Door

Henriette Driesen-Joanknecht

Wijnhold begon weer met varen omdat de vrijheid hem trok.  ‘We hebben 24 jaar aan de wal gewoond. Onze kinderen gingen niet naar het internaat, want dat wilden we niet. Op een gegeven moment vond ik dat alle dagen aan de wal hetzelfde waren. Ik heb altijd geweten dat ik niet 40 jaar hetzelfde werk wilde doen.’

• Schipperszoon George Wijnold van alle markten thuis

Hij voer zoals gezegd op alle typen schepen en deed dat samen met zijn ouders en broers. Ook kochten ze schepen aan, knapten ze op en verkochten ze weer. Dat probeerden ze ook met jachten, maar dat leverde minder op. ‘Als je dat vergelijkt en het op het eind uitrekende dan waren de jachten veel minder winstgevend.’

Hij isoleerde ook een tijdje auto-onderdelen. ‘Dat was toen zo, daar was toen vraag naar.’

Het afwisselen van inkomstenbron zit kennelijk in de familie, constateert hij. ‘Mijn broers varen ook en hebben ook vanalles gedaan. Het zal de zucht naar avontuur en verandering wel zijn die ons drijft.’

Ongegronde angst

Het valt hem op  dat er een verschil is tussen een schipper en een ondernemer. De eerste wil alleen maar varen, de tweede runt een bedrijf. De angst dat er te weinig te varen is voor de schippers vindt hij ongegrond, want de lading kan niet allemaal over de weg en het spoor worden vervoerd. Hij refereert daarbij aan zijn eigen ervaringen. ‘Vorig jaar kreeg ik een reis van Rotterdam naar Veghel aangeboden, 300 ton voor 1500 euro. Ik wilde 100 ton meer meenemen. Dat kon, maar dan kreeg ik 1600 euro en moest ik een week wachten anders ging het per as. Dat moet dan maar per as, want ik kan niet een week liggen wachten voor 100 euro. De praktijk is dat er dan een ander schip wordt gevonden.’

De oplossing is volgens hem simpel, gewoon twee weken de telefoon niet aannemen. ‘Als alle schippers twee weken hun telefoon in de la gooien en onderhoud gaan plegen, dan betalen ze zo zes euro naar Veghel, dat deden ze twee jaar geleden ook, dus het kan wel. En van die twee weken stilliggen gaat niemand failliet.’

Spaarzaam

De toekomst voor zijn scheepstype bekijkt hij met gemengde gevoelens, want de uitbreiding van de Zuid-Willemsvaart is in 2015-2016 klaar en dat treft zijn scheepstype. Hij vindt het in elk geval belangrijk om niet teveel schuld te hebben.  ‘Tot 2015 zie ik het wel zitten, daarna weet ik het niet. Er valt dan voor deze scheepsmaat een belangrijk vaargebied weg. Gelukkig heb je in Nederland de zekerheid dat je niet van de honger omkomt, want je krijgt altijd de bijstand. Ik wil in elk geval niet teveel schuld hebben. Ik zou bijvoorbeeld best een 1000-tonner willen, maar als ik het uitreken dan kan ik beter hierop blijven varen, want nu verdien ik meer.’

De wens om niet teveel schuld te hebben beïnvloedt zijn bedrijfsvoering. ‘Ik merk dat ik het momenteel belangrijk vind om geld vast te houden. Ik zou bijvoorbeeld graag mijn schip laten stralen, maar dat kost 33.000 euro. Dat geld heb ik vastgehouden voor het geval dat.’

Tot de dag van vandaag heeft hij geen spijt van zijn beslissing al erkent hij dat je in de huidige tijd beter geen hoge hypotheek kunt hebben en dat het werk aan de wal vaak beter verdient. ‘Het varen en de vrijheid bevalt me nog steeds. Voor ons is het vol te houden, omdat wij niet veel hypotheek hebben. Het is geen vetpot. Als ik werkelijk denk dat het niet meer gaat en ik moet er elke maand spaargeld in doen, dan gaat ze gelijk naar Treffers. Als je in deze tijd een miljoen schuld hebt, dan drijf je zo van je schip af. Als je in die situatie uitrekent wat je overhoudt dan kun je beter aan de wal werken, daar werk je elke dag acht uurtjes en ben je het weekend vrij.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Lian. Lengte: 60 meter. Breedte: 6,62 meter. Diepgang: 2,48 meter. Tonnage: 607. Europanummer: 02309899. Motor: Baudouin (2001), 460 pk. Bouwjaar: 1957. Thuishaven: Maasbracht. Eigenaar: Wijnhold VOF.