Door Justin Gleissner
Op het einde van de dienst was het weer Zoë, die met behulp van haar oom Edwin Verberght, in een zijbeuk van de kerk, het kruisje mocht opgangen waarop de naam Karel Verberght prijkte. Voor de familie zijn nu alle beslommeringen achter de rug en kan nu eindelijk het rouwproces aanvangen. Zoë is het dochtertje van Wilfried en Nadine Willemen-Verberght.
Passie
Edwin Verberght haalde voor een bomvolle kerk de figuur van zijn vader opnieuw voor de geest: ‘Het water en varen waren zijn passie, zijn lang leven. Hij had van zijn hobby zijn beroep gemaakt. En ook al zijn vrije tijd besteedde hij aan de binnenvaartsector. De oud-voor-nieuw regeling en de aanwerving van stagiaires van Cenflumarin waren zijn ideeën. Het was ook symptomatisch dat het lichaam van Karel werd gevonden op de dag dat de blokkades van de binnenvaartwegen zich oplosten: een actie waarvoor Karel altijd had gewaarschuwd’, aldus zoon Verberght.
Hij alludeerde ook nog op de periode na de verdwijning: ‘We werden gegrepen door een juridische en administratieve mallemolen. Het was onmenselijk, een hel!’ Wel mocht de familie veel steun ervaren van de ‘Cel Vermiste Personen’ en Edwin Verberght bedankte hen uitdrukkelijk.
Veiligheid
Ook Martin van Dijk, voorzitter van de internationale afdeling van Koninklijke Schuttevaer, betoogde dat heel de internationale binnenvaart geschokt was door de verdwijning/overlijden van Karel Verberght, dé binnenvaartvriend bij uitstek, met een grote technische en nautische kennis, bij wie veiligheid hoog in het vaandel stond geschreven. Een varensman in hart en nieren.
De uitvaartplechtigheid had plaats in een bomvolle kerk en met op de parking ook tal van auto’s met Nederlandse nummerplaat.
Karel Verberght was 70 jaar geworden. Op het doodsprentje prijkte zijn foto en de foto van zijn schip, de tanker Arbon.