• ‘Verbazingwekkend dat verzekering btw niet voorschiet’

• ‘Ik schreeuwde dat ze naar boven moest komen’

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

‘In een slechte tijd kan het je bedrijf kosten als je tienduizenden euro’s aan btw moet voorschieten. Helemaal zuur is het als je geen schuld hebt aan de aanvaring. Wij zaten aan het eind van het vierde kwartaal. Dat was een groot voordeel. Maar sommige mensen zullen een lening moeten afsluiten als ze voor een groot bedrag aan btw moeten voorschieten.’

De aanvaring had een grote emotionele impact op beiden. Ze hadden geluk dat ze soja hadden geladen, want als het rollen ijzer of grind waren geweest, was ze afgezonken. ‘Jacqueline ging koffie halen, toen ik zag dat een schip met zo’n overhangende kop uit haar roer liep. Ik schreeuwde dat ze naar boven moest komen. In een fractie van een paar seconden was het gebeurd en hadden we de kop in elkaar zitten, de luiken total loss en een stuk van de den in elkaar. Daarna loop je naar voren en zie je de schade. Dan sta je wel even te huilen en te vloeken’, vertelt Jacob.

Jacueline herinnert zich dat ze overboord wilde springen. ‘Later bleek dat de meubels door de klap aan de andere kant van de woning lagen. De ravage was ongelooflijk. Ik denk er nog steeds aan.’

Afgezien van het btw-verhaal zijn ze over de afhandeling trouwens vol lof. ‘We konden snel naar de werf en het is allemaal geregeld. Gelukkig is er niets met ons gebeurd.’

Verkering

Beiden varen sinds hun geboorte. Ze leerden elkaar kennen toen de schepen van hun ouders naast elkaar lagen. Jacob nam later om Jacqueline ontslag bij de baas van zijn vader. ‘We waren allebei 16. Mijn vader voer in loondienst op de Damco 112 van 2269 ton. Dat was voor die tijd een enorm schip. Ik was er samen met mijn broers matroos op. Haar ouders voeren op een sleepschip. We zagen elkaar bijna nooit. Dus schreven we brieven en kaartjes. Op een gegeven moment lagen we samen beneden. We hadden van alles afgesproken en toen moesten we gaan laden. Op die dag heb ik bij mijn vader ontslag genomen’, vertelt Jacob.

Zijn ouders hadden een huis aan de wal. Daar kon hij in wonen en hij werkte onder meer bij Transol op het bunkerschip in de haven. Toen dat werd opgeheven kon hij op de tankers terecht. In die tijd bestond geregelde vrije tijd nog niet en dus solliciteerde hij bij Albert Heijn in het distributiecentrum. ‘Ik moest in militaire dienst, maar had gezegd dat ik niet in dienst hoefde. Daar hadden ze navraag naar gedaan en ik werd er op aangesproken. Uiteindelijk mocht ik na mijn dienstplicht terugkomen bij het distributiecentrum in Eindhoven.’

Albert Heijn

Maar het liep anders, het einde van zijn diensttijd was het begin van zijn binnenvaartcarrière. Hij twijfelt soms of hij destijds de juiste keuze heeft gemaakt. ‘Ik blijf me afvragen of ik niet beter bij Albert Heijn had kunnen blijven werken. Maar je weet niet hoe je leven dan was gelopen. Wij waren al voordat ik in dienst ging getrouwd. Toen ik uit dienst kwam was mijn schoonvader ziek en zijn wij in Zwolle het schip gaan lossen. Hij vroeg of we niet op het schip wilden blijven. Ik heb toen niet duidelijk genoeg gezegd dat ik ook bij Albert Heijn wilde werken.’

Ze voeren tot 2003 op het sleepschip en kochten toen een motorschip, omdat de markt voor sleepschepen steeds verder inzakte. ‘We hebben drie maanden aan de wal gewoond en in die tijd zijn we op zoek gegaan naar een ander schip. Dit schip bevalt me goed. Ik had dat 20 jaar eerder moeten doen, al hebben we op het sleepschip ook in een goede tijd gehad. We zagen een Van Goor-schip in de krant te koop staan. Ze was eigenlijk te duur. Toch belde ik naar de makelaar. Toen bleek dat de eigenaar van mijn huidige schip ook naar die advertentie had gekeken. De oplossing was dat hij het Van Goor-schip kocht en ik dat van hem. Dit is ook een heel mooi schip. Het heeft een mooie woning en we zijn er tevreden mee.’

Kort liggen

Jacob verwacht dat er een goede toekomst is voor zijn scheepstype. Het enige waar hij problemen mee heeft zijn de palen waar je maar 12 uur op mag liggen. ‘Als ik in de winterdag om 17 uur ga stilliggen, dan moet ik om 5 uur alweer gaan varen. Bijvoorbeeld in Zwolle bij de spoorbrug werkt het zo. Verder vind ik dat je de moed niet moet verliezen en positief moet blijven denken. Ik zie het voor mijn scheepstype niet zo somber in. Na een slechte tijd zal er ook een goede tijd komen.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Jomaja. Lengte: 58 meter. Breedte: 6,60 meter. Diepgang: 2,57 meter. Tonnage: 632. Europanummer: 03290299. Motor: Cummins, 580 pk. Thuishaven: Maasbracht. Bouwjaar: 1965. Eigenaar: Ferwerda.