Er bestaat geen definitie voor de maritieme schrijver maar duidelijk is dat de schrijver de zee, de zeeman, het schip en de reis als ingrediënten voor zijn lectuur heeft gekozen. Bij de ene schrijver voel je dat er zout water door de aderen loopt, bij de ander is het historisch blauwgekleurd bloed. Bij weer anderen staat het schip centraal. Hij of zij laat het rondvaren in een wereld van ontdekkingen en vooruitgang, waardoor het de betekenis krijgt waar het recht op heeft. Namelijk dat het schip voor de voorspoed in de Lage Landen heeft gezorgd.
Bij de huidige maritieme schrijver komen de zee en zijn bewoners ook steeds meer als symbool voor de strijd en het lijden van de mens naar voren, zoals in de boeken en gedichten van Jan Slauerhoff of later bij Jan de Hartog in het begin van de twintigste eeuw.