Schippersz (15): Cora pro nobis

Ze was mijn hondstrouwe Duitse herderinnetje, we hielden van elkaar. Ze jankte als ik uit zicht verdween en toen zij uit mijn leven verdween heb ik om haar gejankt. Mijn schipper was ook gek op haar, Miep iets minder, maar toch wel zozeer, dat zij het evenmin drooghield. We begrepen dat nu vertrekken gelijkstaat aan spoorloze verdwijning. We gaan varen. Frans gooit achter los, ik voor. De boot trekt de sleepdraad behoedzaam strak, we steken van wal.

- Oss,

Door Karel Kersten
Weet je wat Cora kon? Langs de ladder uit het lege ruim klimmen. Echt waar. Ik ging voor, zij klauwde achter me aan. En van de laatste sport trok ik haar in het gangboord. Zo kon ze ook het trapje af en op, mijn vooronder in en uit. Ze sliep naast mijn bedstee. En als boven ons hoofd iemand over het dek liep, sloeg ze aan op alarmvolume om me te waarschuwen.  ‘Rustig, rustig nou! Goed volk!’ Dan verstilde het geblaf tot gegrom, omdat ze daar niet helemaal zeker van kon zijn.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer

Overzicht alle abonnementen

Schippersz (15): Cora pro nobis | Schuttevaer.nl

Schippersz (15): Cora pro nobis

Ze was mijn hondstrouwe Duitse herderinnetje, we hielden van elkaar. Ze jankte als ik uit zicht verdween en toen zij uit mijn leven verdween heb ik om haar gejankt. Mijn schipper was ook gek op haar, Miep iets minder, maar toch wel zozeer, dat zij het evenmin drooghield. We begrepen dat nu vertrekken gelijkstaat aan spoorloze verdwijning. We gaan varen. Frans gooit achter los, ik voor. De boot trekt de sleepdraad behoedzaam strak, we steken van wal.

- Oss,

Door Karel Kersten
Weet je wat Cora kon? Langs de ladder uit het lege ruim klimmen. Echt waar. Ik ging voor, zij klauwde achter me aan. En van de laatste sport trok ik haar in het gangboord. Zo kon ze ook het trapje af en op, mijn vooronder in en uit. Ze sliep naast mijn bedstee. En als boven ons hoofd iemand over het dek liep, sloeg ze aan op alarmvolume om me te waarschuwen.  ‘Rustig, rustig nou! Goed volk!’ Dan verstilde het geblaf tot gegrom, omdat ze daar niet helemaal zeker van kon zijn.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer

Overzicht alle abonnementen