Piet en Maria brengen Resoluto naar sloop

Piet en Maria Rutjes-Straatman brengen hun 500-tonner Resoluto op 29 november in Kampen naar de sloop. Ze stoppen vanwege hun leeftijd, want Piet is 65. En ze vinden het mooi geweest. Het echtpaar voer meer dan 30 jaar op dit schip.

Piet en Maria Rutjes
  • ‘Schip is te klein geworden en er is veel concurrentie’
  • ‘Ik begin niet aan een afloscarrière’

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

Ze trouwden 41 jaar geleden en ‘voeren’ na hun bruiloft een jaar op een sleepschip dat in Maasbommel voor Defensie in de munitieopslag lag. Na dat jaar voeren ze 1,5 jaar op een klipper van 360 ton en daarna zes jaar op een kastje. Na het kastje kwam deze Resoluto. Het toeval wil dat het kastje begin november ook in Kampen is gesloopt. ‘Ons vorige scheepje is gesloopt door degene die haar van ons heeft gekocht. En zowel dat kastje als ons huidige schip hebben we van dezelfde eigenaar gekocht’, vertellen ze.

Ze kozen voor de sloperij in Kampen, omdat het financieel aantrekkelijk was en de geografische ligging handig voor ze was. ‘We kwamen via een kennis in Kampen terecht en de prijs stond ons aan’, zegt Piet.

Onverkoopbaar

Hun schip wordt gesloopt omdat ze slecht verkoopbaar is. In hun tonnenmaat is veel concurrentie van Oost-Europeanen en op de Duitse kanalen is de ondergrens van een partij tegenwoordig al snel 1000 ton. ‘Natuurlijk is verkopen financieel aantrekkelijker dan slopen, maar je moet ook realistisch zijn. Het schip wordt te klein en in deze maat heb je veel concurrentie van Polen die voor een laag loon op goedkope oude schepen varen. Zij kunnen veel goedkoper varen. Met een 1000-tonner gaat het nog wel. De partijen op de Duitse kanalen zijn 1000 ton en vroeger werden die partijen uit elkaar getrokken en ging het in kleinere schepen, maar dat is niet meer. Dat maakt het moeilijk voor dit type schip.’

IJzeren Gordijn

De Resoluto voer jaren op de Duitse kanalen, al in de tijd van het IJzeren Gordijn. Ze voeren in die tijd tot Braunsweich, waar hun losplaats was en kochten eens een dagvisum, omdat ze nieuwsgierig waren naar het Duitsland aan de andere kant van het gordijn. Tot hun grote verbazing werden ze een attractie voor de burgers daar. ‘We moesten een overnachting nemen, want kijken was in die tijd geen geldige reden om in de DDR te mogen. Een overnachting viel onder de geldige redenen. De grenspassage duurde 45 minuten. Onze paspoorten werden ingenomen en gingen via een lopende band naar de andere kant van de grens en de auto werd binnenstebuiten gekeerd. Toen we op de snelweg naar Maagdenburg reden stonden er op de viaducten mensen. Die zwaaiden naar ons en maakten het Victorieteken, omdat ze een Westerse auto zagen rijden. Wij hadden een voor ons gewone Nissan.’

Nederig

Dat Westerse auto’s en mensen in de DDR een bijzonderheid waren ondervonden ze ook toen ze verder de Elbe opvoeren. Daar stonden ineens veel kinderen naar hun auto te kijken en op een andere reis ging Maria in Aken aan de Elbe naar de dokter. Ze voelde zich als Westerse behoorlijk opgelaten in de wachtkamer. ‘Ik was gewoon gekleed in een spijkerbroek, maar tussen die mensen leek ik wel de koningin. Het was echt een achtergebleven gebied, alles was er verwaarloosd en er was na de oorlog niks aan gedaan. De mensen in de wachtkamer keken erg tegen me op en de dokter knikte nederig. Ik voelde me daar erg ongemakkelijk bij.’

Die achterstand is met het vallen van de Berlijnse Muur inmiddels opgeheven, constateren ze. ‘Van kuilen in de weg is geen sprake meer. De doorgaande wegen zijn nu perfect in orde. Het is wel zo dat we altijd naar de tv kijken als er iets over die tijd is. Het blijft indrukwekkend.’

Muziek maken

Hun toekomst zal zich afspelen rondom hun appartement in Ewijk. Af en toe zullen ze meevaren op de Calando, het schip van hun zoon, al benadrukt Piet dat hij niet aan een afloscarrière wil beginnen. ‘Ons appartement ligt mooi vrij en we hebben een ruim uitzicht. Bang dat we ons vervelen zijn we niet. We zijn er aan toe om te stoppen met varen. We hebben onze hobby’s, zoals muziek maken, modelbouw, handwerken, wandelen en fietsen en we gaan naar het schipperscentrum. Het is voor ons te hopen dat we nog lang van het schipperscentrum mogen genieten, want het is ook onze thuishaven.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Resoluto. Lengte: 57 meter. Breedte: 7,20 meter. Diepgang: 2,09 meter. Tonnage: 530. Europanummer: 3310489. Motor: Volvo, 400 pk. Bouwjaar: 1956. Thuishaven: Nijmegen. Eigenaar: P.E. Rutjes.

Piet en Maria brengen Resoluto naar sloop | Schuttevaer.nl

Piet en Maria brengen Resoluto naar sloop

Piet en Maria Rutjes-Straatman brengen hun 500-tonner Resoluto op 29 november in Kampen naar de sloop. Ze stoppen vanwege hun leeftijd, want Piet is 65. En ze vinden het mooi geweest. Het echtpaar voer meer dan 30 jaar op dit schip.

Piet en Maria Rutjes
  • ‘Schip is te klein geworden en er is veel concurrentie’
  • ‘Ik begin niet aan een afloscarrière’

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

Ze trouwden 41 jaar geleden en ‘voeren’ na hun bruiloft een jaar op een sleepschip dat in Maasbommel voor Defensie in de munitieopslag lag. Na dat jaar voeren ze 1,5 jaar op een klipper van 360 ton en daarna zes jaar op een kastje. Na het kastje kwam deze Resoluto. Het toeval wil dat het kastje begin november ook in Kampen is gesloopt. ‘Ons vorige scheepje is gesloopt door degene die haar van ons heeft gekocht. En zowel dat kastje als ons huidige schip hebben we van dezelfde eigenaar gekocht’, vertellen ze.

Ze kozen voor de sloperij in Kampen, omdat het financieel aantrekkelijk was en de geografische ligging handig voor ze was. ‘We kwamen via een kennis in Kampen terecht en de prijs stond ons aan’, zegt Piet.

Onverkoopbaar

Hun schip wordt gesloopt omdat ze slecht verkoopbaar is. In hun tonnenmaat is veel concurrentie van Oost-Europeanen en op de Duitse kanalen is de ondergrens van een partij tegenwoordig al snel 1000 ton. ‘Natuurlijk is verkopen financieel aantrekkelijker dan slopen, maar je moet ook realistisch zijn. Het schip wordt te klein en in deze maat heb je veel concurrentie van Polen die voor een laag loon op goedkope oude schepen varen. Zij kunnen veel goedkoper varen. Met een 1000-tonner gaat het nog wel. De partijen op de Duitse kanalen zijn 1000 ton en vroeger werden die partijen uit elkaar getrokken en ging het in kleinere schepen, maar dat is niet meer. Dat maakt het moeilijk voor dit type schip.’

IJzeren Gordijn

De Resoluto voer jaren op de Duitse kanalen, al in de tijd van het IJzeren Gordijn. Ze voeren in die tijd tot Braunsweich, waar hun losplaats was en kochten eens een dagvisum, omdat ze nieuwsgierig waren naar het Duitsland aan de andere kant van het gordijn. Tot hun grote verbazing werden ze een attractie voor de burgers daar. ‘We moesten een overnachting nemen, want kijken was in die tijd geen geldige reden om in de DDR te mogen. Een overnachting viel onder de geldige redenen. De grenspassage duurde 45 minuten. Onze paspoorten werden ingenomen en gingen via een lopende band naar de andere kant van de grens en de auto werd binnenstebuiten gekeerd. Toen we op de snelweg naar Maagdenburg reden stonden er op de viaducten mensen. Die zwaaiden naar ons en maakten het Victorieteken, omdat ze een Westerse auto zagen rijden. Wij hadden een voor ons gewone Nissan.’

Nederig

Dat Westerse auto’s en mensen in de DDR een bijzonderheid waren ondervonden ze ook toen ze verder de Elbe opvoeren. Daar stonden ineens veel kinderen naar hun auto te kijken en op een andere reis ging Maria in Aken aan de Elbe naar de dokter. Ze voelde zich als Westerse behoorlijk opgelaten in de wachtkamer. ‘Ik was gewoon gekleed in een spijkerbroek, maar tussen die mensen leek ik wel de koningin. Het was echt een achtergebleven gebied, alles was er verwaarloosd en er was na de oorlog niks aan gedaan. De mensen in de wachtkamer keken erg tegen me op en de dokter knikte nederig. Ik voelde me daar erg ongemakkelijk bij.’

Die achterstand is met het vallen van de Berlijnse Muur inmiddels opgeheven, constateren ze. ‘Van kuilen in de weg is geen sprake meer. De doorgaande wegen zijn nu perfect in orde. Het is wel zo dat we altijd naar de tv kijken als er iets over die tijd is. Het blijft indrukwekkend.’

Muziek maken

Hun toekomst zal zich afspelen rondom hun appartement in Ewijk. Af en toe zullen ze meevaren op de Calando, het schip van hun zoon, al benadrukt Piet dat hij niet aan een afloscarrière wil beginnen. ‘Ons appartement ligt mooi vrij en we hebben een ruim uitzicht. Bang dat we ons vervelen zijn we niet. We zijn er aan toe om te stoppen met varen. We hebben onze hobby’s, zoals muziek maken, modelbouw, handwerken, wandelen en fietsen en we gaan naar het schipperscentrum. Het is voor ons te hopen dat we nog lang van het schipperscentrum mogen genieten, want het is ook onze thuishaven.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Resoluto. Lengte: 57 meter. Breedte: 7,20 meter. Diepgang: 2,09 meter. Tonnage: 530. Europanummer: 3310489. Motor: Volvo, 400 pk. Bouwjaar: 1956. Thuishaven: Nijmegen. Eigenaar: P.E. Rutjes.