Toen mijn eerste kapitein mij voorhield tóch maar weer naar school te gaan om mijn diploma’s te halen, waren de zeevaartscholen bedoeld om opleidingen te verzorgen voor een varend beroep. Je kon stuurman worden, machinist, visser. Er waren in die tijd zelfs nog marconisten-opleidingen. Maar één ding stond als een paal boven water: je volgde deze opleiding omdat je wilde varen. Dat betekende dat je voor langere tijd van huis was, de uitzendtermijnen waren toen nog zes, zeven maanden. Daar koos je voor.