Personeelsbeleid is een vak apart

De bemanning van de tanker Enjoy bestaat nu nog uit Theo Zijlstra, Jorte Brienen, Viorel Rascarachi en Ivan Mulder. Maar straks zetten drie van de vier mannen hun binnenvaartcarrière elders voort. Hun baas heeft daar geen probleem mee, want hij wist het ruim van te voren, vertellen ze. Zowel Theo als Jorte erkennen dat het personeel het knelpunt van de toekomst wordt.

-

Personeelsbeleid is een vak apart

Kapitein Theo begint binnenkort als tankvaartondernemer, kapitein Jorte komt bij hem in dienst en lichtmatroos Ivan gaat het in de droge lading proberen. Stuurman Viorel is de enige van het stel die blijft.

Theo en Jorte varen straks op een gelijksoortig schip als de Enjoy. Theo ging niet over een nacht ijs bij zijn beslissing om tankvaartondernemer te worden. ‘Ik ben er al bijna drie jaar mee bezig. De meeste tijd ging zitten in uitzoekwerk. Het is een verantwoordelijke beslissing, want ik heb een vrouw en drie kinderen thuis.’

Zowel Theo als zijn vrouw hebben geen wortels in de binnenvaart. Als je wilt beginnen als ondernemer kan dat lastiger zijn, erkent Theo. ‘Je kijkt anders tegen de bedragen aan dan een schipperszoon. Die krijgt het met de paplepel ingegoten. Zij kunnen ook hulp vragen aan hun ouders. Ik moest veel dingen zelf uitzoeken en heb geen vader die kan bijspringen.’

Wispelturige jongeren

Jorte koos er uiteindelijk voor in loondienst te blijven varen. ‘Helemaal in het begin toen het speelde was er sprake van dat ik er ook met geld in zou gaan. Later heb ik me teruggetrokken. Ik vind het grootste probleem dat het moeilijk is aan goed personeel te komen. De financiering is niet het probleem, maar het krijgen en houden van goed personeel is in mijn ogen een vak apart. Ik heb daarom besloten het eerst even aan te zien en dan later eventueel voor mezelf te beginnen, of erbij in te gaan. Ik moet bekennen dat ik eigenlijk ook nooit die ambitie heb gehad om als ondernemer te werken, zoals Theo dat had.’

Theo wil al zo lang hij zich kan herinneren ondernemer worden. Hij vaart sinds 1993 bij Tilro. ‘Ik ben begonnen op het VMBO in Harlingen, daarna deed ik MBO in Rotterdam. Toen ik mijn stage op de Taling liep was er al sprake van dat ik als ondernemer zou beginnen. Ik vond het geweldig, maar het was op dat moment een onverstandige beslissing, vond ik. Nu ligt de situatie anders en heb ik de stap gezet. Qua werk zie ik mijn toekomst gunstig in. Ik verwacht wel dat het steeds moeilijker wordt aan personeel te komen.’

Jorte deed eerst de Havo met de intentie om naar zee te gaan. Hij kwam via vakantiewerk in de binnenvaart terecht en haalde zijn papieren via schriftelijke cursussen. Na zeven jaar op de particuliere vaart kwam ook hij bij Tilro terecht.

Beiden constateren dat de mentaliteit bij de jonge instroom is veranderd. Veel jongeren komen vol goede moed aan boord, omdat ze lekker veel vrij zijn. En ze zijn wispelturig. ‘Als je bij elkaar ligt dan wordt er flink gepraat en dan zie je dat jongeren weggaan, omdat ze ergens anders vijftig euro per maand meer krijgen’, zegt Theo. ‘Maar je moet ook van het werk houden om het te leren. Het merendeel vindt de televisie en de computer belangrijker dan leren varen. Het is het best vervelend als jongeren eigenlijk niets van het vak willen leren, want je zit wel met vier mensen op een eiland. Misschien zijn ze ook wel te jong om te gaan voor een definitieve beroepskeuze en is het een probleem van alle tijden. Als ik naga, dan zijn er van mijn klas van 24 jongens, drie blijven varen. Daar kwam ik achter toen ik twaalf jaar geleden op een reünie was.’

De stad in

Lichtmatroos Ivan Mulder vertrekt naar de droge lading, omdat hij verwacht dat het hem beter ligt. ‘Ik heb in de droge lading afgelost en dat beviel mij beter. Het schip waarop ik ga varen vervoert kolen en erts. Ik heb daar een eigen woning en zij vaart maar veertien uur per dag en ligt in de weekenden stil. Dan kan ik de stad gaan bekijken. Hier kan dat niet, omdat de stad te ver weg is. Op mijn nieuwe schip ben ik altijd aan boord. Ik ga mijn veertien dagen vrij niet missen, want als ik nu veertien dagen thuis ben, werk ik ook altijd. Ik kan namelijk slecht stilzitten.’

Viorel heeft een Donaupatent en werkt al vijf jaar bij deze baas. ‘Het is een groot verschil met hier. Op de Donau waren we met veertien mensen op een duwboot. Ik was daar eerste officier aan dek. Maar mij bevalt het prima hier.’ (HDJ)

Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Enjoy.
Lengte: 110 meter.
Breedte: 11,40 meter.
Diepgang: 3,11 meter.
Tonnage: 2505.
Europanummer: 02329914.
Motor: Caterpillar 3512, 1300 pk.
Bouwjaar: 2008.
Thuishaven: Boskoop.
Eigenaar: Verheijen Enjoy CV.

Personeelsbeleid is een vak apart | Schuttevaer.nl

Personeelsbeleid is een vak apart

De bemanning van de tanker Enjoy bestaat nu nog uit Theo Zijlstra, Jorte Brienen, Viorel Rascarachi en Ivan Mulder. Maar straks zetten drie van de vier mannen hun binnenvaartcarrière elders voort. Hun baas heeft daar geen probleem mee, want hij wist het ruim van te voren, vertellen ze. Zowel Theo als Jorte erkennen dat het personeel het knelpunt van de toekomst wordt.

-

Personeelsbeleid is een vak apart

Kapitein Theo begint binnenkort als tankvaartondernemer, kapitein Jorte komt bij hem in dienst en lichtmatroos Ivan gaat het in de droge lading proberen. Stuurman Viorel is de enige van het stel die blijft.

Theo en Jorte varen straks op een gelijksoortig schip als de Enjoy. Theo ging niet over een nacht ijs bij zijn beslissing om tankvaartondernemer te worden. ‘Ik ben er al bijna drie jaar mee bezig. De meeste tijd ging zitten in uitzoekwerk. Het is een verantwoordelijke beslissing, want ik heb een vrouw en drie kinderen thuis.’

Zowel Theo als zijn vrouw hebben geen wortels in de binnenvaart. Als je wilt beginnen als ondernemer kan dat lastiger zijn, erkent Theo. ‘Je kijkt anders tegen de bedragen aan dan een schipperszoon. Die krijgt het met de paplepel ingegoten. Zij kunnen ook hulp vragen aan hun ouders. Ik moest veel dingen zelf uitzoeken en heb geen vader die kan bijspringen.’

Wispelturige jongeren

Jorte koos er uiteindelijk voor in loondienst te blijven varen. ‘Helemaal in het begin toen het speelde was er sprake van dat ik er ook met geld in zou gaan. Later heb ik me teruggetrokken. Ik vind het grootste probleem dat het moeilijk is aan goed personeel te komen. De financiering is niet het probleem, maar het krijgen en houden van goed personeel is in mijn ogen een vak apart. Ik heb daarom besloten het eerst even aan te zien en dan later eventueel voor mezelf te beginnen, of erbij in te gaan. Ik moet bekennen dat ik eigenlijk ook nooit die ambitie heb gehad om als ondernemer te werken, zoals Theo dat had.’

Theo wil al zo lang hij zich kan herinneren ondernemer worden. Hij vaart sinds 1993 bij Tilro. ‘Ik ben begonnen op het VMBO in Harlingen, daarna deed ik MBO in Rotterdam. Toen ik mijn stage op de Taling liep was er al sprake van dat ik als ondernemer zou beginnen. Ik vond het geweldig, maar het was op dat moment een onverstandige beslissing, vond ik. Nu ligt de situatie anders en heb ik de stap gezet. Qua werk zie ik mijn toekomst gunstig in. Ik verwacht wel dat het steeds moeilijker wordt aan personeel te komen.’

Jorte deed eerst de Havo met de intentie om naar zee te gaan. Hij kwam via vakantiewerk in de binnenvaart terecht en haalde zijn papieren via schriftelijke cursussen. Na zeven jaar op de particuliere vaart kwam ook hij bij Tilro terecht.

Beiden constateren dat de mentaliteit bij de jonge instroom is veranderd. Veel jongeren komen vol goede moed aan boord, omdat ze lekker veel vrij zijn. En ze zijn wispelturig. ‘Als je bij elkaar ligt dan wordt er flink gepraat en dan zie je dat jongeren weggaan, omdat ze ergens anders vijftig euro per maand meer krijgen’, zegt Theo. ‘Maar je moet ook van het werk houden om het te leren. Het merendeel vindt de televisie en de computer belangrijker dan leren varen. Het is het best vervelend als jongeren eigenlijk niets van het vak willen leren, want je zit wel met vier mensen op een eiland. Misschien zijn ze ook wel te jong om te gaan voor een definitieve beroepskeuze en is het een probleem van alle tijden. Als ik naga, dan zijn er van mijn klas van 24 jongens, drie blijven varen. Daar kwam ik achter toen ik twaalf jaar geleden op een reünie was.’

De stad in

Lichtmatroos Ivan Mulder vertrekt naar de droge lading, omdat hij verwacht dat het hem beter ligt. ‘Ik heb in de droge lading afgelost en dat beviel mij beter. Het schip waarop ik ga varen vervoert kolen en erts. Ik heb daar een eigen woning en zij vaart maar veertien uur per dag en ligt in de weekenden stil. Dan kan ik de stad gaan bekijken. Hier kan dat niet, omdat de stad te ver weg is. Op mijn nieuwe schip ben ik altijd aan boord. Ik ga mijn veertien dagen vrij niet missen, want als ik nu veertien dagen thuis ben, werk ik ook altijd. Ik kan namelijk slecht stilzitten.’

Viorel heeft een Donaupatent en werkt al vijf jaar bij deze baas. ‘Het is een groot verschil met hier. Op de Donau waren we met veertien mensen op een duwboot. Ik was daar eerste officier aan dek. Maar mij bevalt het prima hier.’ (HDJ)

Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Enjoy.
Lengte: 110 meter.
Breedte: 11,40 meter.
Diepgang: 3,11 meter.
Tonnage: 2505.
Europanummer: 02329914.
Motor: Caterpillar 3512, 1300 pk.
Bouwjaar: 2008.
Thuishaven: Boskoop.
Eigenaar: Verheijen Enjoy CV.