• Op de Rapitard varen de vrouwen overdag, de mannen ‘s nachts

• ‘Jaar samen gevaren en toen getrouwd’

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

Heel vroeger dacht Samantha nog niet aan varen. Ze koos na haar middelbare school voor de opleiding Logistiek Medewerker en kwam na die opleiding tot de conclusie dat varen toch zo gek nog niet was. ‘Ik liep stage bij bevrachter HTAG en na die stage ben ik daar vier jaar blijven werken. Toen ik eenmaal een kantoorbaan had zag ik wel in dat ik niet mijn hele leven op een kantoor wilde blijven werken. Ik vind varen veel leuker dan een kantoorbaan. Vorig jaar augustus heb ik besloten naar boord te komen. We hebben een jaar samen gevaren en zijn toen getrouwd.’

Michael deed na de HAVO de BOL 4-opleiding aan het STC. Met die vooropleiding is het MBO erg gemakkelijk en als schipperszoon heb je ook nog het voordeel dat je ongemerkt veel bij je ouders aan boord opsteekt. ‘Ik wandelde echt door die opleiding heen en had onbewust bij mijn ouders aan boord een hoop meegekregen. Ik heb beide stages bij hen op de Kantara gelopen en na mijn school nog 1,5 jaar bij ze aan boord gevaren.’

De nieuwbouw van zijn schoonouders deed Michael besluiten om daar te gaan werken. Hij vond nieuwbouw van jongs af aan interessant. ‘Ik vond groot en nieuw altijd prachtig, dat heb ik altijd gewild. Ik wilde dat graag van dichtbij meemaken en ben toen blijven plakken’, vertelt hij.

Moet je willen

Tegenwoordig wordt vaak gesteld dat de jonge instroom alleen op een nieuwbouwschip wil varen. Dat blijkt in de kennissenkring van Michael en Samantha erg mee te vallen. ‘Toen ik op het STC zat was het beslist niet zo dat iedereen nieuwbouw wilde’, zegt Michael. ‘De meesten wilden het niet. Je ziet nu ook om ons heen dat de meeste vrienden schepen van rond de 85 tot 105 meter hebben. Ze vinden het lekker om met z’n tweeën te varen. Dat continu knallen op een nieuwbouw is iets wat je moet willen.’

Het jonge echtpaar verwacht dat ze de Rapitard op den duur zullen overnemen. Maar veel haast hebben ze daar niet mee, want ze vinden een gezonde vermogensverhouding belangrijk. ‘De ouders van Samantha zijn nog jong, dus we hebben de tijd. We zijn nu mede-eigenaar en willen ons deel langzaam uitbouwen. We vinden het beter een gezonde verhouding van eigen- en vreemd vermogen te hebben.’

In de huur

De toekomst van hun scheepstype ziet Michael niet zo somber in, maar hij vraagt zich wel af of het mogelijk blijft om een schip van deze tonnenmaat op de vrije markt  te exploiteren. ‘Ik denk dat de vraag naar schepen terugkomt, maar ik verwacht dat het niet meer op de vrije markt zal zijn. Wij zijn nu een jaar in de huur en voor mezelf zou ik daar liever mee door blijven gaan. De zekerheid spreekt me aan. Ik denk dat het moeilijk blijft om grote schepen op de vrije markt te exploiteren.’

De vrouwen aan boord hebben overdag een varende functie en Samantha wil binnenkort haar Rijnpatent halen. Michael en zijn schoonvader pakken de nachten. ‘Mijn schoonvader en ik doen beiden een uur of zes van de nacht. De vrouwen varen overdag meer dan wij. Het is zo goed vol te houden voor iedereen’, legt hij uit.

Michael en Samantha leerden elkaar kennen op het schippersinternaat. Samantha woonde er vanaf het begin en Michael kwam er later bij, omdat het internaat waarop hij zat sloot. ‘Hij kwam pas met 14 bij ons op De Meerpaal, omdat het internaat in Etten-Leur dicht ging. We hebben het beiden goed naar ons zin gehad. Onze kinderen brengen we ook naar een internaat, als die er dan nog zijn. Welk internaat zien we dan wel’, vertelt Samantha.

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Rapitard. Lengte: 135 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,76 meter. Tonnage: 4215. Europanummer: 02331137. Motor: 2 x 1200 pk Cummins. Thuishaven: Barendrecht. Bouwjaar: 2009. Eigenaar: Firma Diepenveen.