Het is een doordeweekse, uiterst normale dag. Het schip ligt tevreden achter haar anker, meeuwen bevolken het dek om er te overnachten zodra de avond valt. Dit tot ergernis van de eerste stuurman die, wanneer hij op wacht komt om vier uur ’s ochtends, vaststelt dat het dek er wit gevlekt uitziet. Ik grinnik onhoorbaar als ik de stuurman even heb laten uitrazen. Meeuwen en stuurlui: het zullen nooit vrienden worden.