Aan de Hellingkade in Maassluis ligt een blauw, houten scheepje. In één oogopslag herken ik het als een typisch Deense viskotter. Het mist een mast en vistuig, maar verder is het scheepje in originele staat.
Aan dek zit een knokige man op een kist. Hij draagt een blauw overall en aan zijn voeten door zout water verweerde houten klompen. In zijn handen heeft hij een dikke boterham waarvan hij zojuist een hap heeft genomen.
‘Eet smakelijk!’, roep ik.