Stoofpotje van Martin

Ingrediënten

• een halve kilo rundvlees, bijvoorbeeld sucadelapje (liefst biologisch)
• bokbier of rode wijn
• een plak ontbijtkoek
• een ui
• een courgette
• een wortel
• een stengel bleekselderij
• een paar spruitjes
• peper en zout
• beetje nootmuskaat
• beetje oregano

Het belangrijkste van het stoofpotje van Martin is tijd. Snijdt het vlees in stukjes. Doe er wat peper en zout op. Braad het vlees in de pan aan met een vloeibaar bak- en braadmiddel. Martin gebruikt geen olijfolie om vlees te braden vanwege de overheersende smaak. Laat het vlees zo’n 1,5 tot 2 uur sudderen. Voeg intussen de verkruimelde plak ontbijtkoek toe en zo nu en dan een scheutje bokbier of rode wijn. Regelmatig doorroeren. Doe daarna de ui, de courgette, de wortel, de bleekselderij, de nootmuskaat en de oregano erbij. Dit rustig (!) laten sudderen. Voeg op het laatst de spruitjes toe. Laat het stoofpotje nog zo’n 10 minuten sudderen. Martin eet zijn stoofpotje het liefst met gekookte aardappelen. ‘Lekker met de saus van het stoofpotje eroverheen. En kook direct een flinke pan. Want na een paar dagen wordt het stoofpotje alleen maar lekkerder.’

Door

Erik van Huizen

Martin vaart alleen op de Rosalinde (55 x 7,20 meter) en vaart binnenlands ‘agri only’ voor Peterson van Amsterdam en Rotterdam naar Doetinchem, Deventer, Delden en verder. Martin kookt dus bijna altijd zelf. De manier waarop hij kookt, is de laatste jaren wel veranderd. ‘Vroeger kookte ik vooral Hollandse pot. Aardappelen, groenten en vlees en stamppotten. Maar ik ben steeds beter gaan koken en tegenwoordig maak ik bijvoorbeeld ook wel Italiaanse gerechten. Dat gaat mij best goed af. Dat komt natuurlijk ook omdat er in vergelijking met vroeger in de winkels veel meer te krijgen is. Maar hoewel de winkels vaak het hele jaar volliggen met dezelfde producten, kook ik wel zoveel mogelijk met de seizoenen mee. Ik vind het absurd dat je altijd alles kunt krijgen. Vroeger kon je alleen in de zomer aardbeien kopen. Ik maak in de winter nog vaak stamppotten en in de zomer lekkere maaltijdsalades. Dat heb ik van huis meegekregen. Ik geloof daar wel in.’

Eten uit pakjes

Voordat hij op de Rosalinde ging varen, voer Martin drie jaar op een duwboot. Daar kreeg hij vaak eten uit een pakje. En dat beviel hem niet. ‘Ik kon daar niet goed tegen. Ik kreeg er een opgeblazen gevoel van. Daarom eet ik nu vooral vers. Ook haal ik heel vaak biologische producten. Daar heb ik echt wel meer geld voor over. Ik geloof ook erg in boontjes en peultjes. Neem bijvoorbeeld de sperzieboon. De zaadjes daarin zijn goed verpakt. Dat geeft mij de illusie dat de sperzieboon wel vrij gezond moet zijn.’

In het geval dat hij geen biologische groenten heeft, wast Martin zijn groenten goed. ‘En niet alleen met water. Daarmee krijg je het gif er heus niet af. Aubergines en courgettes was ik bijvoorbeeld met heet water en een sopje. Daarna goed afspoelen met schoon water. Ik denk dat het meeste gif er dan wel af is. Als je biologische groenten hebt, hoef je de groenten natuurlijk veel minder te wassen.’

Geen kiloknaller

Goedkoop vlees van de kiloknaller is aan boord van de Rosalinde niet te vinden. ‘Dat lijkt mij toch niet echt meer gezond. Ik koop het vlees bij een goede slager en in de supermarkt pak ik altijd biologisch vlees. En alleen rundvlees. Een varken staat bol van hormonen en vocht, dat vertrouw ik niet. En kippenvlees eet ik ook nauwelijks. Ik eet geen vlees waarvoor op de verpakking de waarschuwing staat dat je het eerst goed moet verhitten. Dat kan toch niet gezond zijn? En dat heeft niet alleen met het welzijn van de dieren te maken. Ik denk dat het ook beter is voor jezelf als je dat niet eet.’

Op de dagen dat aan boord van de Rosalinde geen vlees wordt gegeten, neemt Martin vis of eet hij vegetarisch. ‘Vegetarisch moet je wel leren koken. In het begin lijkt het allemaal een beetje flauw en smakeloos. Maar net als geen suiker in de koffie; je moet eraan wennen.’

Tijd nemen

Martin neemt meestal voldoende tijd om te koken. ‘We moeten tegenwoordig allemaal zo snel. Maar ik vind het belangrijk dat je voor het eten tijd neemt. Dan wordt het veel lekkerder. En het kan aan boord natuurlijk ook goed. Je hebt het gasstel altijd binnen handbereik. Ik heb niet eens een magnetron! Ik zet een stoofpotje bijvoorbeeld om half vier op en ga dan nog eens een paar keer kijken en roeren. Eten moet volgens mij langzaam garen. Dat is ook het misverstand met het wokken uit China. We denken hier nog steeds dat de Chinezen zijn gaan wokken omdat het gezonder is. Maar vroeger kookten de Chinezen ook langzaam op houtvuurtjes. Ze namen er de tijd voor. Maar toen kwamen er zoveel Chinezen, dat er voor het koken een tekort aan hout ontstond. En toen gingen ze wokken. Snel het eten klaar maken, zodat er minder hout wordt gebruikt. Dat was voor mij een eye-opener. De Chinezen wokken dus niet omdat het goed en gezond is.’

Gezond eten is volgens hem ook een manier om het in je eentje aan boord vol te houden. ‘Je loopt heel erg snel het risico dat je afglijdt, dat je niet meer gezond eet. Je gaat dan aan de chips en koek en snoep en andere ongezonde dingen. Terwijl je wel weer de volgende dag vroeg op moet. Daarom moet je goed eten. Dat is beter voor de moraal. Dat zag ik ook aan boord van de duwboot. We draaiden vol continu, maar het middageten was echt het hoogtepunt van de dag. En ik heb ook veel gezeild op zee. De stemming aan boord blijft veel beter als je gezond eet. Dat is dus goed voor alles.’

Eettip

Martin heeft voor de collega-schippers die weleens in Deventer vastmaken ook nog een tip om eens een keer lekker uit eten te gaan. ‘Als ik in Deventer ben, ga ik nog weleens naar Het Volkshuis. Dat restaurant wordt gerund door gehandicapten. Het eten is er prima en niet duur. En het is ook nog eens biologisch.’