Door

Willem de Niet

Na altijd gezeild te hebben begon hun ervaring op motorschepen met een vakantie in Frankrijk op de tjalk Niets Bestendig. Dat beviel zo goed dat ze het jaar erna zelf een schip huurden. En weer daarna werden ze samen met negen anderen deeleigenaar van de Donjeux, een 17 meter lang schip met als thuishaven Auxerre.

• ‘Franse vaarwegen lokken en ook Berlijn staat op het verlanglijstje’

• ‘Droom verwezenlijken nu kinderen de deur uit zijn’ 

Een paar jaar geleden, toen de kinderen de deur uit waren en ze met werken konden stoppen, gingen ze serieus op zoek naar een eigen schip waarop ze hun toekomstdroom konden verwezenlijken. Ze verruilden hun huis in Naarden voor een appartement in Amsterdam.

Rebecca: ‘We kenden een scheepsmakelaar in Auxerre van wie we wisten dat hij in heel Europa goede contacten had. Aan hem vroegen we of hij in Nederland iemand kon aanbevelen. Hij gaf naam en adres van Willem de Vries van de werf Driewerf.nu in Groningen. Willem kwam regelmatig in Auxerre. We hebben contact opgenomen en de rest is geschiedenis, zou ik bijna zeggen. Met Willem samen hebben we verschillende schepen bekeken en uiteindelijk gaf hij ons toestemming dit schip te kopen. Ja, zo is het echt gegaan. Het was steeds Willem die ons wees op zwakke punten van schepen en ook als we het zelf wel mooi vonden was Willem streng: "Niet doen". Totdat hij in Leeuwarden, waar ’t Majeur lag, eindelijk zei: "Deze mogen jullie kopen".’

Vertrouwen

Dat gebeurde in 2007 en vanaf dat moment begon de verbouwing. Want het schip voldeed nog lang niet aan de eisen. ‘We hadden een aantal kernwoorden bepaald. Energiezuinig, milieuvriendelijk, gebruiksgemak en selfsupporting. En we moesten er rekening mee houden dat we met gasten wilden gaan varen. Dus geen geïmproviseerde slaapplaatsen voor familie en vrienden, maar een gastenverblijf met voldoende sanitaire voorzieningen’, zegt Rebecca Mater.

Uiteindelijk resulteerde het in de inbouw van een nieuwe motor en aggregaat. Tevens werden het stuurhuis, de achterroef en de machinekamer afgebroken of gestript en opnieuw opgebouwd. Verder werden een boegschroef en spudpalen aangebracht.

‘Trouwens, de hele verbouwing is ook door Willem de Vries gecoördineerd en grotendeels bij hem op de werf uitgevoerd. Terwijl dat aanvankelijk niet de opzet was. Hij was door ons ingeschakeld als aankoopbemiddelaar en we waren alledrie bang dat twee petten op lastig zou zijn. Maar we hadden zoveel vertrouwen in zijn aanpak, vakkennis en elkaar dat we toch besloten het door hem te laten doen. Willem gaf ons ook alle ruimte om wat wel zelf konden, ook zelf te doen.’
Aandacht is besteed aan het behoud van de lijnen van het schip. Michel de Lange: ‘Je kunt er wel een nieuwe grote stuurhut annex salon op zetten, als je daardoor de verhoudingen en de lijnen van het schip verstoort, hou je daar je spijt van.’

Eindeloos vakantie

Naast alle constructieve en technische veranderingen  werden rondom nieuwe patrijspoorten geplaatst, een nieuwe keuken ingebouwd en twee badkamers. Rebecca: ‘We hebben er ook voor gezorgd dat ons slaapvertrek en het gastenverblijf zover mogelijk bij elkaar vandaan liggen. Dat komt je privacy ten goede.’
Om het zo lang mogelijk zonder walvoorzieningen te kunnen uithouden werden nieuwe grote water- en dieseltanks aangebracht, net als een filtersysteem voor het buitenwater.
De hele verbouwing nam anderhalf jaar in beslag en werd begeleid en gecontroleerd door Peter Voerman van verzekeraar EFM; uiteindelijk heeft dat geleid tot het verkrijgen van het Rijncertificaat.

Als je nu eindelijk samen het water op kunt, bevrijd van werkdruk en zorgen voor kinderen, waarom dan toch gasten aan boord nemen? Rebecca: ‘Dat idee kwam bij me op toen ik me afvroeg of ik eigenlijk wel 20 of 30 jaar vakantie wilde gaan hebben. Het is wel een hele stap, vanuit het werken, je woonomgeving, verenigingsleven, ineens zo samen op een schip. En het is natuurlijk zo dat we zelf kunnen bepalen hoe druk we het krijgen. We durven rustig eens te zeggen dat het nu even niet uitkomt. Of we zeggen dat we al zijn volgeboekt’, lacht ze, ‘laten we eerst maar eens zorgen dat mensen ons weten te vinden.’

Geen ligplaats

Dat laatste geldt letterlijk, want ’t Majeur heeft in de zomer geen vaste lig- of verblijfplaats. ‘Mensen kunnen via de website kijken waar we zijn en wat onze globale plannen zijn. Als die in hun plannen passen kunnen ze naar ons toe komen. Vervolgens hebben ze de keus. Of we fungeren puur als B&B, of we gaan een paar dagen met ze varen. Gaat het puur om een overnachting, dan kan per nacht worden geboekt, willen ze varen, dan moeten tenminste drie overnachtingen worden geboekt. Op de dag van aankomst is het diner dan inbegrepen, verder valt over alles afspraken te maken. We kunnen aan boord een aperitief en diner verzorgen, of ze gaan de wal op naar een restaurant. Het schip is zo ingericht dat we niet van walvoorzieningen afhankelijk zijn. Dus we kunnen ook op hele stille plekjes overnachten en het daar gezellig maken. Niks moet, veel kan, zou ik zeggen.’

Het is overigens niet de bedoeling dat ’t Majeur in Nederland blijft. Rebecca: ‘De 8000 kilometer aan vaarwegen in Frankrijk lokken en ook Berlijn staat op het verlanglijstje. Wellicht overwinteren we daar een volgende keer. Dat is ook een mooie bestemming voor mensen die eens een andere kamer met ontbijt zoeken. De komende winter liggen we in Haarlem, midden in de stad, aan het Spaarne. Daar gaan we dan op ons gemak het plan voor 2011 maken.’

Een overnachting met ontbijt op ’t Majeur kost voor twee personen € 60, meevaren (3 nachten, 4 dagen) begint bij € 630. Nadere informatie via telefoon 0633-863 713, of http://www.t-majeur.nl/