De wind giert over dek, hagelstenen zo groot als knikkers geselen de weinige matrozen die nog aan het werk zijn. De roergangers hebben hun handen vol om het schip, dat wild slingert en stampt, op koers te houden. Hun ogen zijn bloeddoorlopen, hun gezichten vuurrood en pijnlijk door kou, zout en wind.

Kapitein den Besten, een rijzige sterke vent, staart somber op het glas van de barometer. ‘Stuur! Alleen de bezaan, grootzeil, fok en bagijnzeil laten staan; de rest binnenhalen, we krijgen heel slecht weer…’