Door Henriette
Driesen-Joanknecht
‘Van de crisis hadden wij weinig last. Het waren bij ons topjaren’, vertelt Remy. ‘Wij vervoerden veel oud ijzer, oud papier en elektronica. Dat moeten in die tijd goede markten zijn geweest. Er werd op de terminal in Tilburg veel van overgeslagen.’
Het vervoer van elektronica trok de aandacht van buitenstaanders. Uit voorzorg kregen de schepen opdracht nergens stil te blijven liggen. ‘We moesten ’s nachts doorvaren, omdat ze bang waren voor diefstal. Mensen vroegen op de sluis of we producten bij ons hadden die ze in de winkel niet konden krijgen. Wij verwezen ze dan door naar de eigenaar.’
Het vervoer per schip is volgens Remy in elk geval minder kwetsbaar dan per vrachtwagen. ‘Op een schip staat het ingesloten. Als wij een container minder meenemen, dan wordt er een container omgedraaid, zodat de deuren niet kunnen worden opengebroken. Overvallers zouden mij wel kunnen neersteken, maar daarmee hebben ze de spullen nog niet. Die krijgen ze er niet uit. Ik verwacht dat ze dan eerder een vrachtauto pakken. Dat is veel gemakkelijker.’
Vrijstelling
Remy is de vierde generatie schipper. Hij ging niet naar het internaat, omdat zijn ouders dat niet wilden. Hij groeide op bij een oom en tante. Na twee jaar Mavo ging hij naar het KOF in Amsterdam. Hij maakte daar alleen zijn examens en werkte de rest van de tijd aan boord. De burgemeester gaf hem vrijstelling van de schoolplicht vanwege familieomstandigheden. ‘Mijn ouders zijn gezonken met de Franse motor Remy G. Daarna wilde mijn moeder in eerste instantie niet meer varen. Toen hebben we de Scorpio gehuurd en ik kreeg van de burgemeester toestemming om naar boord te gaan.’
Hij vond het niet erg om van school te gaan, omdat hij liever werkte. Zijn schoolresultaten waren goed, dat waren ze later bij het examen nog steeds. ‘Ik had het goed naar mijn zin op school, maar ik deed natuurlijk liever dit. Ik was ook vrij goed. Met papieren halen was ik overal te jong voor. Ik moest echt wachten voordat ik op kon voor mijn Rijnpatent. Toen ik examen deed voor mijn matrozendiploma was ik de op één na beste van de groep. De jongen die boven mij zat, zat daar op school. Hij was beter in theorie, ik in de praktijk.’
Aantrekkelijk concept
Vader en zoon exploiteren de Dieze Hopper in franchise met Mercurius. Ze zijn er ingestapt omdat de voorwaarden aantrekkelijk waren. ‘Als het concept niet aansloeg was het niet alleen ons probleem. Het bevalt ons goed om op die manier te werken.’
Remy is optimistisch over zijn toekomst in de binnenvaart. Hij hoopt met de terminal mee te kunnen groeien. ‘Ik zie het best positief in. Ik lig er ’s nachts niet wakker van. Ik wil normaal gesproken dit werk blijven doen. De opbouw voor de toekomst is dat er wel iets anders of groters komt. Terminals willen groeien, dus in samenspraak willen wij daarin meegaan. Dat is onze toekomstvisie.’
Meegroeien
De toekomst voor dit scheepstype is afhankelijk van het werk, beredeneert hij. ‘Dit is een specifiek schip, dat perfect is voor dit soort werk. Onze ervaring is dat, als er een terminal wordt opgestart, ze een of twee hoppertjes gebruiken. Als het vaarwater het toelaat groeit de terminal naar grotere schepen.’
De Dieze Hopper ligt in het weekend stil. Een enkele keer loopt het werk tot zaterdag uit. ‘We varen door de week intensief en gaan in het weekend naar huis. Daarvoor hebben we het ook gedaan. Ik heb een gezin aan de wal.’
Of zijn kinderen de vijfde generatie De Goeij zullen vormen weet hij niet. ‘Ze zijn twee en vier jaar oud. Ik heb geen flauw idee of ze willen varen. Ze roepen vanalles, van brandweerman tot treinmachinist en schipper.’
Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Dieze Hopper. Lengte: 63 meter. Breedte: 7 meter. Diepgang: 2,90 meter. Tonnage: 850. Europanummer: 02325058. Motor: Caterpillar, 2 x 405 pk. Thuishaven: Zwijndrecht. Bouwjaar: 2001. Eigenaar: Mercurius.