‘Als je samen vaart en er niet af kunt moet je je aan boord kunnen vermaken. De één neemt een studie erbij of doet iets voor een organisatie. Ik ben dit gaan doen. Je moet je aan boord op een beperkte ruimte kunnen vermaken, anders val je in een gat’, constateert schippersdochter Mieke. In haar jeugd was het niet gebruikelijk dat alle schipperskinderen voortgezet onderwijs volgden, maar zij deed het goed op school. Toen ze op haar twaalfde het internaat verliet, ging ze bij een tante wonen. Daar begon ze aan de opleiding kinder- en jeugdverzorging. Tijdens haar stage interesseerde ze zich voor het ziekenhuis, volgde een aanvullende opleiding en deed uiteindelijk de opleiding verpleegkundige-A. Ze kreeg verkering, trouwde en kwam aan boord van hun spits. Ze vond het moeilijk haar werk achter te laten, omdat ze graag in de verpleging werkte.

‘In die tijd ben ik begonnen met naaiwerk. Het breidde zich steeds verder uit. Inmiddels maak ik vanalles, van overtrekhoezen voor banken tot aan bruidskleding. Ik neem geen echte bestellingen aan, maar maak het meeste voor mijn gezin en kennissen. Zo zijn drie van onze vijf kinderen in één jaar getrouwd. Ik maakte ook de jurken van de bruidsmeisjes. Ik naaide in dat jaar zo’n twaalf feestjurken, inclusief mijn eigen kledij. Dat was erg druk.’

Actief blijven

Het lukte haar om de zorg niet helemaal vaarwel te zeggen toen ze ging varen. Ze kraamde af en toe bij kennissen en gaat zoals gezegd mee als vrijwilligster op de Vakantieweken van de gehandicapten. Haar man gaat sinds vier jaar mee. ‘Hij gaat mee als huishoudelijke hulp, of als begeleiding. Ik zorg, maar heb geen eindverantwoording, omdat mijn diploma is verlopen. Daarvoor moet ik een herhalingscursus volgen.’

Ze kwam via haar schoonvader als vrijwilligster bij de Vakantieweken terecht. ‘Mijn schoonvader zat in een verpleegtehuis en ging mee met de vakantieweken. Hij zei dat het echt iets voor mij was. Zo ben ik er ingerold. Je leest er wel over, maar het kwam nooit in me op om me op te geven als vrijwilliger.’

Mieke verbaast zich er soms over hoe buitenstaanders tegen het internaat aankijken. ‘Mensen zeggen vaak dat kinderen op het internaat zielig zijn, maar het is niet zielig als er goede communicatie is. Bovendien worden schipperskinderen de eerste zes jaar opgevoed door beide ouders. Ik vind dat ons gezin hecht is. De kinderen dragen zorg voor elkaar. Ik vraag me weleens af of dat komt doordat ze op het internaat hebben gezeten.’

De toekomst ziet er voor haar hoe dan ook actief uit. ‘Ik denk dat we op dit schip blijven varen. Ik heb het hier goed naar mijn zin. Mijn man denkt weleens over iets groters, maar heeft geen concreet plan. We hebben een huis aan de wal, daarin wonen twee van onze kinderen. Uiteindelijk komen wij ook aan de wal terecht. Als dat voor mijn 65ste is, ga ik in de thuiszorg werken. Of ik doe een herintredercursus voor verpleegkundige. Ik ga in elk geval niet achter de geraniums zitten.’ (HDJ)

Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Janny-D.
Lengte: 68 meter.
Breedte: 7,11 meter.
Diepgang: 2,30 meter.
Tonnage: 750 ton.
Europanummer: 2315431.
Motor: GM 600 pk.
Thuishaven: Krimpen a/d IJssel.
Bouwjaar: 1955.
Eigenaar: M. van Dijke.