Peeters blikt onder meer terug op de opa van Wim, Willem van Hooren. Hij belandde begin vorige eeuw als sleepbootkapitein in Belfeld. Zijn zoon Jan was degene die, met steun van zijn vader, als parlevinker begon. Op zijn beurt trad Wim in 1964 in dienst bij zijn vader, die toen al voer met de Time is Money. Het scheepje werd in 1962 gebouwd bij scheepswerf H. Eltink in Mook.

Dode man

In 1980 nam Wim het bedrijf van zijn vader over. Hij werd in de binnenvaart geroemd om zijn Limburgse vlaaien. In april 2008 stopte hij als parlevinker. Het aantal vrachtschepen op de Maas was flink gedaald en de meeste schepen hadden inmiddels auto’s en vriezers aan boord. Ook de afschaffing in 2002 van taxfree leveringen gooide roet in het eten. Van Hooren: ‘Ik heb dat overleefd omdat wij ook boodschappen bleven leveren. Andere parlevinkers hadden de taxfree als belangrijkste taak. Die overleefden het niet.’

Lees ook: Bijzonder zeildoek voor Time is Money

In zijn afscheidsinterview in Weekblad Schuttevaer ging hij in op de verschillende kanten van zijn vak. ‘Wat mij altijd is bijgebleven is die keer dat ik samen met mijn vader een dode man met de Time is Money aan wal moesten brengen. De kratten bier op het dek moesten aan de kant om hem aan dek te leggen. Ik schrok mij bijna dood toen het hoofd nog een keer bewoog. Ik was 19 en dan maken zulke dingen veel indruk.’

Meer informatie over het boek is te vinden op www.deparlevinker.com. Daar is het ook te reserveren.