In 17 uur naar de Humber

‘Deze zon is te fel voor een Oekraïner’, zegt Oleksiy (Alex) Burdyha, stuurman op de coaster Willeke van kapitein-eigenaar Marien Schenkel.

In 17 uur naar de Humber

De Willeke van 1435 ton ligt aan de Minervahavenweg in Amsterdam klaar voor vertrek met sojabonen naar de Engelse havenplaats New Holland nabij Hull. Volgens Alex wordt het een reis van 17 uur vanaf de pieren van IJmuiden tot de monding van de Humber.

De 39-jarige stuurman uit Kiev werkt sinds 2008 op de Willeke. ‘Ik ben opgeleid tot radio-officier, maar die functie werd afgeschaft en toen moest ik omschakelen naar stuurman. De Oekraïense vloot bestaat niet meer sinds 1991, toen we ons van de Sovjet-Unie afscheidden. Er zijn nog een paar kleine rederijen, maar de salarissen zijn niet zo goed en de staat van de schepen ook niet.

‘Maar we hebben veel zeelieden, want in de tijd van de Sovjet-Unie hadden we een goed onderwijssysteem met veel maritieme opleidingen. Die mensen moeten ergens werken, dus kiezen ze voor Nederlandse en Duitse rederijen. Ik heb op Duitse schepen gewerkt, maar het minimum was daar vier maanden op en vier maanden af, dat beviel me niet. Op dit schip hebben we een fijn systeem van twee maanden op en twee maanden af, dus ik ben niet te lang weg bij de familie.’

Behalve Alex en kapitein Schenkel zijn er drie Filipijnse matrozen aan boord, waaronder een kok en een motordrijver. Alex heeft hun rijstkeuken leren waarderen en geeft er nu de voorkeur aan. (HHjr)

In 17 uur naar de Humber | Schuttevaer.nl

In 17 uur naar de Humber

‘Deze zon is te fel voor een Oekraïner’, zegt Oleksiy (Alex) Burdyha, stuurman op de coaster Willeke van kapitein-eigenaar Marien Schenkel.

In 17 uur naar de Humber

De Willeke van 1435 ton ligt aan de Minervahavenweg in Amsterdam klaar voor vertrek met sojabonen naar de Engelse havenplaats New Holland nabij Hull. Volgens Alex wordt het een reis van 17 uur vanaf de pieren van IJmuiden tot de monding van de Humber.

De 39-jarige stuurman uit Kiev werkt sinds 2008 op de Willeke. ‘Ik ben opgeleid tot radio-officier, maar die functie werd afgeschaft en toen moest ik omschakelen naar stuurman. De Oekraïense vloot bestaat niet meer sinds 1991, toen we ons van de Sovjet-Unie afscheidden. Er zijn nog een paar kleine rederijen, maar de salarissen zijn niet zo goed en de staat van de schepen ook niet.

‘Maar we hebben veel zeelieden, want in de tijd van de Sovjet-Unie hadden we een goed onderwijssysteem met veel maritieme opleidingen. Die mensen moeten ergens werken, dus kiezen ze voor Nederlandse en Duitse rederijen. Ik heb op Duitse schepen gewerkt, maar het minimum was daar vier maanden op en vier maanden af, dat beviel me niet. Op dit schip hebben we een fijn systeem van twee maanden op en twee maanden af, dus ik ben niet te lang weg bij de familie.’

Behalve Alex en kapitein Schenkel zijn er drie Filipijnse matrozen aan boord, waaronder een kok en een motordrijver. Alex heeft hun rijstkeuken leren waarderen en geeft er nu de voorkeur aan. (HHjr)