• Van sociaal-maatschappelijk werk naar binnenvaart

• ‘Die spertijd van sluis Zwolle moeten we ’s nachts inhalen’

Door Henriette Driesen-Joanknecht
Erik ging na LTS-elektro verpleegkunde Z doen, omdat hij elektrotechniek niet leuk vond. In 2000 vond hij een baan in een gesloten jeugdinrichting. In 2003 werd hij vrijwillig opstapper bij de KNRM en vanaf dat moment kreeg hij het idee dat hij het verkeerde beroep had gekozen. ‘Ik vond varen veel leuker, maar ik wist toen nog niet dat ik ook schipper kon worden.’

In de jeugdinrichting bestond zijn werk uit het begeleiden van jongeren naar een baan. Hij begeleidde een paar jongeren de binnenvaart in, maar dacht er voor zichzelf nog niet over na. In 2007 stopte hij bij justitie en werd gezinsvoogd. Twee jaar later kon hij bij het UWV zijn werk ervan maken om jongeren de binnenvaart in te begeleiden. ‘Ik begon de binnenvaart steeds aantrekkelijker te vinden en mijn vrouw zei toen: "Waarom ga je niet varen, als je dat zo leuk vindt. Jij hoort op een schip."’

Opstapper

Omdat hij opstapper was bij de KNRM beschikte hij al over de benodigde vier jaar vaartijd en kreeg daarvoor erkenning bij het CBR. ‘Vanaf dat moment ben ik als een gek mijn diploma’s gaan halen. Ik had ze binnen een half jaar. Ik deed elke maand een en soms twee examens. Toen zijn we samen op advertenties gaan reageren om te zien of we interessant waren, want ik had de theorie wel, maar ik kon nog niks.’

Ze konden samen beginnen op de Saviro. Erik begon wat eerder en Anna kwam er later achteraan. De Saviro was een goed leerbedrijf, blikt Erik terug. ‘De eigenaar had er alle belang bij dat ik snel leerde varen en ook buiten werkte. Ik voer zes uur per dag en werkte zes uur per dag buiten. Ik heb er goed leren varen. Anna volgde aan boord de versnelde matrozenopleiding en deed in maart 2015 examen.’

Advertentie

De Saviro lag een tijdje stil vanwege motor-inbouw en in die tijd werd gevraagd of ze samen op de Solist wilden varen. Dat beviel ze zo goed, dat ze in september 2015 reageerden op een advertentie voor de Undine 2. ‘Op dit schip zijn we elk weekend vrij. Ik heb oudere kinderen en die kan ik nu gemakkelijk opzoeken.’

In de toekomst zouden ze graag een eigen schip willen hebben, maar erg concreet zijn die plannen nog niet. ‘Het moet in elk geval een kleiner schip zijn, maar we zijn er nog niet mee bezig. We weten niet of we nog interessant zijn voor banken, omdat wij al wat ouder zijn.’

Spertijden

Erik voorziet een goede toekomst voor de binnenvaart, want op de weg wordt het steeds drukker, maar op het water is nog genoeg ruimte. Problematisch vindt hij het gebrek aan overnachtingshavens en de bedieningstijden van de kunstwerken. Als voorbeeld noemt hij de sluis in het Zwolle-IJsselkanaal in Zwolle. ‘Die heeft spertijden van 10 tot 12 uur. Dat betekent dat we die tijd ‘s nachts moeten inhalen. En ik vind dat er erg weinig overnachtingsplaatsen zijn op de IJssel. Ze verwachten dat je je aan je rusttijden houdt, maar je kunt dat niet waarmaken, omdat er geen plek is.’

Bij het maken van zo’n carrièremove is het volgens Erik van levensbelang dat je partner erachter staat. ‘Ik heb deze droombaan aan mijn vrouw te danken, anders had ik dit nooit gedurfd. Je vrouw moet er echt achter staan als je alles opzegt en aan boord gaat wonen. We hebben nu ook geen huis meer. Ik heb er nog geen minuut spijt van gehad.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Undine 2. Lengte: 62,55 meter. Breedte: 7,58 meter. Diepgang: 2,67 meter. Tonnage: 786 ton. Europanummer: 02316097. Motor: Caterpillar, 680 pk. Bouwjaar: 1962. Thuishaven: Zwolle. Eigenaar: Fositrans.