VIB was de eerste groep. Deze groep bestaat nog steeds, heeft meer dan 600 leden op Facebook en is opgericht om schippersvrouwen met elkaar in contact te brengen en gezellig met elkaar in gesprek te laten gaan.
In VIB wilde een deel van de vrouwen destijds de afvalproblematiek oppakken, waardoor het karakter van de groep veranderde, omdat de berichten over de afvalproblematiek op de gewone gespreksberichten overheersten. ‘De gespreksgroep begon steeds meer op een actiegroep te lijken. Het beheer ontving daarover veel klachten. Toen is een aantal vrouwen de Vibia-groep begonnen’, legt medebeheerder Jessica van de Vibia-groep uit.
Officieel
De Vibia-groep heeft meer dan 300 leden. In deze groep ontstonden de kalender, waarop een aantal schippersvrouwen laat zien dat ook zij kalenderwaardig zijn. Ook werd er in deze groep dieper ingegaan op de huisvuilproblematiek en later de ligplaatsproblematiek en actief contact gezocht met de politiek.
De Vibia werd bovendien een officiële vereniging, omdat de beheerders tegen het probleem aanliepen dat een niet erkende organisatiestructuur professionalisering in de weg stond. ‘We wilden graag een serieuze gesprekspartner worden voor de politiek. Ook was het als Facebookgroep moeilijk om sponsors aan te trekken. We konden bijvoorbeeld de kalender niet zomaar gaan verkopen en het opgebrachte geld aan goede doelen besteden’, legt voorzitter Diana Hulzebos uit.
Steun aan elkaar
De vereniging Vibia telt intussen 50 leden. Vereniging Vibia gaat in gesprek met de politiek, coördineert de acties en organiseert uitjes voor schippersvrouwen en kortingsacties. Het is niet noodzakelijk lid te zijn van de vereniging om lid te mogen worden van de Facebookgroep. Maar wie bijvoorbeeld mee wil met een uitje, betaalt als lid minder. Zo krijgen leden van de Vibia bijvoorbeeld 25 euro korting bij veiligheidsadviseur Ron Koopmans (partner Diana Hulzebos) als zij gebruik willen maken van zijn diensten en zijn er regelmatig andere aanbiedingen.
Ondanks de acties blijft het sociale karakter bij de Vibia-groep en vereniging voorop staan, omdat daaraan volgens de beheerders en het bestuur de meeste behoefte is. ‘Wat alle leden missen is een schouder waartegen je kunt aanleunen. Mensen van de wal snappen ons niet altijd. Bijvoorbeeld met de ligplaatsproblematiek. Dan zeggen ze: maar je kunt toch volgend weekend terugkomen? Dan kan ik mijn kinderen niet halen. Kunnen ze niet een weekend bij opa en oma slapen, vragen ze dan. Maar ik zie ze al de hele week niet. Ze snappen niet dat wij als varende mensen ook behoeftes hebben’, aldus Diana. (HDJ)