In een interview in Schuttevaer uit 2013 spreek jij je droom uit. Ik citeer: ‘In mijn droom wordt er genoeg geld verdiend om in de schepen te investeren en niemand vaart onder de kostprijs. Energiezuinig en milieuvriendelijk, met zonnepanelen en milieuvriendelijke brandstof, van klein tot groot’. Hoe zie je die droom nu, ruim 10 jaar later?

‘Ja, dat is een mooie droom. Maar die gaat niet uitkomen. Niet voor de complete sector in elk geval.’

Hoezo niet?

‘We zouden niet afhankelijk moeten zijn van een paar subsidies, die dan heel groot in de krant komen en waar een enkeling van profiteert. Vergroening moet voor heel de sector mogelijk zijn. Maar de kleine schepen verdwijnen, natuurlijk.

‘Het gaat allemaal om certificaten kopen, niet om groen. Er wordt de ene keer gekeken naar stikstof en dan weer naar CO2, maar net wat sexy is. We weten toch allemaal dat de binnenvaart het minst milieubelastend is? Wanneer we naar het grote plaatje kijken, zien we in de binnenvaart minder incidenten en minder uitstoot. En vervoer over water ontlast het wegennet.’

Dat was ook je boodschap richting Den Haag, is het je gelukt dat beeld over te brengen?

‘Er zijn zoveel rapporten en wie betaalt bepaalt. Mensen, niet alleen politici, zijn daarin ook wel lui. Die pakken een rapport en citeren daar wat uit. Ik heb altijd geprobeerd ons verhaal te vertellen. De politiek kan dan niet zeggen: ‘Dat heeft niemand ons verteld’. Alleen dat ze het niet willen horen. Minister Harbers kan heel hard roepen dat hij een modal shift wil. Maar bij de opening van de Binnenvaarttafel schitterde hij door afwezigheid.

‘Hetzelfde zien we met de CCR-eisen. Daar zijn wij als ASV al jaren mee bezig. De verladers beseffen nu ook dat ze de kleinere schepen niet willen verliezen. Maar voor de spitsen en Kempenaars is het te laat. Het is een keiharde koude sanering. Daar hoef je bij de boeren of vissers niet mee aan te komen. Die krijgen uitkoopregelingen en veel meer compassie.’

Tekst gaat verder onder de foto

Hoezo lukt het de binnenvaart niet?

‘Het is een andere lobby. Wat de boeren zeggen: zonder boer geen voer, dat slaat enorm aan. Wij kunnen wel zeggen: zonder schip komen je goederen niet, maar zo voelen mensen dat helemaal niet. Het erge, vind ik, is dat het lijkt alsof die lobby alles bepaalt.’

Ben je weleens jaloers geweest op de boerenlobby?

‘Jaloers? Nee. Ik word er niet vrolijk van, dat het gepaard gaat met veel geweld. Dat argumenten er niet meer toe doen, vind ik een heel slechte zaak.’

Is de manier van lobbyen bij de ASV veranderd?

‘Toen ik in het begin wat zei in gesprek met het ministerie, werd ik afgekapt. We werden echt weggezet als niet ter zake doende. Die eerste paar gesprekken waren niet leuk. Ik heb zelfs een klacht ingediend over de manier waarop we behandeld zijn door het ministerie, maar daar wil ik liever niet op ingaan.

‘Er zijn mensen op het ministerie die mijn bloed wel kunnen drinken. Ik heb het sommigen moeilijk gemaakt. In het begin hebben we veel geschopt en geroepen. Dat was ook echt nodig. Jammer dat het zo moest, maar het heeft wel effect gehad. Uiteindelijk hebben we die plek aan de onderhandelingstafel gekregen.

‘Je kunt wel van de zijlijn roepen wat er allemaal verkeerd gaat, maar uiteindelijk wil je een plek aan tafel. Ik geloof wel echt dat al dat roepen daarvoor nodig is geweest.’

Ben je daar het meest trots op?

‘Daar ben ik wel het meest trots op, ja. Dat we aan die Binnenvaarttafel zijn gekomen. En hoe we nu rond de tafel zitten over die situatie rondom het NBKB en de ILT. Die manier van samen een probleem proberen op te lossen, dat is wat je wilt. Dat zijn de plekken waar je verschil kunt maken. Als je inhoudelijk bent, gaan de mensen naar je luisteren. Daarom ben ik op een gegeven moment gestopt met schoppen. Langzamerhand gaan de deuren open. En dat heb ik nooit alleen gedaan. Ik was veel zichtbaar, maar binnen de ASV hebben we het samen gedaan. Met mensen die mij aan de haren trokken: ‘hoe staat het daarmee?’ en ‘waar staat de ASV nu echt voor?’. Dat heeft enorm geholpen.

‘Onze contacten met de ILT en het ministerie zijn flink verbeterd. Mensen uit de top van het ministerie komen nu naar ASV-vergaderingen. En bij de laatste vergadering gaf de ILT een presentatie.’

Tekst gaat verder onder de foto

Kun je de ASV met een gerust hart achter je laten?

‘Dat blijkt best goed te gaan. Ik heb in eerste instantie geprobeerd het rustig over te dragen. Dat werkte niet, niet voor mij. Als ik erbij zit, hou ik mijn mond niet. Ik heb jaren aan kennis. Daardoor weet je altijd wel iets over het onderwerp. Ze kunnen het bij de ASV alleen overnemen als ik echt weg ben.

‘Bij de ASV hebben we nu 200 leden. Door natuurlijke oorzaken raken we leden kwijt, maar er komen ook nieuwe leden bij. Het ledenaantal is nu vrij stabiel. We hoeven niet zo groot mogelijk te zijn, maar er moeten genoeg leden zijn om zaken te regelen. Mijn rol, als woordvoerder, krijgt geen directe opvolging. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Toen ik het voorzitterschap overdroeg aan Gerbedien (Le Sage – red.) wilde ik haar helpen en toen hebben we die rol bedacht. Nu gaat iedereen binnen de ASV het woord voeren over zijn of haar eigen dossier.

Blijven jullie zelf nog varen?

Eind 2026 verloopt ons certificaat (van de spits Franto – red.) en moeten we opnieuw door de keuring. De vorige keuring zijn we ternauwernood doorgekomen. Deze gaan we niet halen. Daarom hebben we ook alvast een camper gekocht. Want we kunnen niet op een vaste plek blijven. Het is ook reden om nu bij de ASV te stoppen. Dan hebben we nog tijd om samen van de laatste jaren varen te genieten.

Tekst gaat verder onder de foto

Dat lijkt mij een gek idee. Jullie hebben jaren gevaren. Heb je de binnenvaart zien veranderen?

‘Al die jaren geleden ben ik via David (Twigt, partner – red.) in een voor mij onbekende wereld terechtgekomen. Een bijzondere en interessante wereld. Daar wil ik nog wat over zeggen. Ik ben mij snel met van alles gaan bemoeien, ook via de ASV. De binnenvaart en de ASV hebben mij desondanks snel omarmd. Ik was echt een outsider, maar heb veel hulp gekregen. Daar ben ik iedereen zeer dankbaar voor. Wij gingen naar veel schippersbeurzen, daar heb ik veel geleerd. Veel schippers gesproken.

‘Dat is nu echt anders. Voor zij-instromers is het nu veel moeilijker. Er is geen plek meer waar je mensen tegenkomt. Je zit aan boord op een eiland. Het is best moeilijk nu te beginnen als schipper. Dat is echt wel veranderd.’ 

En als je aan boord bij een grotere rederij begint?

‘Als bemanningslid heb je maar een beperkt zicht. Alleen dat ene schip, met die paar mensen. Natuurlijk leer je daar wel een deel, maar niet over hoe je onderhandelt over de vrachtprijs bijvoorbeeld. Samenwerkingsverbanden zoals de ELV hebben daardoor ook bestaansrecht. Die helpen je wel, maar het is een slechte zaak dat het zo moet.’

Dat moet je even nader toelichten.

‘Je levert daarmee vrijheid in als schipper. Het kantoor onderhandelt voor je en je hebt daardoor geen keus meer. We verliezen daarmee ondernemers. Het is juist belangrijk voor de binnenvaart, dat er mensen zijn die lef hebben. Het is voor de sector als geheel geen goede ontwikkeling.’