Familie Mudde al generaties lang in de binnenvaart

Vol trots laat schipper Rinus Mudde (63 jaar) een foto op zijn telefoon zien van de Isala, afgemeerd in Ouderkerk aan de IJssel met ernaast de Hisla, de Mathia en de Jovita. De schepen zijn van zijn drie zonen Herman, Maurits en Gert-Jan, die net als hun vader kozen voor de binnenvaart. Zoals schipper Mudde zelf ook in de voetsporen van zijn vader trad.

Hannie Visser-Kieboom Papendrecht, 15 maart 2023, 12:00

Mudde groeide op in een schippersgezin met acht kinderen. Zeven van hen kozen voor de binnenvaart. Op de vraag of ze op een verjaardagsfeestje ook andere gespreksstof hebben dan de binnenvaart, moet de schipper lachen. ‘Als ik alleen ben met mijn drie zonen, gaat het daar wel vaak over. Ze hebben net als ik allemaal een 86 meter-schip. Mijn eerste schip was een spits, daarna kocht ik een 600-tonner en een 1000-tonner. In 2008 heb ik dit schip gekocht. De bank vroeg of ik geen nieuwbouwschip wilde, maar mijn vrouw Nella wilde dat echt niet. “Dan stap ik van boord”, zei ze toen. Het was toen echt een gekkenhuis, maar dit is een prima schip. Ik heb geen buikpijn als we eens een paar weken stilliggen.’ Al zijn schepen kregen de naam Isala, een naam die verwijst naar de rivier de IJssel. In de binnenvaart is hij de enige die voor de naam koos, al kregen een ziekenhuis en een theater in respectievelijk Zwolle en Capelle dezelfde naam.

Al enkele weken ligt de Isala afgemeerd in Papendrecht voor de inbouw van een nieuwe badkamer, eerder kreeg het schip al een nieuwe keuken. Twee jaar geleden liet Mudde een nieuwe CCR2-motor inbouwen, een Stage V-motor vond hij toen te kostbaar, ook omdat toen nog geen subsidie beschikbaar was. ‘Deze motor kan echt nog wel tot 2050 mee, er varen nog zoveel schepen met oude motoren. Ook mijn generatoren zijn nog niet zo oud, die draaien dag en nacht. Zonnepanelen op de hut leveren daarvoor echt niet genoeg energie.’ Plannen voor verdere vergroening heeft hij dan ook niet gemaakt.

Samen pizza eten

De schipper is inmiddels negen jaar bestuurslid van de Schuttevaer-afdeling van Ouderkerk en omstreken. ‘Ouderkerk is meer een zand en grind-dorp. Ze hebben mij destijds gevraagd omdat ik overal heenvaar, zoals Duitsland en België. We hebben één keer een reis gemaakt naar Bratislava in vakantietijd. Gezellig, maar dat kwam ook door de staking van het sluispersoneel. Toen lagen we met enkele andere schepen stil en zijn we met twintig man samen pizza gaan eten.’

Als hij onderweg is en ergens defecten signaleert, maakt hij foto’s. ‘Vooral in Duitsland is het slecht gesteld met de ligplaatsen. Ook liggen er veel tankers op orders te wachten, als je dan even wilt afmeren, heb je pech. In Keulen heb je nog een afzetplaats, maar de volgende is pas in Koblenz. Pas zag ik Belgische schipper met spudpalen liggen bij een veerstoep om zijn auto van boord te zetten. Als je probeert iets te veranderen, duurt het vooral heel lang. Hoe lang geleden hebben ze al niet beloofd om in Keulen afmeerpalen aan de kade te maken? Ik denk dat ik het niet meer mee ga maken’, zegt Mudde. ‘Maar ook in Nederland wordt het erger. Kijk eens naar de sluizen, nu is het Julianakanaal weer langer dicht. Stel je voor dat ze de A16 twee weken afsluiten. Mijn zoon kon laatst overdag niet schutten bij Sint Andries, omdat ze aan het baggeren waren.’

Verliefd op een schippersdochter

Tijdens de reparatie in Papendrecht bleef de schipper met zijn vrouw vrijwel alle weekenden aan boord. Ze kochten jaren terug een huis in Ouderkerk, vooral voor de kinderen die van het internaat kwamen. Dit jaar sliep hij daar nog maar twee nachtjes en vorig jaar hooguit drie weekenden. Zelf heeft hij vooral goede herinneringen aan zijn tijd op het internaat. ‘Zelfs als mijn vader in de Sliksloot lag, gingen we nog op het internaat eten, omdat we daar met vriendjes konden spelen. Ook mijn kinderen vonden het prima op het internaat. Toen mijn zonen van school kwamen zijn ze alledrie bij een andere schipper gaan varen, mijn twee dochters bleven aan wal. Zelf heb ik ook niet bij mijn vader aan boord gevaren.

‘Eerder hebben we enkele jongens van de STC-opleiding aan boord gehad, dat ging prima. Mijn vorige matroos heeft acht jaar bij me gevaren.’ Sinds kort vaart matroos in opleiding Corstiaan Meijering (21) uit Opheusden mee. Hij volgt de schippersopleiding op het maritiem college in IJmuiden. Eerder werkte hij in de laanboomkwekerij. Sinds hij verliefd werd op een schippersdochter, ziet hij een toekomst in de binnenvaart helemaal zitten.