Van oudsher zorgden veerponten voor de verbinding over de Lek tussen Vreeswijk en Vianen. Maar naarmate het landverkeer groeide ontstonden lange wachttijden voor de pont. In 1840 kwam de oplossing voor dit probleem. Er werd een schipbrug aangelegd, tot groot verdriet van de schippers. Zo’n drijvende brug vormde een obstakel die de doorvaart ernstig belemmerde. Om de schipbrug te passeren, moesten zij wachten tot een deel ervan ertussenuit was gehaald. Dat verhalen gebeurde met de hand, met ankers en lieren. Dit was een zwaar karwei. Het openen van de brug, het doorvaren van de schepen en het sluiten daarna, nam wel drie kwartier in beslag.