Hij fungeerde lange tijd als ‘go-between’ tussen de administratie waar hij bestuursdirecteur was bij de Federale Overheidsdienst Mobiliteit en Vervoer, en de sector zelf. Hij diende ook verschillende ministers van Vervoer als attaché/adviseur vanwege zijn bekendheid met de binnenvaart, hoewel hijzelf geen professionele of familiale betrekkingen had met de schipperswereld.

Vanden Bosch maakte verschillende schippersstakingen mee, waarin hij telkens een verzoenende rol speelde. Het werd hem niet altijd in dank afgenomen; niet door de politiek en niet door bepaalde binnenvaartorganisaties.

Dat belette niet dat hij werd geprezen om zijn terreinkennis en zijn rol als bemiddelaar. M. Vanden Bosch zetelde dan ook twintig jaar als Belgisch afgevaardigde in de Centrale Commissie voor de Rijnvaart in Straatsburg. Hij stond ook aan de wieg van het Instituut voor Transport langs de Binnenwateren (ITB), waarin hij trachtte de verschillende belangengroeperingen in de zeer versnipperde Belgische binnenvaartsector nader tot elkaar te brengen. Van dit ITB werd hij trouwens de eerste gedelegeerd bestuurder. In het Fonds van de Belgische Rijnvaart fungeerde hij als voorzitter.

Ook buiten de binnenvaart verdiende Vanden Bosch zijn sporen. Zo ijverde hij voor het behoud en de restauratie van het voormalig Belgisch zeilopleidingsschip Mercator. Hij werd gedelegeerd bestuurder van de vzw Mercator, die aan die actie gestalte gaf. Ook in die functie was hij de verbindingsman tussen de Belgische staat, eigenaar van het schip, de sponsors en de schare vrijwilligers, veelal oudgedienden van het zeilopleidingsschip, die aan boord kleine onderhoudswerken voor hun rekening namen.

Op plaatselijk vlak was hij ook politiek actief als schepen van de federatie Zaventem; de eigenlijke woonplaats van Marcel.