‘Het lijkt erop dat je een schip tegenwoordig snel moet doorverkopen. Dat zal vroeger ook wel zijn gebeurd, maar het was stukken minder. Als je vroeger een schip had gebouwd bleef je er tien, twintig jaar op varen’, vertelt Gerhard. Hij blikt terug naar de tijd toen hij een zijn vrouw voor zichzelf begonnen. In die tijd was het normaal dat een ondernemer dertig tot veertig procent eigen geld in het schip stopte. ‘In 1977 kochten wij de spits van mijn schoonouders voor 70.000 gulden. We waren allebei twintig jaar. Ik leende 15.000 gulden van mijn vader. Voor 55.000 gulden van de bank hadden we staatsgarantie nodig. De ambtenaar die de staatsgarantie verstrekte kwam destijds persoonlijk aan boord kijken om te zien om wat voor mensen en schip het ging. Ik denk dat dat nu nog nauwelijks voor te stellen is. Ik vraag me af of er tegenwoordig ambtenaren persoonlijk komen kijken als staatsgarantie wordt verstrekt.’

Wachttijd

Hun eerste spits was dus het oude schip van de ouders van Elly, want haar ouders zagen de spitsenvaart niet meer zitten. Elly’s vader vond zelfs dat je nooit op een spits moest gaan varen, omdat het niets opleverde. ‘Het was een andere tijd’, zegt Elly. ‘Toen lag je met een spits vier weken te wachten op een reis. Wij werkten beiden, ik aan de wal. Gerhard voer als matroos bij De Hoop. We zagen elkaar alleen in het weekend. Van het geld dat we verdienden bleef niet veel over. We dachten: als we tien jaar varen, dan hebben we in elk geval een leuke tijd samen gehad. Niks hebben we nu ook. In principe kochten we de spits voor de manier van leven. Dat is eigenlijk altijd onze drijfveer geweest.’

Sparen

Het echtpaar heeft sinds zeventien jaar een huis aan de wal. Ze kochten het om er de weekenden met hun kinderen te kunnen doorbrengen als ze ver weg lagen of als er iets was. ‘Onze kinderen gingen fluitend naar het internaat in Terneuzen. Dat maakt het voor jezelf gemakkelijker. Als we in de internaatstijd een verre reis hadden, bijvoorbeeld naar Würzburg ging mijn vrouw in Keulen van boord en voer er een kennis mee. Zij hield niet van die verre reizen. Toen de kinderen op het internaat zaten voeren we meestal in Nederland en België’, herinnert Gerhard zich.

Het echtpaar verwacht voorlopig te blijven varen. Hoelang nog, hangt gedeeltelijk af van de politiek. De trend in politiek Nederland is namelijk dat mensen steeds langer moeten blijven werken. ‘We weten niet hoe hoog de leeftijd ligt om te stoppen als wij eraan toe zijn. Vroeger was je schip je pensioen. Daar zijn wij van afgestapt. We hebben advies ingewonnen en hadden aandelen en hebben een pensioen opgebouwd, maar dat is momenteel minder waard. Volgens ons is de beste manier om gewoon te sparen voor je oude dag.’

Geen rust

De vrachtvaart beleeft momenteel een crisis. Die is niet aan de eigenaren van de Elly ontgaan. Er zijn twee problemen constateren ze. De vrachtprijzen zijn soms met tweederde gedaald en de stilligtijd tussen de reizen is langer. Het is een groot verschil met vorig jaar. De onzekerheid is de moeilijkste factor, constateren ze. ‘Vorig jaar planden we zelf onze vrije tijd. We deden een aantal reizen achter elkaar en lagen stil als het ons uitkwam. Nu lig je tussen de reizen stil, maar eigenlijk heb je dan geen rust, omdat je elk moment aan de reis kunt zijn en je heel de tijd zit te wachten op telefoon. Die situatie mag wat ons betreft veranderen. Je kunt je werk leuk blijven vinden, maar als het niks oplevert heb je toch een probleem.’ (HDJ)

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Elly.
Lengte: 67 meter.
Breedte: 7,50 meter.
Diepgang: 2,60 meter.
Tonnage: 800 ton.
Europanummer: 02316526.
Motor: GM, 527 pk.
Thuishaven: Terneuzen.
Bouwjaar: 1947.
Eigenaar: VOF Kreuze-Van Boven.