Verzekeraar Helvetia en de eigenaar van de Ben-Gus tekenden hoger beroep aan tegen een uitspraak van de rechtbank Rotterdam, omdat zij vinden dat de Zandkreek als enige schuld had aan de aanvaring. Zover wil ook het gerechtshof Den Haag niet gaan.
Het Belgische met kolen geladen 110-meterschip Ben-Gus en het Nederlandse beunschip Zandkreek uit Goes (84 meter) kwamen op 4 maart 2015 rond 3:35 uur met elkaar in aanvaring in Terneuzen. Dat gebeurde in het toeleidingskanaal ten zuiden van de Midden- en Oostsluis in het Kanaal Gent-Terneuzen. Het zicht was die nacht goed en er was geen neerslag. Er stond een westelijke wind kracht 4 tot 5. Op de plek van de aanvaring was het vaarwater ongeveer 105 meter breed, de aan weerskanten van het toeleidingskanaal afgemeerde schepen niet meegerekend. Door de langs de oostelijke oever afgemeerde schepen konden de schippers elkaar pas op het laatste moment zien aankomen. Toen voeren ze allebei ongeveer in het midden van het vaarwater. Er volgde een flinke frontale aanvaring, waarbij zowel de Ben-Gus als de Zandkreek schade opliep.
Schuldverdeling
Beide schippers eisten vervolgens schadevergoeding van elkaar. Bij de Ben-Gus ging het om schade van ruim 380.000 euro, de schipper van de Zandkreek eiste ongeveer 60.000 euro. De rechtbank Rotterdam oordeelde in 2019 dat beide schepen schuld hebben. Wel vond de rechtbank dat de Zandkreek iets meer schuld (60%) heeft dan de Ben-Gus (40%). Met die schuldverdeling in het achterhoofd moesten de partijen er samen verder uit zien te komen.
In hoger beroep
Dat is kennelijk niet gelukt, want de schipper van de Ben-Gus en de Franse verzekeraar Helvetia, dat een deel van de schade vergoedde, tekenden hoger beroep aan. Het gerechtshof verwerpt echter het betoog dat de Ben-Gus helemaal geen schuld treft. De Ben-Gus had dan aanvankelijk wel iets meer naar stuurboord bijgestuurd, maar kort voor de aanvaring zette de Ben Gus het blauwe bord bij en stuurde naar bakboord, oordeelt het hof.
Daarbij komt dat de Ben-Gus volgens het hof onder de gegeven omstandigheden te snel voer. Dat de schipper zijn snelheid in de laatste minuut voor de aanvaring heeft verlaagd naar ongeveer 10 kilometer per uur en in de laatste seconden tot 7,8 km/u doet hieraan niet af. Dat was nog steeds te snel en kon het gevaar toen ook niet meer afwenden.
Schuldverdeling
Wel past het hof de schuldverdeling iets aan ten gunste van de Ben-Gus, te weten 70% Zandkreek en 30% Ben-Gus. De door de rechtbank in aanmerking genomen fouten van de Ben-Gus kort voor de aanvaring – het naar bakboord in plaats van naar stuurboord bijsturen, geen geluidssignaal afgeven en geen contact zoeken via de marifoon – beoordeelt het hof als minder verwijtbaar, omdat toen snel moest worden beslist en gehandeld ‘tegenover de fouten van de Zandkreek, omdat die er mede in bestonden dat zij de bocht afsneed in plaats van openvoer en überhaupt geen acht sloeg op aankomend verkeer.’
Dat de Zandkreek tot dit laatste in staat was, met behulp van haar radar en AIS-apparatuur, is onweersproken. ‘Had de Zandkreek op die onderdelen anders gehandeld, dan had zij de aanvaring al in een veel eerder stadium kunnen voorkomen.’
Lees ook: