Het gezin stopte destijds met varen vanwege de kinderen en omdat het werk terugliep. Inmiddels zijn de schepen in deze tonnenmaat verhoudingsgewijs goedkoop en trekt de markt aan. De economische omstandigheden waren niet de enige reden dat het gezin herintrad. De wens van Maurits om schipper te worden en naar het STC te gaan speelde ook mee.
‘Het zag ernaar uit dat wij met z’n tweeën aan de wal bleven toen Maurits naar het STC wilde, want onze dochter was al groot. Ik dacht toen: waarom niet? Per slot van rekening voeren onze ouders en opa’s ook en het toekomstperspectief is nu anders’, vertelt Diana.
Het gezin verwacht dat er vraag naar kleine partijen zal blijven. ‘Niet alle bedrijven willen 3000 ton voor de wal hebben.’
Dat ze op een klein schip varen betekent niet dat ze problemen hebben met de nieuwbouw. ‘We vinden het mooi om naar te kijken en zouden er in onze tonnenmaat best voor voelen, maar daarvoor is het rendement in onze markt nog niet hoog genoeg.’
In de jaren dat het gezin aan de wal woonden werkte Adri op de veerpont van Beusichem. Ze hadden het aan de wal niet slecht, maar een eigen zaak hebben is leuker. Dat de economische verbetering in hun segment een aantrekkingskracht heeft op herintreders is het gezin niet ontgaan. ‘Neem mijn collega bijvoorbeeld. Ik volgde hem op op de pont, want hij ging naar RWS en werkte op de sluis bij Amerongen. Hij heeft onlangs ook een schip gekocht en zo kennen we er meer’, vertelt Adri.
Robbenoord
Maurits woont door de week op internaat Robbenoord, daar woont nog een handjevol schipperskinderen in de leeftijd van twaalf tot en met negentien jaar. De walkinderen van het STC zitten in een aparte groep. Maurits ziet zichzelf later net zo varen als zijn ouders doen. ‘Zoals ik het nu zie, wil ik later geen vrije tijd varen. Ik vind deze manier van varen aantrekkelijk’, zegt hij.
Het enige minpunt is eigenlijk dat er tegenwoordig weinig ligplaatsen zijn, waar je fatsoenlijk kunt liggen en de auto eraf krijgt, vindt Diana. ‘In Amsterdam speelt dat, maar ook in Oss. In Oss moet je om 23 uur terug zijn anders is het hek dicht. Het is niet overal slecht, maar ze lijken aan de wal soms te vergeten dat er aan boord mensen leven’, noemt Diana op als haar naar minpunten wordt gevraagd.
Liefhebberij
Het gezin bezit ook nog de opduwer Plof die ook aan de museumwerf ligt. Het is de oude assistentboot van scheepswerf Buitenweg. Scheepswerf Buitenweg is de voormalige naam van de museumwerf. Het gezin kwam destijds min of meer toevallig op de werf terecht. ‘Mijn vader repareerde er, wij zijn dat blijven doen. De werf ging op een gegeven moment over naar de gemeente en zocht een bewoner voor in het leegstaande huis. Dat waren wij dus. Wij woonden er 3,5 jaar tot ons woonschip af was. Nu woont de uitbater van het theehuis erin’, verklaart Adri.
De vloot van schepen is niet het enige waarmee het gezin zich bezighoudt. Modelbouw is de andere liefhebberij van vader en zoon. ‘Wij zijn lid van de modelbouwclub in Vreeswijk. Die heet VMBC Het Anker. De clubavond is twee keer in de maand op vrijdag. We doen ook aan wedstrijdvaren in behendigheid. Dan moet je havens invaren en een parcours afleggen. Mijn vader en ik zijn nu bezig aan een coaster.’
Goed idee
Het was een goede beslissing om weer te gaan varen. Dat kwam ook doordat dit schip te koop kwam van Adri’s neef. Maurits zegt daarover. ‘Wij wilden een makkelijk schip, met makkelijke luiken en een makkelijk ruim. Zij heeft dat.’
Zijn vader legt dat uit. ‘Wij wilden geen schip waar op korte termijn grote reparaties aankwamen, want dat is veranderd in tegenstelling tot vroeger. Er is minder tijd om dingen te repareren en stil te liggen. De binnenvaart is efficiënter geworden.’ (HDJ)
Scheepsgegevens:
Scheepsnaam: Brabant. Lengte: 60 meter. Breedte: 7,30 meter. Diepgang: 2,32 meter. Tonnage: 637 ton. Europanummer: 2312262. Motor: Caterpillar, 428 pk. Thuishaven: Nieuwegein. Bouwjaar: 1962. Eigenaar: Van Raamsdonk.