• Van 55 meter Ariël naar een grotere van 80 meter
• Arjan en Daniëlle laten op Facebook en Instagram zien wat ze doen 

Door Hannie Visser-Kieboom

Ze liggen nog afgemeerd in de Werkendamse Biesboschhaven, maar de eerste reis ligt alweer in het verschiet. Arjan en Daniëlle kunnen bijna niet wachten om weer te gaan varen met hun nieuwe schip. Hun laatste reis met de oude Ariël eindigde al op 31 mei. Ze hebben plezier in hun werk en dat stralen ze ook uit. Misschien wel mede door hun Facebookpagina en Instagram account.

Foto’s verslavend

‘“Wat doen jullie de hele dag?” Die vraag kregen we zo vaak. Toen zijn we begonnen met die Facebookpagina. Vooral het maken van foto’s is verslavend’, zo vertelt Arjan Munters, bijna aan het einde van het interview aan boord in de nog wat kale keuken. Her en der staan de verhuisdozen nog, de nieuwe meubels zijn besteld, maar nog niet afgeleverd. Trots worden de Facebook foto’s getoond. Veel prachtige zonsondergangen, maar ook fascinerende foto’s van verlichte sluizen, gefotografeerd tegen de donkere avondlucht.

‘Als we een keer geen post plaatsen, krijgen we vragen of het wel goed met ons gaat.’ Hun scheepshondje Milo poseert op menige foto, hij kwam zo’n vijf jaar geleden aan boord van de Ariël wonen. Danielle was er al iets eerder, ze heeft geen schippersbloed en werkte aanvankelijk in Breda in de verzorging, voor ze Arjan leerde kennen. ‘Mijn tante had wel een woonscheepje, maar ik had geen idee hoe het was om op een schip te wonen.

‘Nadat ik een paar keer met Arjan had meegevaren vond ik het prachtig. Al die zeehavens, het laden en lossen, het affakkelen in de Botlek. Allemaal dingen die je nooit ziet. Dat mensen gewoon over jouw schip heen mogen lopen, dat weet je toch allemaal niet als “walmens”? Zeker in het begin had ik wel heimwee, miste ik het sporten en koffie drinken met vriendinnen.’

Van Arjan geleerd

Nadat Arjan en Daniëlle besloten hun ‘eerste’ Ariël van 55 meter te kopen, vroeg ze een dienstboekje aan. Om weer naar school te gaan voor de opleiding tot matroos had ze niet zoveel zin in. ‘Die motorkennis ga ik toch niet gebruiken en de rest heb ik allemaal van Arjan geleerd.’

Haar partner volgde na zijn eerste timmermansopleiding wel de opleiding tot matroos. Soms met horten en stoten, bij de eerste twee schippers liep het nog niet soepel. Hij komt wel uit een schippersfamilie en toen hij eenmaal aan boord van een oom kwam, ging het steeds beter. Alvorens hij zijn eerste eigen schip kocht, voer hij nog drie jaar bij zijn vader aan boord.

Onregelmatig

‘Ik ben geboren op een schip en ik zie mijn werk nog steeds als hobby en niet als werk.’ Ook Danielle heeft het prima naar haar zin aan boord. ‘Het enige nadeel is het onregelmatige werk. In de zorg heb je ook onregelmatig werk, maar je weet wel van tevoren je rooster. Het is wel eens zuur als je ’s avonds net lekker op de bank zit en er wordt geroepen “schipper, wil je nog even komen laden?”. Zeker in het digitale tijdperk moet de planning in de zeehavens echt wel beter kunnen. Ze kunnen schippers toch laten weten hoe het tijdpad eruit ziet?’

Maar verder sommen ze alleen de voordelen van het varen op. ‘Je hoeft nooit in de file naar je werk te staan en elke dag is anders. Je hebt elke dag een ander uitzicht. Soms trek je ’s morgens je gordijnen open en zie je direct de schapen lopen. Of je ziet een prachtige zonsopgang. En we komen overal. Zo waren we op Koningsdag in Amsterdam, ook hebben we meegevaren in Sail Amsterdam. We weten precies waar een leuk bos ligt of waar je lekker kunt eten. En je kunt vaak zo de stad in lopen als je vrij bent. Toen we op de werf lagen in Zwartsluis voor de keuring, zijn we lekker een dagje naar Giethoorn geweest en hebben daar een bootje gehuurd.’

Graag naar België

Met de oude Ariël voeren ze vooral door Nederland, België en Noord-Frankrijk. De lading bestond vaak uit kunstmest of veevoer. Vaak ging de reis naar Doetinchem met kunstmest, maar daar kunnen ze met de grotere Ariël niet meer komen. ‘We varen graag in België, daar heb je meer vrije ligplekken, direct aan de openbare weg. In Nederland lig je vaak achter slot en grendel. Ook het afval is daar beter geregeld. Ach, en al die regels… Als je een eigen bedrijf hebt, weet je dat je daar aan moet houden.

‘Sommige regels zijn absurd, maar het helpt toch niet om te lopen zeuren. Mijn vader vindt het dragen van een zwemvest stom, soms is zonder zwemvest lekkerder werken. Maar je wilt toch geen bekeuring. Vroeger hadden schippers wel meer tijd om eens bij elkaar te blijven liggen, nu hebben we allemaal haast en spreken de familie soms alleen snel even bij een sluis.’

Scheepsgegevens

Ms Ariël
Thuishaven Rijswijk -Noord-Brabant
Tonnage 1350
Lengte 80 meter
Bouwjaar 1964
Eigenaar VOF Munters