Door

Henriette Driesen-Joanknecht

De vrouw van Martin voer in het begin mee, maar zij ging aan de wal toen hun oudste zonen te oud werden voor het internaat. Het was in die tijd gebruikelijk dat vrouwen ook bij schippers in loondienst meevoeren, zegt Martin. ‘Ze zit nu een jaar of 15 jaar aan de wal. Onze zonen vonden het niet prettig om alleen in het huis te wonen.

• Martin Boom 35 jaar in dienst bij Cotrano

De jongste twee waren 13. Die vonden het ook leuk als ma aan de wal ging. Toen de jongens klein waren voeren er nog veel vrouwen mee. Als wij bij een grindhandel lagen, dan waren er overal kinderen voor ze om mee te spelen.’

Familie

Martin komt uit een familie waarin iedereen in loondienst voer. Tegenwoordig is hij nog de enige die voor een baas vaart, want de rest is zelfstandig geworden. Hij dacht er ook over na, maar begon nooit voor zichzelf, omdat het bestaan in loondienst ook beviel. ‘Het was gewoon gemakkelijk in loondienst en ik had een grote woning. We hadden altijd een matroos erbij en mijn vrouw kon er altijd af als de kinderen naar het internaat moesten. Heel soms viel ze in. Als zelfstandige had ik zeker een stapje terug moeten doen.’

• ‘Australië was een ervaring die mijn leven veranderde’

Zijn vier zonen gingen niet varen, maar kozen allemaal voor een scheepvaartgerelateerd bedrijf. De andere drie zijn accountmanager bij Veth, zeevaartplanner bij Chemgas en planner bij Van Nieuwpoort geworden. ‘Ze mochten zelf kiezen. Ze konden ook allemaal wel aardig leren.’

Australië

Zoon Alexander trok de afgelopen maanden door Australië. Het viel hem op dat Australië rivieren heeft, maar geen binnenvaart. ‘Ze hebben rivieren, waarop ook zeeschepen varen. Toch heeft zich daar geen binnenvaart ontwikkeld. Ik weet niet waarom niet. Dat fascineerde me wel.’

Hij moest ontslag nemen bij zijn werkgever, omdat hij vijf maanden wegging. Toen hij na zijn reis weer solliciteerde werd hij gelijk aangenomen. Hij kan het iedereen aanraden zo’n reis te maken, want het verandert je kijk op het leven. ‘Het was voor mij nu of nooit en ik besloot de gok te wagen en ontslag te nemen. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Ook als ik nu geen werk had gehad. Het was een ervaring die mijn leven veranderde. Ik ben heel anders tegen dingen aan gaan kijken. Je hebt zoveel tijd om na te denken.’

Veiligheid

Het veiligheidsbesef in de binnenvaart is de laatste jaren enorm toegenomen, constateert Martin. Maar dat besef lijkt zich te uiten in het invullen en doorlezen van formulieren, want hij krijgt bij sommige bedrijven drie à vier A4’tjes met veiligheidsvoorschriften mee. Ook de helmplicht is intussen meer regel dan uitzondering. Dat is niet altijd een verbetering, vindt hij. ‘Met vastmaken moet je een helm op. Dat is erg onhandig, want als je bukt om het touw vast te maken valt hij van je hoofd. Dat vergroot de veiligheid niet. De regels lijken verzonnen te zijn door mensen op kantoor.’

Alexander herkent de toegenomen regeldruk. ‘Als wij tegenwoordig bij een schipper aan boord willen, dan moet je aangemeld zijn, je moet een hesje aan, veiligheidsschoenen aan en een helm op. Dat is iets van de laatste tijd.’

Pensioen

Martin weet nog niet zeker wanneer hij met pensioen kan, dat is afhankelijk van de politiek. ‘Ik ben op mijn 13de als matroos bij mijn broer aan boord begonnen. Op mijn 20ste kwam ik bij Cotrano. Ik zou er over zeven jaar, op mijn 62ste uitmogen, maar dat hangt van Den Haag af. Hoe het er verder uitziet weet ik niet. Ik weet niet wat er in de bouwwereld gebeurt, daar zijn wij afhankelijk van. Ik zie dat er steeds minder firmaschepen komen. Dit is nog een van de weinige firma’s die met eigen schepen werkt. Ik hoop hier nog een tijdje te blijven.’

Scheepsgegevens:

Scheepsnaam: Cotrans 3. Lengte: 80 meter. Breedte: 8,60 meter. Diepgang: 3 meter. Tonnage: 1311. Europanummer: 2315519. Motor: Cummins, 720 pk. Thuishaven: Krimpen aan den IJssel. Bouwjaar: 1978. Eigenaar: Cotrano BV.