De feiten waarop de uitspraak is gebaseerd stammen uit januari en februari van 2015. De vijf schippers van het bedrijf vulden op de zogeheten S-formulieren in dat de ladingen waswater die zij in hun milieuboten hadden ingenomen onder de ADN-verzamelcategorie UN 3295 vielen. De redenering daarbij was dat het waswater bij het overpompen werd vermengd met ladingresten (residu) die al in de tanks van de milieuboot aanwezig waren.

De havendienst van Rotterdam had eerder uitdrukkelijk laten weten dat deze werkwijze niet was toegestaan. Volgens de regels van het ADN moet op het formulier de categorie van de stof die als ladingrestant van het zeeschip wordt ingenomen worden vermeld. Maar in plaats van de gegevens van het ‘material safety data sheet’ (MSDS) van het zeeschip over te nemen, bleven de schippers van de milieuboten de algemene categorie UN 3295 noteren. In plaats daarvan had bijvoorbeeld UN 1203 (benzine) of UN 1267 (ruwe olie) moeten staan. Een van de schippers had meerdere keren aan zijn baas laten weten dat deze handelwijze volgens hem niet correct was. Maar het bedrijf liet in een mail aan haar personeel weten dat dit de werkwijze was die ze moesten toepassen.

S-formulier

De advocaten van het bedrijf voerden aan dat de schippers de regels misschien hadden overtreden, maar dat ze op het moment van het invullen van de S-formulieren naar beste weten hadden gehandeld. De rechter oordeelde echter dat valsheid in geschrifte is gepleegd. Een poging van het bedrijf om de schuld af te schuiven op de schippers ging er bij de rechtbank niet in. ‘Het is de verantwoordelijkheid van de verdachte om haar werknemers zodanig te instrueren dat zij werken in overeenstemming met de geldende wet- en regelgeving.’

De rechtbank wijst er in zijn vonnis op dat het onjuist invullen van de papieren een gevaar kan opleveren: ‘Deze S-formulieren moeten worden opgemaakt bij de inzameling van afvalstoffen die op zeeschepen zijn ontstaan. Zij dienen onder meer als controlemiddel, zodat (onder andere) hulpverlenende instanties bij calamiteiten weten met welke (gevaarlijke) stoffen zij te maken hebben, zodat zij passende veiligheidsmaatregelen kunnen nemen ter bescherming van mens en milieu. Deze controlemogelijkheid is door het valselijk opmaken van de S-formulieren ondermijnd. De verdachte rechtspersoon is een professionele marktspeler van wie bij uitstek mag worden verwacht dat zij zich aan de regels houdt. De omstandigheid dat de verdachte ter terechtzitting heeft geprobeerd om haar verantwoordelijkheid af te schuiven op de schippers die bij haar in dienst zijn, weegt de rechtbank in het nadeel van de verdachte mee.’

Bij het bepalen van de hoogte van de straf nam de rechter ook mee dat het bedrijf al vaker voor milieudelicten met justitie in aanraking is geweest.(BO)