nog kon volhouden, vertelt Dinie. ‘Mijn man heeft op het punt gestaan te stoppen met het bestuurswerk, omdat de vergaderingen zoveel tijd kosten. Hij wil alles graag bijhouden en vond het zo jammer dat hij niet altijd aanwezig kan zijn. Hij is het toch blijven doen.’

De kritiek dat de binnenvaartorganisaties niets doen, demotiveert Bert niet. Veel kritiek komt voort uit onwetendheid, stelt hij. ‘Het probleem is, dat veel mensen geen idee hebben hoeveel moeite het kost om iets bij de overheid te bewerkstelligen. Heel belangrijk daarbij is hoe de verstandhouding tussen de vertegenwoordiger en de overheidsfunctionaris is. Ik ben in de loop van de jaren gewend geraakt aan de kritiek.’
Voor het bestuurswerk krijgt hij geen vergoeding, omdat dat traditioneel zo in de binnenvaart is geregeld. Het valt hem op dat jongeren daar anders over denken. ‘Op vergaderingen blijkt dat jongeren anders tegen een vergoeding voor bestuursleden aankijken. Van hun hoeft niet alles pro deo.’

Vaarangst

Dinie en Bert leerden elkaar kennen in Raamsdonksveer, in de toenmalige uitgaansgelegenheid Huis ten Deijl. In Dinie’s familie voer niemand. Haar oma waarschuwde haar er zelfs altijd voor niet te gaan varen. Volgens Dinie komt dat door haar tante. ‘Mijn oma had een schoondochter die schipperskind was. Zij was zo bang om te varen, dat ze nooit meeging. Ze liep altijd naast het schip als ze moesten varen. Dat ging toen nog. Die tante is al 20 jaar dood. Als ik terugreken speelde dat voor of in de oorlog.’

Dinie en Bert kochten twee keer een schip en knapten dat op. Daarna bouwden ze een beunschip, daarna een droge-ladingschip en vrij snel daarna kwam deze. Met de Kempenaar waarop Bert begon mee, voeren ze op zes schepen. Behalve dit schip bezitten ze ook nog de duwbak Kardeel, die verhuurd is.
Dat ze nog begonnen aan de jongste Deo Volente wekte de verbazing van hun twee dochters. ‘Wij hebben geen opvolging. Een van onze dochters is klaar met het HBO en de andere doet HBO. Ze willen beiden niet  varen. Ze vroegen zich af waarom wij er nog aan begonnen. We deden het puur voor onszelf. Bert had nog plezier in zijn werk en we vinden het leuk. Nu is de tijd wat minder, maar toen we net getrouwd waren was het ook niet best’, legt Dinie uit.

Andere tijd

Al hun schepen droegen de naam Deo Volente, want die naam zat in de familie van Bert. Bert zat in Oud-Gastel op het internaat. Hij vaart sinds zijn 17de. Hij ging naar boord, omdat zijn moeder overleed. ‘Ik wilde leraar worden en zat op de HAVO. Die heb ik niet afgemaakt. Ik vond het niet erg te gaan varen. Het was gewoon zo. Het was een andere tijd. Later ben ik cursussen gaan doen en in bestuursfuncties terecht gekomen.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Deo Volente. Lengte: 110 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,76 meter. Tonnage: 3347. Europanummer: 02332963. Motor: ABC, 1800 pk. Thuishaven: Raamsdonksveer. Bouwjaar: 2010. Eigenaar: VOF Van Zwol.

Vergaderdruk varend bestuurslid neemt toe | Schuttevaer.nl

Vergaderdruk varend bestuurslid neemt toe

Bert en Dinie van Zwol-van Strien varen op de 3000-tonner Deo Volente. Varen was niet hun eerste beroepskeuze. Bert had andere toekomstplannen en de familie van Dinie is van de wal. Bert is bestuurslid van Koninklijke Schuttevaer-afdeling De Amer en van onderlinge verzekeringsmaatschappij Oranje.

-

Bert en Dinie van Zwol

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

‘Ik ben al 21 jaar bestuurslid bij afdeling De Amer. Toen ik begon was ik een van de jongsten. In de loop van de jaren is het bestuurswerk inhoudelijk veranderd. Schuttevaer was 20 jaar geleden een vereniging die zich bezighield met tonnetjes en paaltjes. Tegenwoordig worden we betrokken bij de hele infrastructuur.’

  • Varen niet eerste beroepskeuze van Bert en Dinie van Zwol
  • ‘Fusieplannen Oranje vragen meer tijd’

Ook het bestuurswerk van Oranje veranderde flink. De toekomstplannen van de schepenverzekeraar zijn daar de oorzaak van. ‘Als bestuurslid bepaal je mede het beleid van een verzekering. Wij hebben een controlerend bestuur, het controleert in feite het management. Oranje is bezig met een fusie, dat maakt het bestuurswerk uitgebreider.’

Onwetendheid

Bij beide verenigingen is de vergaderdruk opgelopen blijkt uit wat het echtpaar vertelt. Zo is het aantal vergaderingen bij Oranje vanwege de fusie met 7 toegenomen tot 13. Als Bert van boord gaat, vaart Dinie het schip met Bert’s broer. Bert heeft weleens getwijfeld of hij het allemaal nog kon volhouden, vertelt Dinie. ‘Mijn man heeft op het punt gestaan te stoppen met het bestuurswerk, omdat de vergaderingen zoveel tijd kosten. Hij wil alles graag bijhouden en vond het zo jammer dat hij niet altijd aanwezig kan zijn. Hij is het toch blijven doen.’

De kritiek dat de binnenvaartorganisaties niets doen, demotiveert Bert niet. Veel kritiek komt voort uit onwetendheid, stelt hij. ‘Het probleem is, dat veel mensen geen idee hebben hoeveel moeite het kost om iets bij de overheid te bewerkstelligen. Heel belangrijk daarbij is hoe de verstandhouding tussen de vertegenwoordiger en de overheidsfunctionaris is. Ik ben in de loop van de jaren gewend geraakt aan de kritiek.’
Voor het bestuurswerk krijgt hij geen vergoeding, omdat dat traditioneel zo in de binnenvaart is geregeld. Het valt hem op dat jongeren daar anders over denken. ‘Op vergaderingen blijkt dat jongeren anders tegen een vergoeding voor bestuursleden aankijken. Van hun hoeft niet alles pro deo.’

Vaarangst

Dinie en Bert leerden elkaar kennen in Raamsdonksveer, in de toenmalige uitgaansgelegenheid Huis ten Deijl. In Dinie’s familie voer niemand. Haar oma waarschuwde haar er zelfs altijd voor niet te gaan varen. Volgens Dinie komt dat door haar tante. ‘Mijn oma had een schoondochter die schipperskind was. Zij was zo bang om te varen, dat ze nooit meeging. Ze liep altijd naast het schip als ze moesten varen. Dat ging toen nog. Die tante is al 20 jaar dood. Als ik terugreken speelde dat voor of in de oorlog.’

Dinie en Bert kochten twee keer een schip en knapten dat op. Daarna bouwden ze een beunschip, daarna een droge-ladingschip en vrij snel daarna kwam deze. Met de Kempenaar waarop Bert begon mee, voeren ze op zes schepen. Behalve dit schip bezitten ze ook nog de duwbak Kardeel, die verhuurd is.
Dat ze nog begonnen aan de jongste Deo Volente wekte de verbazing van hun twee dochters. ‘Wij hebben geen opvolging. Een van onze dochters is klaar met het HBO en de andere doet HBO. Ze willen beiden niet  varen. Ze vroegen zich af waarom wij er nog aan begonnen. We deden het puur voor onszelf. Bert had nog plezier in zijn werk en we vinden het leuk. Nu is de tijd wat minder, maar toen we net getrouwd waren was het ook niet best’, legt Dinie uit.

Andere tijd

Al hun schepen droegen de naam Deo Volente, want die naam zat in de familie van Bert. Bert zat in Oud-Gastel op het internaat. Hij vaart sinds zijn 17de. Hij ging naar boord, omdat zijn moeder overleed. ‘Ik wilde leraar worden en zat op de HAVO. Die heb ik niet afgemaakt. Ik vond het niet erg te gaan varen. Het was gewoon zo. Het was een andere tijd. Later ben ik cursussen gaan doen en in bestuursfuncties terecht gekomen.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Deo Volente. Lengte: 110 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,76 meter. Tonnage: 3347. Europanummer: 02332963. Motor: ABC, 1800 pk. Thuishaven: Raamsdonksveer. Bouwjaar: 2010. Eigenaar: VOF Van Zwol.