De malaise in de vrachtprijzen is hem niet ontgaan, maar hij heeft ook het idee dat de binnenvaart banger wordt gemaakt dan nodig is. ‘Een bevrachter vertelde mij ooit dat het verschil tussen goed en slecht een schip is. Of hij heeft een schip tekort of hij heeft er een over. Gevoelsmatig heb ik het idee dat er minder schepen stilliggen dan je op grond van de prijzen zou denken.’
Op de lange termijn ziet hij het tij wel weer keren. De binnenvaart heeft altijd ups en downs gekend, maar uiteindelijk was er altijd groei. ‘Dat er nu een crisis is, hoeft niet te betekenen dat het nooit meer beter wordt.’
Haastiger
Nuij is telg uit een schippersgeslacht. ‘Mijn opa voer op de Sint Antonius, een schip van 370 ton, en liet in 1927 een Kempenaar bouwen, de Bertrulen. Dit schip werd vernoemd naar zijn drie kinderen Bertus, Truus en Lena. Mijn vader Gerard werd in 1930 geboren. Mijn opa heeft de crisisjaren en de oorlog meegemaakt en het ook overleefd.’
Nuij’s vader begon op de Themar en groeide van een sleepbootje naar een Dortmunder. Nuij kocht zijn eerste Dortmunder Duc in Altum samen met zijn vader, bouwde daarna een 110 x 10,50 meter en daarna dit schip. De kinderen zitten in Maasbracht op het internaat en de oudste, Bas (15), komt volgend jaar naar boord om de BBL-binnenvaart te volgen. De jongste, Gert-Jan (13), gaat naar het VWO.
Varen is een mooi beroep, vindt Nuij, maar het is jammer dat het een stuk haastiger is geworden. Op dat punt biedt de crisis een nieuwe invalshoek. ‘Ik hoor mensen nu ook zeggen dat ze door de crisis meer tijd voor sociale contacten hebben. Misschien brengt het wel een stuk bezinning. De aardbol wordt soms zo jachtig gemaakt, doordat mensen volledig opgaan in de 24-uurs economie.’
Oppas
Stuurman Geerd en zijn gezin zijn sinds januari aan boord. ‘Ze waren de enigen die de afbouw wilden meemaken. Daar hadden de meesten die op de advertentie reageerden geen zin in’, blikt Nuij terug.
Geerd koos expres voor een schip dat geen vrije tijd vaart, vertelt hij. ‘Ik heb vrije tijd gevaren, maar toen zag ik Alex in mijn werkweken niet. Nu zie ik hem opgroeien. Om met z’n drieën te gaan reizen om vrije tijd te varen leek me zwaar. Wij hebben een appartement in Slowakije, omdat Romana daar vandaan komt. Alex moet dan elke keer een dag in de auto zitten.’
Geerd en Romana willen dat Alex opgroeit in Slowakije. Een vastomlijnd toekomstplan hebben ze daarover niet. Romana: ‘We willen in elk geval dat hij opgroeit in Slowakije als hij naar school moet, omdat ik daar vandaan kom. Als we in Nederland gaan wonen en Geerd vaart, dan zit ik alleen. In Slowakije heb ik mijn moeder en vrienden in de buurt.’
Karin Nuij past ’s middags op Alex. Geerd en Romana vinden het een ideale combinatie, want zo kunnen ze hun werk en hun kind combineren. Ze kwamen toevallig op de Duc in Altum terecht. ‘Romana voer op een passagiersschip. We wilden samen gaan varen, maar toen werd zij zwanger. Ze is een jaar aan de wal geweest, maar wilde toch weer gaan varen. We hebben de vacatures op internet bekeken en zijn hier terechtgekomen’, vertelt Geerd.
Geerd is ook een schipperszoon. Zijn vader vaart op de Stolzeneck in loondienst. Hijzelf deed MAVO en daarna het grafisch lyceum met als doel om DTP’er te worden. ‘Ik kon na mijn school geen werk vinden en besloot toch te gaan varen. Ik was van plan het een jaar te doen en dan verder te zien, maar ik ben blijven hangen. Ik heb onlangs mijn groot vaarbewijs gehaald en hoop dat het Rijnpatent dit jaar lukt. Dan moet ik nog radar en ADNR. Ik wil zoveel mogelijk papieren halen om later zo breed mogelijk inzetbaar te zijn.’ (HDJ)
Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Duc in Altum. Lengte: 135 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,59 meter. Tonnage: 3903. Europanummer: 02331380. Motor: tweemaal Mitsubishi, 1278 pk. Bouwjaar: 2009. Thuishaven: Maasbracht. Eigenaar: Duc in Altum BV.