In het ritme van het kanaal

Mijn eerste actieve kennismaking met de binnenvaart was in 1974. Mijn achterbuurman was schipper. Hij voer met het 1950 ton grote sleepschip Maro zand van Kerkdriel naar Terneuzen. Vanwege de kinderen was zijn gezin aan land gegaan. Maar Martin – zo heette de buurman – bleef varen. En ik mocht mee naar Gent.

In het ritme van het kanaal

Snuffelstage aan boord van de spits Veridis Quo

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer

In het ritme van het kanaal | Schuttevaer.nl

In het ritme van het kanaal

Mijn eerste actieve kennismaking met de binnenvaart was in 1974. Mijn achterbuurman was schipper. Hij voer met het 1950 ton grote sleepschip Maro zand van Kerkdriel naar Terneuzen. Vanwege de kinderen was zijn gezin aan land gegaan. Maar Martin – zo heette de buurman – bleef varen. En ik mocht mee naar Gent.

In het ritme van het kanaal
  • Snuffelstage aan boord van de spits Veridis Quo
  • ‘Mooi hoor, iemand die zijn droom achterna gaat’
  • ‘Alles op het land waar je een lijn omheen kunt leggen heet "paal”’
  • ‘Het leven op het kanaal is prachtig’
  • ‘Het is doorvaren, uren maken, snelheid telt’

Door Bart Oosterveld
Een prachtige reis was het, waarvan ik me de details nog goed herinner. Het was hartje zomer, druk met watersport. Martin stuurde met twee knoppen op een zelfgeknutselde afstandsbediening aan een dikke draad. Als je op de knoppen drukte ging het enorme stuurwiel vervaarlijk snel draaien. En dan veranderde de Maro langzaam van koers. Enorme roeren hingen er aan.
Als de Maro geladen was lag de sleepboot schuin achter ons, aan stuurboord. De sleepbootkapitein hoefde zo niet de hele reis te sturen. Leeg terug waren de rollen omgedraaid en werd er echt gesleept. Dan stuurde de sleepbootkapitein en hoefde Martin alleen een oogje in het zeil te houden.
In de sluis kwam ik van pas. Want Martin had (waarschijnlijk geheel tegen de regels in) geen matroos aan boord. Dus stuurde ik in de sluis. Als Martin op het voordek rechtsom met zijn arm zwaaide drukte ik op de linkerknop en draaide het enorme stuurwiel naar bakboord. Het invaren ging heel langzaam. Dat was ook wel nodig, want Martin moest de complete 1950 ton met een staaldraad afstoppen.
Twee keer ben ik meegeweest. Het waren reizen om nooit te vergeten.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer