De huidige Albatros van vader Arie senior is overigens niet veel groter dan de Anna. En toen zijn opa Henk Stolk in 2013 de klipper Albatros verkocht, was dat met 252 ton ook al het kleinste schip van de Werkendamse vloot. In het voorjaar van 2018 kocht Arie junior de ruim 500 ton metende Duyvendijker en noemde haar naar zijn jongste zusje Anna. ‘Mijn vader werd twee jaar eerder binnenvaartschipper, eerst was hij schipper op een kraanschip. Hij is toen ook nog wezen kijken op de Anna, maar koos voor de Albatros. Toen de Anna in prijs werd verlaagd, raadde hij mij aan te gaan kijken. “Als je een eigen schip wilt, dan is dit je kans”, zei hij. Tot 55 meter mag je alleenvaren en het schip was goed op orde, zelfs de eerste Stork motor staat er nog in.’
Geen vaarbewijs
Financiering bij de bank lukte niet, maar hij vond wel een particuliere investeerder en hoopt het schip in 3,5 jaar terug te verdienen. Het eerste half jaar was nog wat lastig, omdat hij nog geen vaarbewijs had. ‘In de begintijd voer ik vast met veevoer op Nijkerk en daar diende het schip als een soort opslag. Ik lag dan altijd wel een of twee weken stil voordat ik werd gelost en zodoende hoefde er niet steeds iemand mee naar boord.’
Dat eerste half jaar op de Anna maakte schipper Stolk 24 reizen. Soms krijgt Arie nog weleens opmerkingen over zijn leeftijd als hij ergens aanmeert. ‘Je bent wel erg jong, zeggen ze dan.’
Motoronderhoud
Bij de familie Stolk zijn ze gek op schepen en scheepjes. Zo heeft zijn broer Erik de oude sleepboot Jacob M opgeknapt en bezit zijn vader de sleepboot Hendrik Sr. Vooral vanwege de oude motoren werd door de familie Stolk met veel plezier aan al die scheepjes gewerkt. Ook in de Anna zorgt de oude Stork uit 1959 voor werkplezier. ‘Als je de motor goed onderhoudt dan kun je er gewoon mee blijven varen. Sommige mensen vinden oude motoren eng, maar wij zijn ermee opgegroeid. Bij die nieuwe motoren moet je eerst je laptop uitlezen om te weten wat er mis is. Bij deze motor kun je gewoon zien wat er aan de hand is.’
‘Over motoronderhoud heb ik op school bijna niets geleerd. Maar ik begon als hulpje bij een oom op de Zephir. Ik heb het van hem geleerd. Later ben ik drie jaar matroos geweest op de Deviant. Maar je wilt toch iets voor jezelf en eigen baas zijn. Mijn broer Barend is nu ook matroos. Hij vaart op de Merwestroom.’
Lange dagen
Arie geniet vooral van de vrijheid en de afwisseling. ‘Het is lastig uit te leggen wat er zo leuk is aan het varen, maar geen dag is hetzelfde. Ik vaar bijna altijd veevoer, vooral in Nederland en België. Af en toe ga ik naar Frankrijk, maar de Franse taal vind ik lastig. Met het alleenvaren heb ik geen moeite en zelf eten koken lukt meestal ook wel. Je maakt vaak lange dagen, aan boord is altijd wel iets te doen. Als ik dan stillig, ga ik meestal vroeg naar bed. In het weekend ga ik naar huis, soms komen mijn vrienden op vrijdag of zaterdag naar boord om een biertje te doen of een stukje mee te varen. Alleen als de Anna in Werkendam ligt, blijf ik aan boord. Dit is toch mijn eigen huis.’
Onderhandelen
Ook deze keer ligt hij in Werkendam, wachtend tot hij gerst kan laden voor Nijkerk. ‘Dat voelt een beetje als vakantie. De coaster om uit te laden is nog niet gearriveerd in Rotterdam. Dit jaar heb ik al 46 reizen gemaakt. De prijs is niet slecht, maar ook niet heel hoog. Sinds corona is de prijs zo’n beetje hetzelfde gebleven. Volgens mijn vader zijn ze in elk geval nog beter dan tijdens de crisis in 2008. Maar ik vind onderhandelen met bevrachters niet leuk. Ze zeggen dan dat je niet zo moeilijk moet doen over 100 euro. Maar ik kan mijn brood verdienen. Ik wilde altijd een 80-meterschip, maar dat hoeft eigenlijk niet meer zo nodig.