Soms krijgen we een zetje in de rug door een wettelijke verplichting om bepaalde zaken op te ruimen. Zo zijn olie- en gasmaatschappijen verplicht om de platformen die het einde van hun levensduur hebben bereikt te ontmantelen. De Nederlandse Noordzee telt zo’n 160 platformen en de sector staat voor een grote operatie om een groot deel van deze infrastructuur te ontmantelen.
Helaas kunnen we niet met zekerheid wanneer dit gaat gebeuren, want er is geen wettelijke termijn aan gekoppeld. Maar dat het gaat gebeuren, staat vast. Uiteraard kijken we met elkaar ook naar welk deel kan worden hergebruikt voor met name de productie van waterstof op zee. Maar ook voor de opslag van afgevangen CO2.
Windsector
Hetzelfde geldt natuurlijk voor de windturbines die we op zee installeren. Ook die zullen op termijn moeten worden ontmanteld. Sterker nog, de eerste windparken die in Nederland op zee zijn geplaatst komen al bijna in aanmerking voor ontmanteling, want de economische levensduur is bereikt. Gelukkig zie je dat de windpark-ontwikkelaars en turbinefabrikanten steeds vaker al in de ontwerpfase nadenken over het einde van de levensduur en hoe daarmee om te gaan. De nieuwe standaard gaat steeds meer richting circulair ontwerpen. En dat is maar goed ook, want de beelden van windbladen-graveyards uit de Verenigde Staten worden niet langer maatschappelijk geaccepteerd.
Recycling-markt
In Nederland is storten van thermoharder-composieten, dus ook windmolenwieken al verboden. Door dit verbod uit te breiden naar de rest van Europa zou de Nederlandse windsector kunnen profiteren van de technologische ontwikkelingen en de infrastructuur die een hoogwaardigere verwerking van de bladen mogelijk maakt.
Om dit proces te versnellen pleit de windsector vandaag al voor een Europees verbod op het storten van windturbinebladen vanaf 2025. De tussenliggende periode kan de sector benutten om technieken door te ontwikkelen, die niet alleen hoogwaardige verwerking en recycling technisch mogelijk maken, maar ook juist technieken die de business case economisch haalbaar maakt. Hiervoor werkt de sector nauw samen met onderzoekscentra en afvalverwerkingsbedrijven om de omschakeling te realiseren. Waarmee ook de weg voor andere sectoren waarin composieten worden gebruikt wordt geëffend, zoals de scheeps- en (zeil)jachtbouw.
Vooroplopen
Kortom: we moeten onze verantwoordelijkheid nemen door al aan het begin van elk proces na te denken over het einde hiervan. Dus niet weglopen van onze rotzooi, maar opruimen! En door dit te doen creëren we een win-win voor de sector, waarmee Nederland opnieuw voorop kan lopen. Pas dan zijn we toekomstbestendig in alle opzichten.
Als dat geen reden is om als de wiedeweerga je rotzooi op te ruimen?!
Volgende week leest u hier een column van Angela Durinck.
Lees ook: