Frederiksen en zijn vrouw Marga varen met de Casa Nova (50 x 6,60 meter, 523 ton, 300 pk DAF) in ‘90 procent’ van hun reizen op de Zuid-Willemsvaart en het Wilhelminakanaal. Frederiksen vindt dat de damwanden die voor de verbreding, verdieping en modernisering van de Zuid-Willemsvaart en sinds kort ook voor die van het Wilhelminakanaal worden geslagen, niet veilig zijn voor de scheepvaart. ‘Van Den Bosch af richting Veghel en hogerop slaan ze nieuwe damwand. De oude damwand had een glijbalk aan de zijkant of bovenop een tophoek. Als je daar in waait heb je misschien een deuk, maar geen andere schade, geen lekkage. Als je nu door motoruitval, roeruitval of harde wind erin zeilt, dan is er totaal geen bescherming. Dat profiel van die damwand is net een blikopener. Met als gevolg dat je met een grote schade onder water neerzinkt. En dan hebben we het andere verhaal van hoe krijgen we dat schip daar weer weg, want bokken van dat formaat kunnen daar niet komen. Rijkswaterstaat geeft opdracht hoe het gemaakt moet worden. Ze hebben het wel over veiligheid, ze komen ook bij ons keuren of we veilig genoeg zijn, maar of het veilig is wat ze zelf maken, daar denken ze niet over na. Ik vind dat onverantwoordelijk. Het is goedkoop werken. Aan de achterkant zetten ze een H-balk als versteviging, maar die hadden ze veel beter aan de voorkant kunnen zetten, dan was het tegelijk een glijbalk. Nu heb ik er niks aan, daar erger ik mij aan. Straks komen daar grotere schepen met een grotere zuiging, dan kun je ook uit je roer lopen en in de damwand vliegen.’ (HHjr)