Chris en Rianne Hovestadt kochten de Kadima in 2008, bijna 16 jaar geleden, nadat ze 2,5 jaar voor Cotrano hadden gevaren op de Cotrans 14. De Kadima meet 70 bij 7,50 meter en is gebouwd in 1998. ‘We hebben veel meegemaakt. Vooral veel zand en grind gevaren, maar ook weleens 24 teu meegenomen of bijzondere transporten. Die dingen blijven je wel bij’, vertelt Chris Hovestadt. Hij is – wanneer wij hem spreken – onderweg naar Delfzijl, waar hij het schip vandaag, donderdag 7 maart, zal overdragen aan de nieuwe eigenaar: Ibis Heuvelman.
Telefoontje
Dat had Chris een maand geleden niet bedacht. ‘We hebben het schip, na overleg met makelaar Pieter Verschoor, vorig jaar te koop gezet. Het liep nog niet direct storm. Tot ik vier weken geleden een telefoontje kreeg. Er was interesse van een potentiële koper en die was vrij serieus. Wanneer we het eens zouden worden over de prijs, wilden zij het schip snel hebben.’
En zo is Chris vier weken later bezig aan zijn laatste reisje. Over de reden tot de verkoop vertelt hij dat het een samenloop van omstandigheden is, onder meer onzekerheid over de vergroening.
38 keer meegevaren
De laatste tocht van de Kadima is niet alleen een afscheid voor Chris en Rianne, maar ook voor Scheepsspotter Anja. Anja Luijendijk maakt vanaf haar balkon in Ridderkerk al acht jaar foto’s van elk schip dat passeert. Die hobby is uitgegroeid tot bijna een full-time baan, vertelde ze eerder al aan Schuttevaer. Door haar foto’s kwam Anja in contact met Chris en Rianne. Ze mocht een keer meevaren en het bleef niet bij die ene keer. ‘Volgens mij is Anja een keer of 38 met ons meegevaren’, vertelt Chris. Daarom was het balkon in Ridderkerk ook onderdeel van de laatste tocht.
Tekst gaat verder onder de foto
‘Ik ben er nog steeds een beetje emotioneel onder’, vertelt Anja. ‘Het is voor mij een tweede thuis. Ik ben inderdaad 38 keer meegevaren, maar ook een ontelbaar keer aan boord gegaan voor een bakkie of om een hapje te eten. Aan boord van de Kadima heb ik van Chris zo ontzettend veel geleerd over de scheepvaart’, vertelt Anja.
Twee weken geleden stapte Anja voor het laatst aan boord. Een reisje van Breda naar Sliedrecht was het decor voor de laatste keer met zijn drieën aan boord. ‘We hebben er een heerlijke reis van gemaakt. En toen moest ik in Sliedrecht afscheid nemen van het schip. In de auto terug kwamen de tranen.’
Twee andere schepen hebben Anja al aangeboden dat ze een keer mag meevaren. ‘Dat is toch lief?’
Rustig nadenken
Wat Chris en Rianne nu gaan doen, weten ze nog niet. ‘Het is zo bizar snel gegaan ineens’, vertelt Chris, terwijl hij ter hoogte van Sneek vaart. ‘Het voelt nu gewoon nog als een normaal reisje. Maar morgen vaar ik het laatste stukje naar Delfzijl en daarna stap ik niet meer aan boord. Toen we het te koop hebben gezet, wisten we dat we afscheid moesten gaan nemen. Maar ik klapper nog wel een beetje met de oren van de snelheid. Het moet nog indalen. We gaan straks rustig nadenken over onze toekomst, we hebben geen haast.’
Anja heeft wel een idee. ‘Ik hoop natuurlijk dat er een tweede Kadima komt. En als ze het varen missen, dan kunnen we altijd weer naar het Maritiem Museum gaan en daar varen. Oh, wat hebben we gelachen toen we dat vorig jaar hebben gedaan. Wacht’, zegt Anja aan de telefoon, ‘ik stuur je de foto’.
Tekst gaat verder onder de foto
Chris en Rianne hebben Anja een bordje met ‘VOF Hovestadt’ geschonken als aandenken. ‘Die ga ik misschien wel aan mijn balkon hangen. En toen ik voor het laatst over het schip liep, zag ik in de roef twee schattige hertjes. Ook die heb ik van ze gekregen als aandenken aan de fantastische tijd aan boord.’ Chris en Anja zijn het erover eens: met of zonder Kadima, de vriendschap blijft.