Zeekadetten kweekvijver voor nautische beroepen

Via sport en spel jongens en meisjes uit alle lagen van de bevolking laten kennismaken met het leven aan boord, maar ook opleiden tot goede bemanningsleden. Dat is waar het bij het Zeekadetkorps Willem Ruys Arnhem in Oosterbeek aan de Neder-Rijn onder meer om gaat. Kinderen vanaf negen jaar zijn welkom bij het korps en blijken later regelmatig een nautisch beroep te kiezen. Ze vliegen uit naar de zee- en binnenvaart en de Marine.

Zeekadetten kweekvijver voor nautische beroepen
  • ‘Wijs de jeugd de weg naar zee, is ons motto’

  • Vette pech met korpsschip Pax

Door Erik van Huizen
‘Wijs de jeugd de weg naar zee, is ons motto’, vertelt Aljosja Molenaar als schipper en hoofd-nautische dienst van het Zeekadetkorps. ‘Bij ons leert de jeugd roeien, zeilen, motorboot varen en alle noodzakelijke vaardigheden om een watersporter te worden. Daarnaast leert de jeugd bij ons om in groepsverband dingen te doen en elkaar te helpen. Want op een kamp zit je toch met elkaar opgescheept. Je moet dus goed met elkaar leren omgaan, het schip schoonhouden en je zaakjes voor elkaar hebben, zodat je goed voorbereid het water opgaat. Want het gaat ook om de veiligheid aan boord. Maar dat kan ook wel een keer niet helemaal goed gaan. Zoals een onderofficier van ons op een zomerkamp meemaakte. Ze was de zeilen aan het optuigen toen het ineens hard begon te regenen. Ze heeft snel alle kinderen een regenpak aangetrokken, maar vergat zichzelf en werd kletsnat. Op het water werd ze onwel, we hebben haar van het water moeten halen. Niet leuk, maar ze leerde er wel van. Want op een rivier ben je nog snel aan de kant, maar op het IJsselmeer is da al een heel ander verhaal. Dat hoort ook allemaal bij het spel.’

Ervaring

Naast het watersporten stimuleert het Zeekadetkorps ook het halen van vaarbewijzen en andere papieren, zoals een marifooncertificaat. ‘Hierdoor zijn we ook een kweekvijver voor nautische beroepen. Zo hebben we hier iemand gehad van de zeevaartschool. Hij wilde die school niet afmaken en wij hebben hem toen opnieuw een zetje in de goede richting gegeven om zijn opleiding af te maken. Nu is hij stuurman op een coaster. Wij zijn daarin erg succesvol en hebben al veel mensen afgeleverd bij scholen voor binnen- en zeevaart, offshore, baggerij en toeleveranciers in de maritieme wereld. Juist in een tijd waarin het vinden van personeel steeds lastiger wordt, is een vereniging als de onze een unieke manier om de jeugd spelenderwijs de beroepskeuze te laten maken.’

Molenaar zegt ernaar te streven dat een zeekadet die aan boord komt van een schip beter presteert. ‘Dat de kapitein ziet dat hij of zij ervaring heeft en het leven aan boord aankan. Want net als op een kamp, zit je met zijn allen aan boord. Maar ook dat ze trossen kunnen opschieten en veilig kunnen werken. Bijvoorbeeld door altijd een reddingsvest te dragen. De zeekadetten moeten aan boord het verschil kunnen maken en dat willen wij ze meegeven.’

Stuurman

De 22-jarige Floris Pouw is al ruim 10 jaar lid van de zeekadetten in Oosterbeek en nog steeds actief. Hij vaart nu als stuurman op het ms Alexandra en is in opleiding voor kapitein. ‘Ik had altijd al een beetje connectie met het water en ben uiteindelijk bij het Zeekadetkorps terechtgekomen. Ik heb het altijd erg leuk gevonden en heb er ook veel geleerd. In de praktijk blijkt wel dat je nog heel wat bij moet leren, maar over veiligheid leer je bijvoorbeeld veel bij de zeekadetten. Mede door de zeekadetten ben ik gaan varen. Het trok mij wel om van mijn hobby mijn werk te maken. En dat doen er meer. Een collega van mij komt ook van de zeekadetten.’

‘Droombaan’

Schipper Henk Jansen van de sleepboot Liberté heeft ook een lid van Willem Ruys aan boord. ‘Disciplinair is hij goed opgeleid door de zeekadetten. Hij weet dat er bij wangedrag sancties gelden. Ook kan hij goed roeien en wrikken. En wat opvalt is, dat hij heel goed de wind in de gaten heeft en dus weet wat het schip gaat doen. Dat zijn de grote voordelen. Verder moet er nog veel worden bijgeschaafd om toch aan de echte binnenvaartregels te voldoen. Men ziet het allemaal als een vakantiedingetje en dat is het helaas niet. Hoe mooi varen ook kan zijn, het is niet voor mensen die graag van negen tot vijf willen werken. Geef je daar niks om dan is dit echt een droombaan.’

Jansen kan het iedere binnenvaartschipper aanraden een zeekadet aan boord te nemen. ‘Ook omdat de binnenvaart met ernstige personeelstekorten kampt. Je moet als schipper wel met mensen kunnen werken die vers zijn en nog niet alles kunnen. Veel moet worden voorgekauwd en herhaald voordat je iets aan ze kan toevertrouwen. Je moet ook iemand kunnen vormen en niet kortaf willen zijn, dan moet je het vooral laten. Maar anders volgas vooruit!’

Pax maakt water

Het zeekadettenkorps in Oosterbeek beschikt over het verenigingsschip Pax. Ze zag er vorig jaar nog prachtig uit na de werfbeurt en de plaatsing van een nieuwe, gereviseerde motor. Maar dat was niet voor lang. Het schip maakte een maand later water en moest van binnen vrijwel geheel worden gestript. Om haar weer op te bouwen zijn de zeekadetten op zoek naar hulp op het gebied van financiën, materialen en mankracht.

De 32 meter lange Pax werd in 1953 gebouwd in Sliedrecht en begon ooit als transportschip van de Koninklijke Landmacht. Ze voer hoofdzakelijk tussen Den Helder en de kazerne op Texel. Daarna kwam ze terecht bij de mijnendienst en werd ingezet als logementschip voor marineduikers. In 1998 wilde de Marine van het schip af en kregen de zeekadetten haar in bruikleen. De spits die de zeekadetten toen hadden werd verkocht, het ging als woonschip naar Berlijn, evenals de ponton waaraan de spits lag afgemeerd. Van het geld werd een nieuw ponton gekocht waarop een nieuwe opbouw werd gemaakt.

Motor gered

In mei vorig jaar bouwde Markerink een door Schraven geschonken volledig gereviseerde hoofdmotor in en werd het CVO door Register Holland verlengd. De Pax was helemaal klaar om uit te varen voor het zomerkamp. Voor het zover was moest de Pax vanwege de lage waterstand tijdelijk worden verhaald naar de Arnhemse Rijnkade. Daar lag ze zo’n 1,5 week en dagelijks ging even iemand aan boord kijken. ‘Er staat water in de boot’, kreeg Molenaar op een avond te horen. ‘In de machinekamer stond 80 centimeter water, gelukkig was de luchtinlaat van de motor nog wel boven water. We zijn direct gaan pompen, maar uiteindelijk moest de brandweer eraan te pas komen. Binnen een uur was het water er toen uit en konden we het gat dichten. De sleepboot Liberté heeft de Pax naar scheepswerf Misti gebracht.’

Kapotte klep

Een kapotte terugslagklep in de tank van de wc’s had de ramp veroorzaakt. ‘Het stonk verschrikkelijk en alles was zeiknat’, vertelt bestuurslid Pieter Siekman, die al sinds zijn 11e bij de zeekadetten is betrokken. ‘Er was veel schade en de verslagenheid was groot. We hebben alle wanden en vloeren weg moeten halen. Dat waren vier maanden van bloed, zweet en tranen, maar de Pax is nu helemaal kaal. We hebben nu dus weer een binnenvaarder met een ruim waarin lading kan worden vervoerd en zeker geen korpsschip waar de jeugd graag op verblijft. We gaan nu weer de kombuis, de slaapverblijven en het sanitair opbouwen. Het enige voordeel van een leeg schip, zo zei een bevriende schipper, is dat we het nu zo kunnen maken zoals we willen.’

‘Geen knutselwerk’

In de machinekamer is het opknappen begonnen. Doordat Markerink de volgende dag al de hoofdmotor heeft aangepakt, staat de achtcilinder Deutz er weer te glimmen en draait weer goed. Oud-zeekadet Hans Venema van technisch bureau Venematech is bezig de schakelkasten te vervangen. ‘Zo goed als nu, is het nog nooit geweest’, vertelt Molenaar. ‘Het zijn allemaal goede spullen waar we jaren mee verder kunnen. Het is een grote stap vooruit. Eigenlijk een geluk bij een ongeluk. En hetzelfde willen we voor de rest van het schip. We kunnen wel zelf gaan knutselen, maar we willen kwaliteit en de opbouw moet dus gebeuren door mensen met verstand van zaken. We willen een langdurige en duurzame oplossing, een schip waarop wij de komende jaren weer zorgeloos zeekadet kunnen zijn en kampen mee kunnen houden.’

Voor de uitvoering zelf zit het bestuur volgens Siekman echter met de handen in het haar. ‘Hoe krijg je van een leeg schip weer een leefbaar schip. Die kennis en kunde hebben wij totaal niet binnen onze gelederen. We zijn dus op zoek naar bedrijven die ons willen helpen bij de wederopbouw. We krijgen wel wat geld van de verzekering en we hebben wat sponsors, maar dat is niet genoeg. We zijn in eerste instantie op zoek naar iemand die met een frisse blik naar de inrichting kan kijken, bijvoorbeeld een architect met verstand van zaken.’

Zeekadetten kweekvijver voor nautische beroepen | Schuttevaer.nl

Zeekadetten kweekvijver voor nautische beroepen

Via sport en spel jongens en meisjes uit alle lagen van de bevolking laten kennismaken met het leven aan boord, maar ook opleiden tot goede bemanningsleden. Dat is waar het bij het Zeekadetkorps Willem Ruys Arnhem in Oosterbeek aan de Neder-Rijn onder meer om gaat. Kinderen vanaf negen jaar zijn welkom bij het korps en blijken later regelmatig een nautisch beroep te kiezen. Ze vliegen uit naar de zee- en binnenvaart en de Marine.

Zeekadetten kweekvijver voor nautische beroepen
  • ‘Wijs de jeugd de weg naar zee, is ons motto’

  • Vette pech met korpsschip Pax

Door Erik van Huizen
‘Wijs de jeugd de weg naar zee, is ons motto’, vertelt Aljosja Molenaar als schipper en hoofd-nautische dienst van het Zeekadetkorps. ‘Bij ons leert de jeugd roeien, zeilen, motorboot varen en alle noodzakelijke vaardigheden om een watersporter te worden. Daarnaast leert de jeugd bij ons om in groepsverband dingen te doen en elkaar te helpen. Want op een kamp zit je toch met elkaar opgescheept. Je moet dus goed met elkaar leren omgaan, het schip schoonhouden en je zaakjes voor elkaar hebben, zodat je goed voorbereid het water opgaat. Want het gaat ook om de veiligheid aan boord. Maar dat kan ook wel een keer niet helemaal goed gaan. Zoals een onderofficier van ons op een zomerkamp meemaakte. Ze was de zeilen aan het optuigen toen het ineens hard begon te regenen. Ze heeft snel alle kinderen een regenpak aangetrokken, maar vergat zichzelf en werd kletsnat. Op het water werd ze onwel, we hebben haar van het water moeten halen. Niet leuk, maar ze leerde er wel van. Want op een rivier ben je nog snel aan de kant, maar op het IJsselmeer is da al een heel ander verhaal. Dat hoort ook allemaal bij het spel.’

Ervaring

Naast het watersporten stimuleert het Zeekadetkorps ook het halen van vaarbewijzen en andere papieren, zoals een marifooncertificaat. ‘Hierdoor zijn we ook een kweekvijver voor nautische beroepen. Zo hebben we hier iemand gehad van de zeevaartschool. Hij wilde die school niet afmaken en wij hebben hem toen opnieuw een zetje in de goede richting gegeven om zijn opleiding af te maken. Nu is hij stuurman op een coaster. Wij zijn daarin erg succesvol en hebben al veel mensen afgeleverd bij scholen voor binnen- en zeevaart, offshore, baggerij en toeleveranciers in de maritieme wereld. Juist in een tijd waarin het vinden van personeel steeds lastiger wordt, is een vereniging als de onze een unieke manier om de jeugd spelenderwijs de beroepskeuze te laten maken.’

Molenaar zegt ernaar te streven dat een zeekadet die aan boord komt van een schip beter presteert. ‘Dat de kapitein ziet dat hij of zij ervaring heeft en het leven aan boord aankan. Want net als op een kamp, zit je met zijn allen aan boord. Maar ook dat ze trossen kunnen opschieten en veilig kunnen werken. Bijvoorbeeld door altijd een reddingsvest te dragen. De zeekadetten moeten aan boord het verschil kunnen maken en dat willen wij ze meegeven.’

Stuurman

De 22-jarige Floris Pouw is al ruim 10 jaar lid van de zeekadetten in Oosterbeek en nog steeds actief. Hij vaart nu als stuurman op het ms Alexandra en is in opleiding voor kapitein. ‘Ik had altijd al een beetje connectie met het water en ben uiteindelijk bij het Zeekadetkorps terechtgekomen. Ik heb het altijd erg leuk gevonden en heb er ook veel geleerd. In de praktijk blijkt wel dat je nog heel wat bij moet leren, maar over veiligheid leer je bijvoorbeeld veel bij de zeekadetten. Mede door de zeekadetten ben ik gaan varen. Het trok mij wel om van mijn hobby mijn werk te maken. En dat doen er meer. Een collega van mij komt ook van de zeekadetten.’

‘Droombaan’

Schipper Henk Jansen van de sleepboot Liberté heeft ook een lid van Willem Ruys aan boord. ‘Disciplinair is hij goed opgeleid door de zeekadetten. Hij weet dat er bij wangedrag sancties gelden. Ook kan hij goed roeien en wrikken. En wat opvalt is, dat hij heel goed de wind in de gaten heeft en dus weet wat het schip gaat doen. Dat zijn de grote voordelen. Verder moet er nog veel worden bijgeschaafd om toch aan de echte binnenvaartregels te voldoen. Men ziet het allemaal als een vakantiedingetje en dat is het helaas niet. Hoe mooi varen ook kan zijn, het is niet voor mensen die graag van negen tot vijf willen werken. Geef je daar niks om dan is dit echt een droombaan.’

Jansen kan het iedere binnenvaartschipper aanraden een zeekadet aan boord te nemen. ‘Ook omdat de binnenvaart met ernstige personeelstekorten kampt. Je moet als schipper wel met mensen kunnen werken die vers zijn en nog niet alles kunnen. Veel moet worden voorgekauwd en herhaald voordat je iets aan ze kan toevertrouwen. Je moet ook iemand kunnen vormen en niet kortaf willen zijn, dan moet je het vooral laten. Maar anders volgas vooruit!’

Pax maakt water

Het zeekadettenkorps in Oosterbeek beschikt over het verenigingsschip Pax. Ze zag er vorig jaar nog prachtig uit na de werfbeurt en de plaatsing van een nieuwe, gereviseerde motor. Maar dat was niet voor lang. Het schip maakte een maand later water en moest van binnen vrijwel geheel worden gestript. Om haar weer op te bouwen zijn de zeekadetten op zoek naar hulp op het gebied van financiën, materialen en mankracht.

De 32 meter lange Pax werd in 1953 gebouwd in Sliedrecht en begon ooit als transportschip van de Koninklijke Landmacht. Ze voer hoofdzakelijk tussen Den Helder en de kazerne op Texel. Daarna kwam ze terecht bij de mijnendienst en werd ingezet als logementschip voor marineduikers. In 1998 wilde de Marine van het schip af en kregen de zeekadetten haar in bruikleen. De spits die de zeekadetten toen hadden werd verkocht, het ging als woonschip naar Berlijn, evenals de ponton waaraan de spits lag afgemeerd. Van het geld werd een nieuw ponton gekocht waarop een nieuwe opbouw werd gemaakt.

Motor gered

In mei vorig jaar bouwde Markerink een door Schraven geschonken volledig gereviseerde hoofdmotor in en werd het CVO door Register Holland verlengd. De Pax was helemaal klaar om uit te varen voor het zomerkamp. Voor het zover was moest de Pax vanwege de lage waterstand tijdelijk worden verhaald naar de Arnhemse Rijnkade. Daar lag ze zo’n 1,5 week en dagelijks ging even iemand aan boord kijken. ‘Er staat water in de boot’, kreeg Molenaar op een avond te horen. ‘In de machinekamer stond 80 centimeter water, gelukkig was de luchtinlaat van de motor nog wel boven water. We zijn direct gaan pompen, maar uiteindelijk moest de brandweer eraan te pas komen. Binnen een uur was het water er toen uit en konden we het gat dichten. De sleepboot Liberté heeft de Pax naar scheepswerf Misti gebracht.’

Kapotte klep

Een kapotte terugslagklep in de tank van de wc’s had de ramp veroorzaakt. ‘Het stonk verschrikkelijk en alles was zeiknat’, vertelt bestuurslid Pieter Siekman, die al sinds zijn 11e bij de zeekadetten is betrokken. ‘Er was veel schade en de verslagenheid was groot. We hebben alle wanden en vloeren weg moeten halen. Dat waren vier maanden van bloed, zweet en tranen, maar de Pax is nu helemaal kaal. We hebben nu dus weer een binnenvaarder met een ruim waarin lading kan worden vervoerd en zeker geen korpsschip waar de jeugd graag op verblijft. We gaan nu weer de kombuis, de slaapverblijven en het sanitair opbouwen. Het enige voordeel van een leeg schip, zo zei een bevriende schipper, is dat we het nu zo kunnen maken zoals we willen.’

‘Geen knutselwerk’

In de machinekamer is het opknappen begonnen. Doordat Markerink de volgende dag al de hoofdmotor heeft aangepakt, staat de achtcilinder Deutz er weer te glimmen en draait weer goed. Oud-zeekadet Hans Venema van technisch bureau Venematech is bezig de schakelkasten te vervangen. ‘Zo goed als nu, is het nog nooit geweest’, vertelt Molenaar. ‘Het zijn allemaal goede spullen waar we jaren mee verder kunnen. Het is een grote stap vooruit. Eigenlijk een geluk bij een ongeluk. En hetzelfde willen we voor de rest van het schip. We kunnen wel zelf gaan knutselen, maar we willen kwaliteit en de opbouw moet dus gebeuren door mensen met verstand van zaken. We willen een langdurige en duurzame oplossing, een schip waarop wij de komende jaren weer zorgeloos zeekadet kunnen zijn en kampen mee kunnen houden.’

Voor de uitvoering zelf zit het bestuur volgens Siekman echter met de handen in het haar. ‘Hoe krijg je van een leeg schip weer een leefbaar schip. Die kennis en kunde hebben wij totaal niet binnen onze gelederen. We zijn dus op zoek naar bedrijven die ons willen helpen bij de wederopbouw. We krijgen wel wat geld van de verzekering en we hebben wat sponsors, maar dat is niet genoeg. We zijn in eerste instantie op zoek naar iemand die met een frisse blik naar de inrichting kan kijken, bijvoorbeeld een architect met verstand van zaken.’