‘Dit schip verslijt ik niet meer’

De dag voor de proefvaart met de nieuwe Stage V Caterpillar motor is het hectisch aan boord van de Delta. Werklui proberen alles in orde te maken om die proefvaart soepel te laten verloren. De Delta ligt voor het inbouwen afgemeerd bij TeamCo in Heusden, dezelfde plek waar schipper Jan Vlot (47) zijn nieuwbouwschip in 2009 liet afbouwen.

H. Visser-Kieboom Heusden, 05 juli 2023, 12:00

‘Samen met mijn broer Rook Vlot van de Deviant hadden we najaar 2022 subsidie aangevraagd voor een Stage V-motor. We hoopten dat in elk geval één van ons in aanmerking zou komen voor de subsidie, maar we zaten er alle twee bij. Maar als je de subsidie krijgt, begint het eigenlijk pas. Welke motor kies je, zijn die motoren ook beschikbaar? En bij welk bedrijf kun je terecht om de motor in te laten bouwen. Het was de bedoeling om de nieuwe motor eind die jaar in te bouwen, maar ze hadden hier op de werf in Heusden al eerder tijd’, zo vertelt de schipper in de stuurhut.

Niet te wachten

‘De subsidie heeft echt de doorslag gegeven, anders had ik mijn CCR2 Mitsubishi van 1278 PK nog een paar jaar laten draaien. Dat vind ik ook wel een beetje zonde, hij had nog zeker vier of vijf jaar kunnen draaien.’ Toch besloot Vlot niet te wachten op het vervangen van de motor, ook omdat hij steeds meer signalen krijgt dat bouwbedrijven overgaan op meer duurzaam materieel om de stikstofuitstoot terug te brengen. ‘Alle grote aannemers doen steeds meer een beroep op schoner vervoer. Aan die verduurzaming hangt wel een prijskaartje, bevrachters betalen daar nu nog niet aan mee.’ De inbouw van de motor duurde vier weken, na een geslaagde proefvaart wil hij snel weer gaan varen.

Jan Vlot liet het beunschip Delta veertien jaar geleden zelf bouwen, net als zijn broer Rook enkele jaren eerder. Daarvoor voer hij zeven jaar op een andere Delta met eenzelfde lengte maar een meter smaller. ‘Toen de Delta in 2009 in de vaart kwam, was het een hele slechte tijd, het was de tijd dat veel nieuwbouwschepen in de markt kwamen. In die tijd voer ik nog op de vrije markt, maar nu vaar ik al weer jaren vast voor de Dekker Groep in IJzendoorn. Het voordeel van een vaste opdrachtgever is dat de prijzen constanter blijven. Meer gemiddeld in elk geval dan bij het naar boven varen. Het aantal reizen per jaar blijft ook ongeveer hetzelfde. Ik doe gemiddeld zo’n twee tot tweeënhalve reis per week. Afhankelijk van waar we vrijdag zijn en nog moeten laden of lossen, komt mijn vrouw Kim naar boord of ga ik naar huis in Sliedrecht.’ Soms doet hij ballastwerk of laadt ophoogzand op de Westerschelde voor Rotterdam.

Verdubbeling

Plannen om nog eens een nieuw schip te laten bouwen heeft schipper Vlot niet. ‘Dit schip verslijt ik niet meer en het casco is gewoon goed. Ten opzichte van de huidige vervoerstarieven is het als particulier onmogelijk om nu een nieuw schip te laten bouwen. Kostte een schip twintig jaar geleden misschien twee miljoen, nu zijn die prijzen meer dan verdubbeld. Terwijl de vrachtprijzen niet mee verdubbeld zijn. Dus ook al vaar je zeven dagen per week. Wij varen nu soms al zes dagen per week, terwijl je ook nog een privé leven hebt.’ Het echtpaar heeft drie zonen, de tweeling Finn en Jens van veertien jaar en Thijn van negen jaar. Door een dagje vrij is Jens ook aan boord, hij is volgens zijn vader vooral gek op sleutelen aan motoren en koos op ’t Gilde Vakcollege Techniek in Gorinchem voor motorvoertuigentechniek. ‘Onze zoon Finn kan goed leren en vindt het varen niet zo. Zelf wilde ik echt van jongsaf aan varen. De familie Vlot had van oorsprong een verhuisbedrijf, ook logistiek. Maar mijn eigen vader wilde altijd liever varen en ging het water op. Hij begon als matroosje bij een Werkendamse schipper. Later was hij zetschipper voor Jamin en voer altijd zand naar België. Zelf ben ik de jongste van vijf kinderen en toen mijn oudere zus naar school moest, ging mijn moeder naar de wal. Ik heb dan ook niet op een internaat gezeten. Later ging ik naar de KOF school aan de Noorderhelling in Rotterdam, maar in het tweede jaar werd mijn vader ziek en ben ik gestopt om met mijn oudere broer mee te gaan varen. De opleiding heb ik later aan boord afgemaakt, in die tijd kwam er nog een consulent naar boord. Die moest jou dan leren roeien, wrikken en knopen leggen.’

Toen zijn eigen kinderen naar school moesten, kwam er een Filipijnse matroos aan boord en dat bevalt prima. ‘We wilden niet dat onze kinderen naar het internaat moesten. De oudste twee zijn nog wat langer aan boord gebleven met lessen van het LOVK, maar toen is Kim naar de wal gegaan. Mijn vrouw kwam zelf niet uit de binnenvaart, toen ze aan boord kwam na ons huwelijk heeft ze nog een tijd lang voor een touroperator gewerkt en had ze haar eigen mobiele kantoor aan boord. Daarmee liep ze toen wel voorop.’