Een ondernemer bestaat zolang hij klanten heeft. Zonder
klant kun je de zaak wel opdoeken. Toch is dat begrip klant in de binnenvaart
betrekkelijk nieuw. Sinds de introductie van de Evenredige Vrachtverdeling in
1933 had de binnenlands varende schipper geen klanten nodig. Aan het eind van
de toer was je vanzelf weer aan de beurt.
Sinds 1998 kun je echter niet meer liggen wachten op werk,
maar moet je zelf de boer op. Klanten zoeken. En dat gaat niet iedereen in de
binnenvaart goed af. Zo kom ik veel collega’s tegen die hun bevrachter niet als
klant zien, maar als iemand die voor de provisie die hij ontvangt onze
problemen tijdens de reis mag oplossen. We sturen hem ook geen factuur, maar
wachten op de creditnota. En met de kerst hopen we op een leuk aardigheidje
voor verrichte diensten. Terwijl volgens mij iemand voor wie je een dienst
verricht waarvoor je betaald krijgt, toch echt een klant is.