Toen hij vijf jaar geleden op zoek was naar woonruimte, dacht Eelco Rietveld: ‘Waarom niet op een schip? Dat lijkt goedkoper en is bijzonder. En je krijgt heel veel waar voor je geld.’

Inmiddels woont hij op 90 vierkante meter in een drijvend appartementje, zoals hij het zelf noemt. ‘Toen ik de Jodocus voor het eerst zag, was ik meteen verkocht. De locatie, de kleur en het schip zelf; alles was perfect. Ik wist nog niets van schepen, maar juist dat nieuwe avontuur aangaan, dat is echt iets voor mij. Dat ga ik allemaal wel leren. En zo was het ook. In het eerste jaar haalde ik mijn vaarbewijs en mijn marifoondiploma.’

Tekst gaat verder onder de foto

Proeftuin

‘Duurzaam en comfortabel wonen op het water’, zo beschrijft Eelco het zelf. ‘Als een echt alternatief voor de woonbehoefte in de stad. Ik ben zelf duurzaam productontwerper. Voor mijn werk geef ik advies over duurzame voer-, en  vaartuigen en ik werk mee aan ontwikkelingen binnen de duurzame binnenvaart. Elektrisch, waterstof, methanol. Dat is natuurlijk dé toekomst. Hier op mijn schip kan ik volop uitproberen en meebouwen aan een betere toekomst. Ik zie het schip dan ook als een soort proeftuin waarin ik kan experimenteren met van alles rond duurzaam wonen. Ik heb zonnepanelen, ben van het gas af en bezig met een warmtepomp. Dat is zo’n grote skippybal die je in het water kunt gooien om de warmte maar vooral de kou binnen te krijgen. Zomers is het hier niet te doen, zo warm. Al mijn verbruik is zo laag mogelijk. Soms leef ik hier op 80 á 90 Watt. Meer heb ik niet nodig met al die maatregelen. Dat geeft echt een kick. Maar niet alles werkt op stroom. Zo heb ik een pelletkachel, die brandt op geperst afvalhout. Van die korrels.’

Tekst gaat verder onder de foto

Harpuis

Het onderhoud aan de Jodocus doet Eelco zelf. Ook zo duurzaam als kan. Het meest in het oog springend is de buitenkant. ‘De houten delen smeer ik in met harpuis. Dat is een soort coating waar vanaf de middeleeuwen alle schepen mee werden behandeld. Die waren allemaal zwart. Dat goedje is nu zeldzaam, maar wordt nog steeds gemaakt, ergens in Groningen. Daar hebben ze een grote ketel met een mengsel van lijnzaadolie, pijnhars en varkensvet. Lekker koken en dan krijg je een stroperige massa. Ik maak dat hier thuis op een warmhoudplaatje weer zacht en dan smeer ik daar mijn zwaarden en de mast mee in. Ik vind het fantastisch spul. Het is niet dat glimmende, maar mooi mat en 100% natuurlijk en waterdicht.

‘Ik ben met mijn schip varend erfgoed, klasse A. Dat vind ik mooi, al kost het heel wat tijd en energie. Maar ik vind het alleen maar leuk om te doen. Het is echt een manier van leven geworden, waar ik nog heel lang mee kan doorgaan. Heerlijk.’

Tekst gaat verder onder de foto

Oase van rust

Die combinatie van oud en nieuw, vindt Eelco mooi. ‘De motor van de Jodocus is nog origineel’, vertelt hij. ‘Het lijkt wel zo’n  oude stoommachine.’

Ook de oude roef is nog intact. Compleet met het granieten keukentje, de oude wc – gewoon een gat met een deksel erop – en de bedstee. ‘Mijn kinderen, die hier om de week zijn, slapen daar nu’, gaat hij verder. ‘Zo knus en gezellig. Mijn woonruimte daarentegen is weer helemaal up-to-date en van deze tijd. Ruim, licht en van alle gemakken voorzien.’

Tekst gaat verder onder de foto

Hoewel Eelco van oorsprong een landrot is, weet hij intussen heel wat over het schippersleven. ‘Ik krijg veel mee van de schippers hier in de haven. In deze wereld helpt iedereen elkaar.’

Wonen in Delfshaven vindt hij ook geweldig. ‘Ik was al bekend met de buurt. In de jaren ’80 had ik in Delfshaven een aantal antikraakpanden. En nu woon ik er zelf. Het leuke is ook, ik woon midden in de stad en toch is het een oase van rust. Vanmorgen zat ik hier op het dek koffie te drinken en dan hoor ik echt helemaal niks. Een vogel misschien, verder is het stil. Net of ik in de polder woon. Waar heb je dat nog? Het is hier altijd vakantie. Ik ben het echt nooit zat.’