Column: ‘De wereld is klaar voor jullie!’

Door Chazia Mourali, schrijfster, tv-presentatrice. Ze kwam als dagvoorzitter van congressen en seminars in contact met vele branches. Haar kennismaking met de binnenvaart vond ze één van de meeste verrassende.

Denkend aan Holland, zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan… Legendarisch is die zin van Marsman. Ja, Nederland is een waterland. De hele wereld kent ons vanwege de eeuwenoude strijd tegen het water. De economische en sociale bedrijvigheid ontstond in onze de steden aan de rivieren. Zelfs onze nieuwe koning maakte van watermanagement zijn beroep.

Jaren geleden woonde ik in een droomappartement aan de Amsterdamse Amstel. Op de vierde etage lag een groot dakterras aan de straatkant, waar nooit iemand zat. Op de derde had ik een piepklein balkonnetje met twee stoeltjes, maar… met uitzicht op de rivier! Iedereen die op bezoek kwam, wilde daar zitten. Om urenlang betoverd te staren naar de eindeloze stroom langs glijdende binnenvaartschepen. Of naar het leven op de tot hippe woonboot omgetoverde aken. Grappig hoe de gewoonste dingen speciaal worden aan boord. Een dikke kat, een gezinsauto, een zinken teil vol bloemen. Op een boot krijgen ze iets magisch, wat ze aan land niet hebben. Geen enkele gracht had me zo’n levend schilderij kunnen bieden. De binnenvaart maakte mijn uitzicht uniek.

Sinds ik moeder werd, veranderden mijn woonplek en mijn werk. Ik doe minder televisie, meer radio, schrijfwerk en dagvoorzitterschappen voor bedrijven en organisaties. Tijdens een opdracht voor de Europese Logistieke Vervoerderscoöperatie (ELV) kwam ik opnieuw in aanraking met de binnenvaart. Stomverbaasd hoorde ik dat deze bedrijfstak weleens worstelt met zijn beeldvorming. Want ik zie, juist nu, geweldige kansen voor het imago van de varende vervoerders.

Bij één initiatief ben ik persoonlijk betrokken. Rheingold op de Rijn, een Wagner-opera wordt in juli uitgevoerd op een vrachtschip van 135 meter. Ik maak er een documentaire over op Radio 4 en kreeg het eerste ticket aangeboden. Geweldig, hoe twee verschillende werelden elkaar hier versterken. Ook het eigentijdse zoeken naar de Nederlandse identiteit kan de binnenvaart aangrijpen. Maak er gebruik van, zoals het Rijksmuseum dat ook doet! Wie weet, kan Willem-Alexander wel helpen.

De moderne betrokkenheid van burgers bij het milieu, biedt eveneens kansen. Je ziet toch liever een schip in het groen, dan een vrachtwagen in de file? Ook verlangen consumenten steeds meer naar inzicht in de oorsprong van producten. Het ultra hippe New Yorkse chocolademerk Mast Brothers toont bewust hoe de cacaobonen hun fabriekje bereiken. De scheepsromantiek is een speerpunt in de marketing en klanten betalen graag 10 dollar voor een reep.

Kortom, binnenvaarder, wees super trots op je vak en schreeuw het van de daken. De wereld is klaar voor jullie!

Column: ‘De wereld is klaar voor jullie!’ | Schuttevaer.nl

Column: ‘De wereld is klaar voor jullie!’

Door Chazia Mourali, schrijfster, tv-presentatrice. Ze kwam als dagvoorzitter van congressen en seminars in contact met vele branches. Haar kennismaking met de binnenvaart vond ze één van de meeste verrassende.

Denkend aan Holland, zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan… Legendarisch is die zin van Marsman. Ja, Nederland is een waterland. De hele wereld kent ons vanwege de eeuwenoude strijd tegen het water. De economische en sociale bedrijvigheid ontstond in onze de steden aan de rivieren. Zelfs onze nieuwe koning maakte van watermanagement zijn beroep.

Jaren geleden woonde ik in een droomappartement aan de Amsterdamse Amstel. Op de vierde etage lag een groot dakterras aan de straatkant, waar nooit iemand zat. Op de derde had ik een piepklein balkonnetje met twee stoeltjes, maar… met uitzicht op de rivier! Iedereen die op bezoek kwam, wilde daar zitten. Om urenlang betoverd te staren naar de eindeloze stroom langs glijdende binnenvaartschepen. Of naar het leven op de tot hippe woonboot omgetoverde aken. Grappig hoe de gewoonste dingen speciaal worden aan boord. Een dikke kat, een gezinsauto, een zinken teil vol bloemen. Op een boot krijgen ze iets magisch, wat ze aan land niet hebben. Geen enkele gracht had me zo’n levend schilderij kunnen bieden. De binnenvaart maakte mijn uitzicht uniek.

Sinds ik moeder werd, veranderden mijn woonplek en mijn werk. Ik doe minder televisie, meer radio, schrijfwerk en dagvoorzitterschappen voor bedrijven en organisaties. Tijdens een opdracht voor de Europese Logistieke Vervoerderscoöperatie (ELV) kwam ik opnieuw in aanraking met de binnenvaart. Stomverbaasd hoorde ik dat deze bedrijfstak weleens worstelt met zijn beeldvorming. Want ik zie, juist nu, geweldige kansen voor het imago van de varende vervoerders.

Bij één initiatief ben ik persoonlijk betrokken. Rheingold op de Rijn, een Wagner-opera wordt in juli uitgevoerd op een vrachtschip van 135 meter. Ik maak er een documentaire over op Radio 4 en kreeg het eerste ticket aangeboden. Geweldig, hoe twee verschillende werelden elkaar hier versterken. Ook het eigentijdse zoeken naar de Nederlandse identiteit kan de binnenvaart aangrijpen. Maak er gebruik van, zoals het Rijksmuseum dat ook doet! Wie weet, kan Willem-Alexander wel helpen.

De moderne betrokkenheid van burgers bij het milieu, biedt eveneens kansen. Je ziet toch liever een schip in het groen, dan een vrachtwagen in de file? Ook verlangen consumenten steeds meer naar inzicht in de oorsprong van producten. Het ultra hippe New Yorkse chocolademerk Mast Brothers toont bewust hoe de cacaobonen hun fabriekje bereiken. De scheepsromantiek is een speerpunt in de marketing en klanten betalen graag 10 dollar voor een reep.

Kortom, binnenvaarder, wees super trots op je vak en schreeuw het van de daken. De wereld is klaar voor jullie!