‘We kunnen die mensen niet helpen’

De angstigste momenten uit het lange schippersleven van Harm Kikkert deden zich voor op de Zuiderzee, in augustus 1924, toen de Hoop op Welvaart van zijn vader Salomon bijna verging. En met de klipperaak ook de bemanning, de schipper, zijn beide zoons van 12 – dat was Harm – en de vier jaar oudere Roelof. Ook was een huishoudster aan boord. Kikkert is nu 98 jaar en woont in Reestoord in Meppel, aan de oever van een veenriviertje dat lang geleden ook werd gebruikt voor de turfafvoer uit de omgeving Zuidwolde (Drenthe) en Avereest (Overijssel). Hij kwam bij zijn vader aan boord na drie jaar op het schippersinternaat in Vreeswijk te hebben gezeten. Zijn moeder Alberdina was overleden toen hij acht jaar was.

‘We kunnen die mensen niet helpen'

Door Symen Kingma

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer

‘We kunnen die mensen niet helpen’ | Schuttevaer.nl

‘We kunnen die mensen niet helpen’

De angstigste momenten uit het lange schippersleven van Harm Kikkert deden zich voor op de Zuiderzee, in augustus 1924, toen de Hoop op Welvaart van zijn vader Salomon bijna verging. En met de klipperaak ook de bemanning, de schipper, zijn beide zoons van 12 – dat was Harm – en de vier jaar oudere Roelof. Ook was een huishoudster aan boord. Kikkert is nu 98 jaar en woont in Reestoord in Meppel, aan de oever van een veenriviertje dat lang geleden ook werd gebruikt voor de turfafvoer uit de omgeving Zuidwolde (Drenthe) en Avereest (Overijssel). Hij kwam bij zijn vader aan boord na drie jaar op het schippersinternaat in Vreeswijk te hebben gezeten. Zijn moeder Alberdina was overleden toen hij acht jaar was.

‘We kunnen die mensen niet helpen'

Door Symen Kingma

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer