Door Karel Kersten
Toen hij eraan toe was ruilde ik Beertje voor Cora, een slank Duits herderinnetje, mijn hond, net als Czardasz en de rest van haar nest, waar we tehuizen voor hebben gevonden.
Mijn zusjes vonden het spannend dat ik het ouderlijk huis verliet om te gaan varen. Mijn moeder vond dat zorgwekkend. Niemand liet een traan om Cora, die achter me aanliep. Czardasz had het rijk weer voor zich alleen. Ik wenste haar en de familie het allerbeste. Ja ik pas goed op mezelf, doe Frans en Miep de groeten, bel wel als ik er ben.